مندرج در ژورنال شماره ۷۸۹ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
خامنهای در دیدار با نمایندگان مجلس، از جمله مسعود پزشکیان گفت: که “توصیه مؤکد من تعامل سازنده مجلس با دولت جدید است.” او تأکید کرد: “باید از بن دندان باور کرد که پیروزی و موفقیت رئیسجمهور منتخب در اداره کشور، پیروزی همه ماست.”
خامنهای این را گفت و چند ساعت بعد خبر رسید که: “هشت زندانی محکومبهاعدام در دو زندان مرکزی شیراز (عادلآباد) و قزلحصار کرج اعدام شدهاند.”
خامنهای درست میگوید و تأکیداتش برای با هم بودنشان بجا است. چون دقیقاً قرار است با هم بودنشان باعث شود موج اعدامها افزایش یابد و سرکوبها گستردهتر شود و زندانها از مخالفین پُر گردد. اگر همه سرسپردگان و ارگانهای قانونگذار و مجریان قانون حکومت در کنار هم بودند واقعاً بزرگترین جشن پیروزی حکومت بود. در این صورت ریاضت گستردهتر اقتصادی با ضرباهنگ تندتری اعمال میشد و فقر و فلاکت بیشتری حاکم میگردید و حمایت از تروریستهای اسلامی در منطقه با سرعت و قدرت بیشتری پیش میرفت و جنایات جمهوری اسلامی در داخل و خارج به مرحلهای میرسید که کسی را یارای سر جنباندن در مخالفت با حکومت نباشد. خامنهای آرزو دارد که مجلس یار و غمخوار پزشکیان باشد که بتواند دولت مقتدری ایجاد کند تا در کنار دیگر عناصر و ارگانهای حکومت جامعه را غرق خفقانی کنند که در تاریخ کمنظیر باشد.
این آرزوهای “همه با هم” شدن را خامنهای به گور خواهد برد. دعواها از همین حالا بالا گرفته است. این حکومت با یک جامعه خسته و بی امید و بی آرزو روبرو نیست. مردم از هر فرصتی برای بلندشدن و اعتراضکردن و انقلابکردن علیه این اوباش خونخوار استفاده میکنند و در آخرین “رفراندوم سرنگونی” هم نهتنها فقط انتخابات مشمئزکننده رژیم را بایکوت کردند که نشان دادند این نیروی عظیم اجتماعی در خانه ننشسته و زانوی غم بغل نکرده است، بلکه نوای سرنگونی را با آوایی بلند به گوش حکومت رسانده است.
اتحاد ارگانهای حکومتی بهحکم شرایط انقلابی و آگاهی اجتماعی، و به لطف همبستگی عمومی جامعه در سازماندهی اعتراض و اعتصاب و خیز برداشتن بهسوی انقلاب ممکن نیست. تفرقه بیشتر سران حکومت در راه است.