آخر و عاقبت محرم در ایران – فریبرز پویا

مندرج در ژورنال شماره ۷۸۲ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

امروزه در ایران مراسم مذهبی محرم بهانه نبرد میان دو تصویر است. یکی متعلق به گذشته و تنیده در خرافات، تحمیق، فساد و کودک‌آزاری و تلاش برای انداختن سایه سیاه محرم بر روح و جان جامعه و تصویر دیگر، تلاش عمومی برای دورانداختن همه این طوق بندگی و اسارت مذهبی. تلاشی که در آتش انقلاب زن، زندگی و آزادی به‌شدت تجلی‌یافته است.

جنبشی که سال پیش در اکباتان مراسم محرم را به دیسکو تبدیل کرد و بجای شیون برای باخت حسین در جنگ کربلا، ندای “از خون جوانان وطن لاله دمیده” و “بیزارم از دین شما، نفرین به آیین شما” شنیده شد، امسال در تهران تصویر جوانانی را به نمایش گذاشت که بی‌اعتنا به طبل هیئت منیریه با بی‌حجابی کامل مراسم‌های آن را به تمسخر گرفتند. بی‌اعتنایی که ریشه در فریاد زنی دارد که با دو کودک خردسال در بغل فریاد می‌زد “کربلا تو ایرانه، من خونه ندارم توی چادر زندگی می‌کنم. بیایید سینه بزنید برای خانم‌هایی که بی‌آبرو شدن و واسه بچه‌هایی که دارن از گشنگی می‌میرن.” و کسی از آن هزاران هیئت‌هایی که در تکیه‌ها علم و کتل حمل می‌کردند و مشغول گریه برای حسین بودند فریاد او را نشنیدند.

امسال بیشتر از هر سال دیگر جمهوری اسلامی با هزینه‌های سرسام‌آور برای سازماندهی محرم و صفر تلاش کرد و ستاد تبلیغات اسلامی خبر داد که بیش از ۴۰ هزار نفر افراد دولتی برای کمک و سازماندهی برگزاری ۱۲۰ هزار هیئت مذهبی و مراسم‌های محرم به سراسر کشور اعزام شده‌اند.

جنبش زن زندگی آزادی با قدرت و تأثیرگذاری اجتماعی‌اش آینه‌ای شد تا خودباوری ضد مذهبی بخش وسیع مردم بخصوص زنان و جوانان به نمایش گذاشته شود. ضدیتی که نه‌تنها به شکل مخالفت با نظام حاکم بلکه در تقابل کامل با همه روایت‌ها و بنیان فکری و عقیدتی اسلام و مذهب به‌طورکلی تجلی یافت و نشان داد که هیچ مقدار از تبلیغات و صرف هزینه نجومی و دسیسه‌های باندهای دولتی و غیردولتی اسلامی نمی‌تواند این غول بیدار شده ضدیت با اسلام و مذهب را به کوزه برگرداند.

با سرنگونی جمهوری اسلامی و برقراری یک جامعه سکولار، آزاد و برابر، مراسم‌های مذهبی و اسلامی که مخل آسایش عمومی باشد و باعث کودک‌آزاری شود، حقوق حیوانات را زیر پا بگذارد و مراسم شنیع و وحشیانه قمه‌زنی باید ممنوع شود.