این عنوان گزارشی است که اخیرا سازمان عفو بین الملل در باره قتل ۲۳ کودک بدست نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی در جریان اعتراضات آبان ۹۸ منتشر کرده است. از ۲۳ مورد کشتار کودکان، که عفو بین الملل مستندات آنها را ثبت کرده، ۱۲ مورد در ۲۵ آبان، ۸ مورد در ۲۶ آبان و ۳ مورد در ۲۷ آبان رخ داده اند. جانباختگان شامل ۲۲ پسر ۱۲ تا ۱۷ ساله بوده ند و همچنین دختربچه ای که گفته میشود بین ۸ تا ۱۲ سال سن داشته است. دستکم در ده مورد این کودکان با شلیک گلوله به سر و قلب آنها کشته شده اند بطویکه مغزشان متلاشی و قلب و ریه شان پاره شده است. هدف کشتن معترضین بوده است و این کار با قساوت تمام صورت گرفته است. در موارد دیگر کودکان کشته شده مورد ضرب و جرح مهلک قر ار گرفته اند و یا با اصابت گلوله ساچمه ای از نزدیک کشته شده اند.
بنا به مستندات عفو بین الملل، این ۲۳ کودک در۱۳ شهر در۶ استان در نقاط مختلف کشور )اصفهان، فارس، کرمانشاه، خوزستان، کردستان و تهران) کشته شده اند و این نشاندهنده دامنه گسترده آن سرکوب خونین است.
گزارش عفو بین الملل در باره کشتار کودکان در جریان اعتراضات آبان ۹۸ توسط نیروهای جمهوری اسلامی بخودی خود موضوع تازه ای نیست. پیش از این هم اخبار و گزارشات متعددی حاکی از به قتل رساندن کودکان در جریان این اعتراضات منتشر شده بود و این گزارشات قساوت و بیرحمی نیروهای سرکوبگر جمهوری اسلامی در سرکوب خونین اعتراضات آبان ۹۸ را به نمایش می گذاشت. اهمیت گزارش سازمان عفو بین الملل انجام تحقیقات گسترده و ثبت این جنایت به اسم جمهوری اسلامی است. با این مستندات سازمان عفو بین الملل از کشورهای عضو شورای حقوق بشر سازمان ملل خواسته است که مکانیسمی را برای ادامه تحقیقات و رسیدگی به این جنایت تعریف کنند. این دریچه ای را می گشاید که با اعمال فشارهای بین المللی سران جمهوری اسلامی را به دلیل ارتکاب به این جنایت بی رحمانه به دادگاه بین المللی کشاند. جمهوری اسلامی با بی شرمی تمام خبر کشته شدن برخی از این کودکان را در رسانه های خود مطرح کرد و حتی علی شمخانی دبیر شورای عالی امنیت ملی به دیدار برخی از خانواده های جانباختگان همچون امیررضا عبداللهی رفت که در جریان اعتراضات روز شنبه ۲۵ آبان ۱۳۹۸ در اسلامشهر کشته شده بود. مقامات حکومتی که خود قاتل جوانان و کودکان بودند در این نمایشات نفرت انگیز سعی کردند که از خانواده ها “دلجویی” کنند و این قتل ها را به نیروهای “معاند” نسبت دهند.
یک تلاش جمهوری اسلامی پس از جنایت بی رحمانه و برنامه ریزی شده در اعتراضات آبان این بوده است که بر آن سرپوش بگذارد. جمهوری اسلامی تا کنون و علیرغم فشارهای بین المللی هیچگونه آماری از کشته شدگان آبان اعلام نکرده است. بر عکس با تمام توان مشغول این بوده است که از افشای شواهد جنایت و آدم کشی خود جلوگیری کند. از همین رو حکومت اسلامی پس از آن سرکوب خونین به اذیت و ارعاب خانواده های جانباختگان روی آورد. خانواده ها تهدید شدند که اگر نسبت به کشتار فرزندانشان به دادخواهی و اعتراض علنی بپردازند “دیگر فرزندانشان هم کشته خواهند شد”. عفو بین الملل در این رابطه می نویسد: “این اقدامات بخشی از رویه گسترده تری است که حکومت در بر خورد با خانواده های جانباختگان اعتراضات در پیش گرفته تا با مرعوب کردنشان، آنان را از اعتراض علنی به کشتار عزیزانشان باز دارد. بنا به گزارشها، اکثر خانوادههای قربانیان به منظور تحویل گرفتن اجساد عزیزانشان وادار به امضای تعهد نامه ای شده اند مبنی بر آن که با رسانه ها مصاحبه نمیکنند و محدودیتهای مقررشده در مورد نحوه ی برگزاری مراسم خاکسپاری و یادبود را رعایت میکنند. در بسیاری از موارد، نیروهای اطلاعاتی و امنیتی خانواده های قربانیان را زیر نظر گرفته و در مراسم خاکسپاری و یادبود قربانیان شرکت کرده اند تا از رعایت محدودیتهای وضع شده کسب اطمینان کنند.”
