انفجار علیه اعدام! گزارشی کوتاه از هفته کارزار جهانی علیه اعدام در ایران

انترناسیونال: به‌عنوان یکی از دست‌اندرکاران اصلی کمپین اخیر علیه اعدام لطفاً کمی در مورد ضرورت برگزاری آن در این مقطع توضیح دهید.

مصطفی صابر: با تشکر، بگذاریداز اینجا شروع کنم که این حرکت دست‌اندرکاران متعددی دارد. من هم فقط یکی از ده‌ها نفر دست‌اندرکار و فعال این تلاش هستم. شما باید در گروه تلگرامی که از ده‌ها فعال از سراسر جهان تشکیل شده و این حرکت را سازمان می‌دهد، حضور داشته باشید و شوروشوق و فضای زنده و سالم آن را از نزدیک ببینید تا تصویر دقیقی از آن داشته باشید. هرچه من اینجا بگویم هنوز حق مطلب را در مورد این تلاش خیره‌کننده ادا نمی‌کند.
البته حالا که فکر می‌کنیم می‌بینیم اینهاهیچ‌کدام اتفاقی نبود و نیست. ولی وقتی شروع کردیم فکر نمی‌کردیم با این سرعت به اینجا برسد. گروه شنبه‌های اعتراضی ونکوور این را شروع کرد که منهم افتخار همکاری با آن را داشته‌ام. ولی ما می‌خواستیم با فعالین چند شهر دیگر کانادایک حرکت مشترک علیه اعدام داشته باشیم که مؤثر باشد. انتظار خیلی بیشتری نداشتیم.اما نه فقط در مدت کوتاهی فعالین ساکن چند شهر کانادا استقبال کردند، بلکه بروبچه‌های کمیته علیه اعدام از سوئد و آلمان آمدند و دیگران از نقاط دیگر آمدند ودر مدت کوتاهی نوعی انفجار در ابعاد جهانی صورت گرفت. یعنی الان تقریباً دو هفته بعد از آن شروع، بیش از ۹۰ گروه و انجمن و حزب سیاسی معتبر، بیش از ۷۰۰ نفر از دست‌اندرکاران و فعالان سیاسی حمایتکرده‌اند و فعالین ساکن یازده کشور ونزدیک به ۴۰ شهر در سراسر جهان به “هفته جهانی علیه اعدام در ایران” پاسخ مثبت و فعال داده‌اند.

به نظرم این “انفجار” دو علت اصلی داشت. اول خشم و انزجار عمومی از اعدام‌های جمهوری اسلامی و ضرورت عکس‌العملمؤثر در برابر آن. دوم حس نارضایتی فعالین کثیر انقلاب زن زندگی آزادی در شهرهای مختلف جهان از اینکه اعتراضات در خارج کشور خیلیفروکش کرده و به حرکات پراکنده و کم‌جمعیت تقلیل پیدا کرده است. بر این زمینه بود که به‌سرعتگروه‌های مختلف در شهرهای متعدد جهان به هم پیوستند تا کاری جدی علیه اعدام انجام دهند و اشکال جدیدی برای فعالیت سراسری و متحد علیه جمهوری اسلامی بیابند که البته هنوز هم دارد گسترش می‌یابد و وسیع‌ترمی‌شود.
نکته جالب این است که این تلاش به‌اصطلاح خارج کشوری، بلافاصله انعکاس داخل کشوری هم پیدا کرده و ما آشکارا شاهد جنب و جوش‌های مشابه در داخل هستیم. از بیانیه ده تشکل کارگری، پرستاران، بازنشستگان و دادخواهان، تا بیانیهسندیکای کارگران هفت‌تپه و یا بیانیه کانون نویسندگان علیه اعدام و شواهد دیگر، نظیرواردشدن شعارهای جدی علیه اعدام در جنب و جوش‌هایبه‌اصطلاح صنفی،می‌توانیم با اطمینان خاطر بگوییم ما در مقطع یک نقطه عطف قرار گرفته‌ایم. نقطه عطفی در مبارزه علیه اعدام که سلاح اصلی جمهوری اسلامی است. نقطه عطفی در روند حرکت جامعه ایران و فعالین سیاسی در جهت متشکل شدن و متحدشدن.

