جمهوری اعدامی خواب خوش ندارد – یاشار سهندی

مندرج در ژورنال شماره ۸۰۰ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

۳۰ تن از زندانیان سیاسی زن از ملاقات حضوری محروم شده‌اند، چرا که در روزهای ۴ و ۶ مرداد در هواخوری زندان دست به تحصن زدند و با تمام وجودشان از جمله شعار دادند: “بند زنان اوین، هم‌صدا هم‌پیمان – تا لغو حکم اعدام، ایستاده‌ایم تا پایان” – “نه تهدید، نه سرکوب، نه اعدام دیگر اثر ندارد – جمهوری اعدامی، یک خواب خوش ندارد” و نام دو زندانی سیاسی زن محکوم‌به‌اعدام پخشان عزیزی، شریفه محمدی را فریاد زدند.

هستی امیری یکی از این زندانیان از زندان آزاد می‌شود، اولین کار او بعد از خروج از زندان، در پای دیوار زندان، بالابردن عکس پخشان عزیزی است. این یعنی زندان نتوانسته اراده زنان مبارز را در هم شکند. بدون هیچ شک و شبهه ­اگر انقلاب‌ها رکورد گینس داشتند، انقلاب زن زندگی آزادی بسیاری از رکوردها را به نام خود ثبت می‌کرد. در روزهایی که تروریست‌های حاکم بر ایران و اسرائیل، رکورد کشتن و تهدید به نابودی شیرازه جامعه را می‌شکنند، در دل این شرایطی که در رسانه‌ها طوری به انعکاس آن می‌پردازند که گویی هیچ اراده‌ای جز، اراده تبهکاران بر دنیا حاکم نیست، یک جنبش انقلابی با جان‌سختی تمام به حیات خود ادامه می‌دهد و این را می‌توان در مبارزات بی‌وقفه “وُریشه مرادی”، آن زندانی سیاسی دید که در خطر صدور حکم اعدام است، اما در همبستگی با همبندی خود که حکم اعدامش صادر گشته نامه می‌نویسد که: “داعش سر می‌برد، جمهوری اسلامی سرها را بر دار می‌کند” و با افتخار تمام فعالیت‌های سیاسی خود را مکتوب می‌کند، امری که قرار بود با شکنجه و زندان و اعدام، کسی دیگر از آن حرفی به میان نیاورد.

اولین رکوردی که انقلاب زن زندگی آزادی از خود بر جای گذاشت این بود که اولین انقلاب زنانه در تاریخ را به نام خود ثبت کرد. اقدامات زندانیان سیاسی، فوج تظاهرات کارگران در اراک و ده‌ها تظاهرات رفاهی دیگر؛ ادامه حضور زنان بی‌حجاب در خیابان‌ها؛ مبارزه‌جویی امثال زارا اسماعیلی که بی‌حجاب کف خیابان خوانندگی می‌کند و مبارزات دادخواهان که بی‌وقفه ادامه دارد، اجرای نبرد برای سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی است. “انقلاب‌ها محوشدنی نیستند”، این را جنبش انقلابی زن زندگی آزادی بار دیگر اثبات می‌کند.