خانواده هایی که در تهیه این گزارش با سازمان ملل همکاری کرده اند قدم جلو گذاشته اند تا صدای آنها جهانی شود. اعضای یکی از این خانواده ها به سازمان عفو بین الملل گفته است:”این بچه را با خون دل بزرگ کردم. آرزوها برایش داشتم. همین دو ماه پیش تولدش بود. خواهشی که داریم این است: نمی خواهیم خون این بچه پایمال شود. و نه فقظ بچه من همه آن کودکانی که خونشان ریخته شده است. بگذارید همه دنیا بدانند. من جگر گوشه ام، دلبندم را از دست دادم.”
این سخنان پیام روشنی به جهانیان و حکومت جنایتکار اسلامی دارد. نه فقط خانواده های جانباختگان اعتراضات آبان بلکه همه مردم ایران جنایت بی رحمانه جمهوری اسلامی را در آبان و در طول حیات ننگین این حکومت را فراموش نمی کنند و قرار و آرامی نخواهند گرفت تا زمانی که این حکومت آدمکش به زیر کشیده نشود و عاملین جنایت علیه مردم ایران به پای میز محاکمه و عدالت کشانده شوند. جمهوری اسلامی فقط قاتل ۲۳ کودک در اعتراضات آبان نیست و نبود. در همین آبان ماه قریب هزار و پانصد نفر زن و مرد و کودک را کشت. این حکومت ۱۶ کودک و ۱۶۰ بزرگسال را هم با شلیک موشک به هواپیمای مسافربری پرواز ۷۵۲ کشت. این حکومت عامل بزرگترین هولاکاست اسلامی با کشتن هزاران زندانی سیاسی در دهه شصت است. این حکومتِ اعدام، مرگ و تباهی است و مردم ایران به این چشم به جمهوری اسلامی نگاه می کنند. حتی اکنون که مردم ایران درگیر مبارزه ای سخت با ویروس کرونا هستند بخوبی می دانند که عامل شیوع این بیماری در ایران حکومت کرونایی جمهوری اسلامی و اهمال و بی مبالاتی این حکومت ضد انسانی است که برای جان مردم پشیزی ارزش قائل نیست. مردم ایران در همه حال یقه این حکومت را بعنوان عامل همه دردها و رنج های خود خواهند چسبید و نهایتا پشت این حکومت وحشی را به زمین خواهند کوبید.
اما روی سخن دیگر خانواده های جانباختگان اعتراضات آبان به جهانیان است. به مردم جهان که درد آنها را می دانند و همچنین با دولتهایی که با جمهوری اسلامی مماشات می کنند. پیام ساده است: حکومت اسلامی جلاد و قاتل کودکان است. در روابط سیاسی و دیپلماتیک خود با جمهوری اسلامی تجدید نظر کنید و سران این حکومت را همچون عمرحسن البشیر، رئیسجمهوری سودان، به دلیل جنایت علیه بشریت برای محاکمه به دیوان کیفری بینالمللی (ICC) بکشانید. دیگر هیچ عذر و بهانه ای پذیرفتنی نیست. همه اسناد و مدارک لازم به سنگینی ۴۱ سال حاکمیت جمهوری اسلامی ایران آماده است. جمهوری اسلامی باید بعنوان قاتل مردم ایران از جامعه جهانی طرد و منزوی شود.
حست صالحی
انترناسیونال ۸۵۸