انترناسیونال: این کمپین در ابتدای کار، چه اهداف مشخصی را مدنظر داشت و تا چه میزان توانسته به آنها دست یابد؟

مصطفی صابر: من یک مقدار از سؤال شما جلو زدم، ببخشید.در واقع بدون دیدنسؤال پاسخ آن راقبلاً دادم. ولی بگذارید اینجا اضافه کنم اکنون ما دیگرتوقعمان بالا رفته است. منظور همه فعالین این حرکت است. با دیدن این‌همه شوروشوق و فعالیت مؤثر در عرض دو هفته یا کمتر، این روحیه شکل‌گرفته که می‌توانیم و باید خیلی جلوتر برویم. حالا باید مراقب خودمان باشیم که دچار خیال‌بافی و ذهنی گری نشویم. ولی به‌طور قطع تا اینجا ما از انتظارات اولیه خیلی فراتر رفته‌ایم و حالا باید انتظارات و تارگت‌های واقع‌بینانه مقابل خودمان قرار دهیم. این بحثی است که در کنار کار شبانه‌روزی برای موفقیت هرچه بیشتر کارزار جهانی علیه اعدام بین ما جریان دارد. ما قرار است که چهارمین جلسه علنی زوم را در ۲۱ ژانویه داشته باشیم و آنجا در مورد آینده این حرکت صحبت خواهیم کرد. فعلاً تمایل عمومی این هست که باید این حرکت و دستاورد به شکلی ادامه یابد.

انترناسیونال: با توجه‌به نفوذ گفتمان علیه اعدام در میان مردم و فعالین سیاسی در ایران، چه چشم‌اندازی برای جنبش علیه اعدام در داخل می‌بینید؟

مصطفی صابر: اینجا هم یکبار دیگر در عمل ثابت شد که بین داخل و خارج دیوار چینی وجود ندارد. به قول منصور حکمت که حدود سی‌سال پیش گفت، جامعه ایران را بایدیک جامعه واحد با دو حوزه داخل و خارج تعریف کرد. وقتی ما در ونکوور حرکت را شروع کردیم این مکانیسم دو حوزه‌ای جامعه ایرانبه‌شدت روی ما عمل کرد. بالاتر ماجرا را خلاصه توضیح دادم. حالا باید اضافه کنم که جنبش علیه اعدام و به قول شما نفوذ گفتمان علیه اعدام در میان مردم و فعالین سیاسی چه در ایران و چه در خارج ایرانیک نقطه قوت بسیار مهم جامعه ایران در مبارزه علیه جمهوری اسلامی و هر نوع استبداد و دیکتاتوری سیاسی است. جامعه ایران به این آگاهی رسیده است که باید حربه “قتل عمد دولتی” را از کف جمهوری اسلامی و دولت حاکم بر ایران خارج کند. به نظرم این اجماع کنونی برایالغای مجازات اعدام که حتی راست‌ترین نیروهایاپوزیسیون را هم به عقب رانده،شورانگیز و یک دستاورد بزرگ جامعه ایران است. ۳۰ و اندی سال پیش وقتی ما در برنامه یک‌دنیای بهتر مطالبه لغو مجازات اعدام را مطرح کردیم از راست و چپ به ما خندیدند. اکنون ببینید که برای مبارزه علیه اعدام در عرض دو هفته چه توفانی در داخل و خارج کشور به راه می‌افتد. اهمیت این دستاورد فقط این نیست که می‌شود و بایدیک جنبش عظیم و قدرتمند در ایران و جهان برای الغای اعدام در ایران راه انداخت؛ بلکه در این هم هست که در این مسیر دستاوردهای بزرگی در جهت سازمان‌دادن انقلاب در ایران و شکل‌دادن به یک رهبری سیاسی که از سوی مردم مورد قبول واقع شود، به دست خواهیم آورد. در همین گروه تلگرامی که اکنون داریم در جهت اقدام متحد علیه اعدام‌ها کار می‌کنیم می‌شودبه‌روشنی طلایه‌های روابط نیروها و فعالین سیاسی برای شکل‌دادن به ایران آینده عاری از دیکتاتوری و استبداد و البته اعدام و زندان را دید.