مندرج در ژورنال شماره ۷۹۷ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
کیوان جاوید: آیا کشتهشدن هنیه میتواند تأثیر منفی بر دامنه اعتراضات و اعتصابات فعلی کارگری بگذارد؟
شهلا دانشفر: اسماعیل هنیه که برای مراسم تحلیف پزشکیان به تهران آمده بود، در بامداد چهارشنبه در محل اقامت خود به همراه یکی از محافظانش کشته شد. ترور او که بالاترین محافظت امنیتی را داشت، یک سرشکستگی بزرگ برای جمهوری اسلامی و ضربهای سنگین به حماس و جمهوری اسلامی بود. و این چیزی است که مردم با شادی تمام از آن سخن میگویند. موجی از شادی در میان مردم به پا شد و شبانه در محلاتی چون کرج مردم شیرینی پخش کردند و به یکدیگر تبریک گفتند.
جمهوری اسلامی که زخمخورده، اسرائیل را به “مجازات سختی” تهدید کرده است. اما ناتوان از انتقام، تهدیدش اساساً رو به مردم است تا مبادا از این فرصت برای اعتراضات گستردهتر سود جویند. این حکومت از سایه خود وحشت دارد و برای برگرداندن ورق در تلاش است تا جامعه را امنیتی کند. به این منظور سه روز عزای عمومی اعلام کردند. اول مرداد برای تشیع جنازه این جنایتکار قشونکشی کردند و خامنهای، بر جسد او نماز میت خواند و در پریشانحالی و به همریختی بر سرخود کوبیدند و به سوگ نشستند.
اما جامعه همانطور که یکپارچه سیرک انتخابات را با رأی به سرنگونی به شکستی بزرگ برای حکومت تبدیل کرد، همچنان از اعتراض میجوشد. ما شاهد قدرتنمایی جنبش علیه حجاب و آپارتاید جنسیتی در ایام محرم حکومتی بودیم. در نفت، این مرکز کلیدی کارگری هزاران کارگر در اعتصاب و اعتراضاند و جنبش کارگری پُر تلاطم است. جنبشی قدرتمند از زندان تا دانشگاهها و تا کف خیابان با فریاد “نه تهدید نه زندان نه اعدام نیست جلودار ما” به مقابله با اعدامها ایستاده است. دادخواهان از کردستان تا تهران نیروی بزرگ جنبش نه به اعدام هستند. تشکلهای دانشجویی سراسر کشور طی بیانیه مشترکی خواستار اعتراضات گسترده در خارج کشور در حمایت از چهار زن مبارزه محکومبهاعدام شده و بر پیشبرد سراسری اعتراضات و افزایش فشار بر جمهوری اسلامی تأکید کردهاند. با این قدرت جامعه بهسوی گرامیداشت سومین سالگرد انقلابش حرکت میکنند. در متن چنین شرایطی همه شواهد از شعلهورتر شدن بیشتر اعتراضات کارگری حکایت میکند.
کیوان جاوید: برای اینکه اعتراضات با قدرت پیش برود چه موانعی را باید از پیش پا برداشت؟
شهلا دانشفر: سرکوبگریهای حکومت مانع بزرگی در مسیر حرکت جامعه است و این مقابلهای متحدانه و سراسری را میطلبد. جنبش قدرتمند علیه اعدامها، اتحاد طبقاتی کارگری بر محور همان شعار “شاغل و بازنشسته اتحاد اتحاد” و حول خواستهای رادیکال و سراسری از نوع آنچه در سند تاریخی منشور بیست تشکل آمده و پیوستن به آن و در همین راستا اتحاد مبارزاتی فعالین و اکتیویستها کارگری و اجتماعی حلقههایی کلیدی برای پیشروی جنبش سرنگونی است.