روزنه rowzane خبری – تحلیلی
با شروع اردیبهشت ماه، زمانی که کارگران و معلمان و بازنشستگان و دیگر اقشار مردم، در تب و تاب برگزاری مراسم روز جهانی کارگر، برای صف بندی و عرض‌اندام دوباره در مقابل رژیم هار دزدان اسلامی آماده می‌شدند؛ جامعه با انفجاراسفبار بندر رجایی مواجه شد و زحمتکشان، یکپارچه در غم و سوگ جانباختگان و بازمانده‌های این فاجعه جبران ناپذیر فرو رفتند. شوک عظیمی که رفته رفته به فریاد خشم و اعتراض تغییر جهت داد و مردم، بدون ذره‌ای تردید، رژیم جنایتکاران اسلامی را مسئول و عامل این فاجعه دانسته و این فاجعه را عمدی و در ادامه سیاست های جنگ افروزانه و تقلا برای دست یافتن به سلاح های کشتار جمعی بیشتر اعلام کردند.
اما جانیان حاکم، مانند موارد گذشته، در تکاپوی خاموش نگاه داشتن جامعه، از طریق سانسور اخبار، بویژه در مورد عمق فاجعه و پنهان نگه داشتن تعداد جانباختگان، مصدومان و معلولان حادثه، و همچنین قطع دسترسی مردم دیگر نقاط به منطقه حادثه دیده با اشغال نظامی آن؛ با ترفند همیشگیِ دادن وعده های دروغین به بازماندگان و مردم حادثه دیده، سعی درخاموش کردن مردم و از سر گذراندن این بحران داشت.
همه این اتفاقات در آستانه روز جهانی کارگر رخ داد. و با بلند شدن موج همبستگی با مردم در بندر عباس حکومت در وحشت و سرآسیمگی از شعله ور شدن آتش خشم و اعتراض در نقاط دیگر کشور، دست و پا می زد. چرا که یک هراس حکومت بنا به تجربه های گذشته از قد برافراشتن تشکل‌ها و جمع های مختلف کارگری و دیگر اقشار مزدبگیر در اعتراض به این فاجعه است. فاجعه ای که به کیفرخواست اعتراضی روز جهانی کارگر امسال تبدیل شد.
از همین رو حکومت شروع به شاخ و شانه کشیدن بوسیله دستگاه‌های امنیتی و اطلاعاتی اش کرد. اما با وجود همه تهدیدات و حتی دستگیری تعدادی قبل از برگزاری مراسم، فعالان کارگری و معلمان و بازنشستگان، با فراخوان های گسترده و با حمایت از فراخوان های یکدیگر؛ شجاعانه به میدان آمده و مشت کوبنده‌ای به دهان همه حاکمان و مفتخوران دم و دستگاه سرکوب زدند.
شورای هماهنگی کانون های صنفی معلمان ایران، با فراخوان به میدان آمدن سراسری در یازده اردیبهشت که مصادف با روز جهانی کارگر بود پاسخ محکمی به حکومت داد. و اگر چه یک کمبود فراخوانش اسم نبردن از روز جهانی کارگر بود. اما معلمان از شهرهای مختلفی چون رشت، تهران و کرمانشاه در پاسخ مثبت به فراخوان و تجمعات سراسری در یازدهم اردیبهشت بر گرامیداشت روز جهانی کارگر تاکید کردند و روز دوازده اردیبهشت نیز که روز معلم است را گرامی داشتند. بازنشستگان نیز اعلام کردند که در تجمعات معلمان شرکت خواهند کرد. بدین ترتیب با وجود همه تهدیدها، بگیر و ببندها و امنیتی کردن فضای شهرهای کوچک و بزرگ، حکومت قادر به جلوگیری از برگزاری تجمعات روز جهانی کارگر نشد. و با آنکه فشار امنیتی و پلیسی، در نقاطی منجر به ممانعت از برگزاری مراسم گردید، اما نکته برجسته مراسم روز جهانی کارگر امسال، سخت کوشی کارگران و بویژه معلمان را در برپایی مراسم خویش در مقابله با جبهه دشمن و سرکوبگریهایش نشان داد. دست آورد این اقدام جسورانه معلمان و کارگران برای جامعه به پاخواسته ایران این است؛ که رژیم در سراشیبی تند سقوط قرار گرفته و حتی شیرازه نیروی سرکوبش را هم؛ مانند دیگر بخش های حاکمیت از دست داده و قادر به مقابله با این موج سهمگین و بنیان کن مردمی که زندگی ای انسانی را فریاد میزند ، ندارد.
اقدام کارگران و معلمان در بسیاری از شهرها بویژه در جایی چون کرمانشاه که درآن معلمان و بخش های مختلف بازنشستگان تجمع داشتند و فریاد دادخواهی و همبستگی با مردم بندرعباس سر دادند، فضای اعتراضی در شهرها را تقویت کرد.
روز جهانی امسال، برگ درخشانی از عزم طبقه مزدبگبر را در مقابل چشمان همگان رقم زد .
یکی دیگر از نقاط قوت 1 می امسال، همسویی و همصدایی جامعه با صدور بیانیه ها و فراخوان ها به برگزاری مراسم اول ماه مه و روز معلم، با شعارهای پایه ای انقلاب زن زندگی آزادی بود. تشکل ها و گروه های مختلف کارگری، معلمان و بازنشستگان، با تأکید مجدد بر مطالبات منشورهای انقلاب؛ شعارهای پایه ای، “اتحاد، اتحاد، علیه فقر و فساد” و ” کارگر و بازنشسته، اتحاد، اتحاد” و “معیشت، منزلت، حق مسلم ماست” همگان را به حضور در خیابان دعوت کرده و با شعار “از معدن تا بندر، محل قتل کارگر” “اعتصابات سراسری راه‌حل”؛ جامعه مزدبگیران و زحمتکشان را به مصاف رو در رو و نبرد نهایی فراخوان دادند.
اول ماه مه امسال فرصت دوباره‌ای برای جمع بندی از توان طبقه کارگر و همه مزدبگیران را به دست داد. با آنکه سه نفر از بازداشت‌شدگان در تهران و تعدای دیگر در شهرستان ها زندانی شدند؛ اما با نگاه به صف نیروی سرکوب رژیم بدرستی می توان به قدرت طبقه انقلابی پی برد. حاکمیت جنایتکاران برای خاموش کردن صدای اعتراض و مطالبات جامعه تلاش بسیار کرد، اما به چشم جامعه انقلابی، این کارگران و معلمان بودند که پیروز این میدان شدند. روز جهانی کارگر اثبات کرد که زمان اتحاد و همگامی جامعه برای آغاز اعتراضات و اعتصابات عمومی و سراسری دور نیست و بزودی زود، این موج سرکش ؛ بساط ظلم و ستم و جنایات را، از بنیان خواهد کند و در مقابل دنیایی عاری از تبعیض و نابرابری و مملو از رفاه و خوشبختی برای همگان به ارمغان خواهد داشت.
زنده باد اول ماه می، روز همبستگی جهانی کارگران و مزدبگیران
زنده باد اتحاد کارگران و معلمان و دیگر زحمتکشان
زنده باد انقلاب زن زندگی آزادی
کارگر کارگاهی- حمید دائمی
