روزنه rowzane خبری – تحلیلی
هر جامعه ای باید یک بار بلند شود و تصمیمش را بگیرد. اینکه این پا و آن پا کند، اینکه اعتراض زنان را ته لیست اولویت هایش بگذارد، اینکه زیر لبی بگوید آقا فعلن وقت حق زن نیست، بروند ته صف! اینکه بگویند زنها از دستشان کاری ساخته نیست و غیره، اینکه مدام وهم برشان دارد که گویا جبهه های مقاومت غیر زنانه قومی و ملی و مذهبی بهترند، فقط و تنها باعث از دست رفتن فرصت طلایی میشود که جهت سازماندهی یک جبهه اصیل مقاومت درست و حسابی دارند.
افغانستان ده تا راه برای مقاومت و شکست دادن طالبان ندارد. جنگ چریکی به درد افغانستان نمی خورد. دوران جنگهای چریکی به پایان رسیده است. آخرین چریکهایی که ما میشناسیم، چون دست را به مبارزه متحد و متشکل و مدنی و اجتماعی مردم باختند، با حاکمان رفتند. الان خیابان جواب است. زنهای افغانستان این واقعیت را دریافتند و شجاعانه رو در رو و چشم در چشم طالبان مبارزه و اعتراض میکنند، این اعتراض قابلیت جهانی شدن و قابلیت رسانه ای شدن دارد، طالبان قدرت و توان جمع کردن زنها را از خیابان ندارد. جامعه افغانستان چون اسیر خرافات اسلامی و ارتجاع مردسالار است همینطوری نشسته و نگاه میکند و زنها را در خیابان تنها گذاشته است.
چرا مردم نمی روند از تظاهرات خیابانی زنها در مزار شریف و در کابل و هرات دفاع کنند؟ فراخوان قیام عمومی جواب نمیدهد، افغانستان روی پاهای زنان این مملکت قیام کرده است. اگر جامعه اندک مسئولیتی داشته باشد این اشتباه را نمیکند که زنها را تنها بگذارد. این کاری بود که جامعه ایران با تظاهرات زنان علیه حجاب در سال ۵۷ کرد و چوبش را هم خورد. الان افغانستان نه میتواند و نه باید این اشتباه را تکرار کند.
جبهه مقاومت زنانه است. روی حقوق زن میشود طالبان را سرنگون کرد. میشود بسیج بین المللی کرد. سوراخ دعا را گم نکنید، بیخودی خودتان را مچل نسخه های قدیمی و افق های نیم بند اسلامی نکنید. این الان بهترین و با اینده ترین سنگر برای مردم افغانستان است که تصمیم بگیرد روی حقوق زن، با تظاهراتهای زنان برود.. اگر مردم این مهم را در نیابند، چون اپوزیسیون این کشور سردرگم و یا شاید هم مردسالار است، فرصت از دست می رود. افغانستان یک فرصت بیشتر ندارد. فقط و تنها جبهه مبارزه زنانش را جدی بگیرد. روی تظاهرات خیابانی زنها، یک قیام پر زور سازماندهی کند. نفس ورود افغانستان به دفاع از مبارزه زنان باعث تغییر چهره اش در نزد جامعه جهانی میشود. این تنها راه است. اگر افغانستان شکست بخورد، فقط یک دلیل بیشتر ندارد. اینکه پشت زنانش را خالی کرد. اینکه با اعتراض آنها نرفت.
