خودسوزی پدر یک دانش‌آموز در زاهدان– سیاوش آذری

مندرج در ژورنال شماره ۸۳۳ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

روز گذشته پدری به علت خودداری مدرسه‌ای در زاهدان از ثبت‌نام فرزندش، در مقابل مدیریت وزارت آموزش‌وپرورش اقدام به خودسوزی کرد که خوشبختانه با مداخله کارکنان اداره با جراحاتی جزئی از مرگ نجات یافت. در واکنش به این خبر علی فرهادی، سخنگوی آموزش‌وپرورش بی‌شرمانه گفت: “این موضوع را نفی نمی‌کنیم که ممکن است در مدرسه‌ای برخورد خوبی صورت نگیرد.”

عدم توسعه سیستان و بلوچستان نتیجه بلافصل سیاست‌های تبعیض‌آمیز رژیم و تحمیل فضای امنیتی و فقر و محرومیت به مردم این منطقه است. برای نمونه نرخ با سوادی در این استان ۱۰ در صد کمتر از میانگین کشوری است. خانواده‌های بسیاری از کودکان به سن تحصیل رسیده توانایی مالی برای ثبت‌نام آنان در مدارس را ندارند؛ زیرا علی‌رغم “قانون” و “یادآوری” دست‌اندرکاران مبنی بر ممنوعیت دریافت پول هنگام ثبت‌نام در مدارس عادی دولتی، از اولیای دانش‌آموزان مبالغ هنگفتی زورگیری می‌شود.

بلوچستان دارای بیشترین تعداد مدارس فرسوده و تخریبی در کشور است. هرازگاهی خبر مرگ دانش‌آموزی به علت ریزش سقف و دیوار مدرسه‌ای در بلوچستان در رسانه‌ها منتشر می‌گردد و پس از ابراز “همدردی” برخی مسئولان و قول به پیگیری به ورطه فراموشی سپرده می‌شود.

حمل‌ونقل دانش‌آموزان به مدارس نیز از دیگر معضلات پیش روی اولیای دانش‌آموزان در این استان است. در نبود سرویس رایگان دولتی خانواده‌ها اقدام به استفاده از وانت با هزینه شخصی به‌عنوان سرویس می‌نمایند. در غیاب هر گونه استاندارد ایمنی و وضعیت اسف‌بار راه‌ها تعداد زیادی از دانش‌آموزان در تصادفات جاده‌ای جان خود را از دست می‌دهند.

مصائب و مشکلات برشمرده؛ اما نه علت که نتیجه سیاست‌های ضدانسانی حکومت اسلامی است. مشکل نه کمبود بودجه است و نه “هویت فرهنگی” و “دوزبانه” بودن دانش‌آموزان این استان. رژیم اسلامی هزاران میلیارد تومان برای ادامه‌کاری مراکز تولید جهل و خرافه، دستگاه پروپاگاند سیاسی – اسلامی، پر کردن جیب آخوندهای میلیاردر و آقازاده‌ها و تأمین مالی و تسلیحاتی نیروهای تروریستی نیابتی خود در منطقه هزینه می‌کند. مشکل موجودیت نحس حکومت الله و جهنم حاصل از آن بر روی زمین است.

دانش‌آموزان و خانواده‌هایشان همراه معلمان با مطالبه تحصیل رایگان منطبق بر استانداردهای جهانی و حقوق مکفی و در شأن انسان برای آموزگاران می‌توانند رژیم را به تمکین به حقوق دانش‌آموزان و آموزگاران وادارند.