روزنه rowzane خبری – تحلیلی
کاظم نیکخواه
بحث خلیج فارس و عربی بحث جالبی است. جالب؟ آری جالب. جالب برای کسانی که دنبال جنگ میگردند. حسابی به طرفین در ایران و کشورهای عربی باروت می دهد که سالها با هم بجنگند و کشت و کشتار راه بیندازند. اشتباه نکنید! بحث بر سر سهم از خلیج فارس نیست. بحث بر سر آبهای خلیج نیست. بحث فقط بر سر اسم آنست. الان هشت کشور هرکدام از گوشه ای از این خلیج، مستقل از اسمش دارند استفاده میکنند. بحرین، کویت، عراق، عمان، قطر، عربستان سعودی ، امارات متحده عربی و ایران. اکثرا البته عربی هستند. این مهم نیست. فکر میکنم ایران بیشترین سهم را از این خلیج دارد. الان چرا بحث خلیج فارس یا عربی داغ شده است؟ به دلیل اینکه دونالد ترامپ گفته است میخواهد اسم این خلیج را به نام خلیج عربی اعلام نماید. این آدم دنبال جنجال میگردد. با جمهوری اسلامی کشاکش دارد. اما حماقتش اینست که درست وسط این کشاکش با مطرح کردن اسم خلیج عربی، ناسیونالیستها و سلطنت طلبان و مردم نا آگاه را به همراهی با جمهوری اسلامی سوق میدهد. چگونه؟ به بحثها نگاه کنید. عراقچی و ظریف و خامنه ای، عین ناسیونالیستها کف بر دهان آورده اند و میگویند از اسم خلیج فارس کوتاه نمی آیند.
قبل از اینکه تکلیف اسم خلیج را روشن کنیم یک نکته را کاملا دقت کنید! رضا پهلوی و سلطنت طلبان و همه ناسیونالیستها همه دم از این میزنند که جمهوری اسلامی بحران ساز و جنگ طلب و تروریست است. کاملا درست میگویند. ادعا میکنند که بعد از جمهوری اسلامی صلح و آشتی با کشورهای همسایه را مستقر خواهند کرد.کاملا دروغ میگویند. همین اسم خلیج برای ده سال جنگ، و کشتار چند میلیون نفر دیگر از مردم ایران و دیگر کشورهای منطقه کافی است. آیا ارزشش را دارد؟ اگر ما به همراه جمهوری اسلامی جنگیدیم و پیروز شدیم چه بدست می اوریم؟ اسم خلیج فارس تثیبت خواهد شد. خب که چه؟ در آمد بیشتری خواهیم داشت؟ نه. نفت بیشتری خواهیم داشت؟ نه! ثروت بیشتری از این آبراه بدست خواهیم آورد. نه! وضع کارگران و بقیه شهروندان بهتر خواهد شد؟ نه! اما “غرور ملی مان” حفظ خواهد شد. یعنی چه؟ برای کارگران و معلمان و پرستاران و مردمی که هشت شان گرو نه شان است، این “غرور ملی” به چه معناست و به چه درد می خورد؟ آیا دشمن خونی شان تقویت نمی شود؟ جواب میدهند که این خیلی مهم و حیاتی است و شان و منزلت و نمیدانم چه و چه مان حفظ خواهد شد. بحثی بی پایان در مورد ملت و ملی و غرور ملی و ..خدای من!! دشمن ما همینجاست، دروغ میگن…
اما سوال اینست که بالاخره اگر با این کشورهای عربی نجنگیم، چطور میخواهیم اختلاف بر سر اسم این خلیج را حل کنیم؟
پیشنهاد: به سازمان ملل یا یک دولت بی طرفی میگوییم میانجی گری کند. با دولتهای ذینفع دور یک میز می نشینیم. تلاش خواهیم کرد که اسمی را به این آبراه بدهیم که دو طرف یا طرفین بر سر ان توافق داشته باشند. مثل خلیج ماهی ها، خلیج پروانه ها، خلیج آزاد، یا یک چیز دیگری. به همین سادگی؟ بله اگر تعصبات ملی را کنار بگذاریم به همین سادگی است. هیچ تغییری هم در استفاده از منابع آبی و دریایی این خلیج صورت نخواهد گرفت و دعوا تمام میشود. هیچکس کشته نمی شود. هیچ پدر و مادر و فرزندی داغدار نمی شود، جمهوری اسلامی بهره برداری ای نمیتواند بکند، کار و زندگی مردم نابود نمی شود، و مردم در ایران و در کشورهای عربی میروند زندگی شان را میکنند و به مسائل دیگر می پردازند. یکی از خواص این نوع بحثها در مورد خلیج و غیره اینست که بخشهایی از شهروندان از بحث و انتقاد و اعتراض در مورد دولتهای مرتجعی نظیر جمهوری اسلامی منصرف شوند و برعکس کنار این دولتهای ارتجاعی قرار گیرند و به همراه آنها کف بر دهان بیاورند. همین کاری که الان سلطنت طلبان و ناسیونالیستها و امثال آنها دارند انجام می دهند.
حتما دوستان ناسیونالیست میگویند این نوع راه حلها ساده نگری است. طبیعی است که چنین بگویند. چون زبان تعصب با زبان منطق با هم فرق میکند و این زبانها با هم قابل ترجمه نیستند. تا زمانی که تعصب ملی و مذهبی و نژادی و امثال اینها بر گفتمان اجتماعی غالب باشد، زبان منطق کند و غیر قابل فهم می شود. منطق انسانی حکم میکند که زندگی شهروندان و پاسخ به نیازهای شهروندان بر همه چیز اولویت داشته باشد. اما منطق ملی و نژادی و قومی و مذهبی، زندگی انسانها را تابع تمامیت ارضی، و پرچم و اسم خلیج و امت اسلامی و هزار چیز دیگر میکند و به راحتی آب خوردن زندگی هزاران و صدها هزار نفر را قربانی اسم خلیج و تعصبات مختلف می کند. و بعد اعلام پیروزی می نمایند. واقعا به امید خلاص شدن از همه تعصبات.
