درخواست شلاق برای پنج هنرمند زن – سینا پدرام

نشریه ژورنال شماره ۱۰۳۶ – فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه

محمدحسین فرحبخش، یکی از تهیه‌کنندگان فیلم وابسته به ساختار حکومت در سینمای ایران، در گفت‌وگو با وب‌سایت “تابناک” خواستار محاکمه و شلاق‌زدن پنج سینماگر زن شد که در خط مقدم جنبش “می تو” در سینمای ایران قرار داشتند. او افشاگری درباره آزارهای جنسی و اعمال قدرت بر زنان در محیط سینما را نه‌تنها جرم، بلکه به‌زعم خود “اشاعه فحشا” قلمداد کرده و خواهان برخورد خشن قضایی با این چهره‌های فرهنگی شده است.

هانیه توسلی، ترانه علیدوستی، سمیه میرشمسی (دستیار کارگردان)، غزاله معتمد (طراح صحنه و لباس) و مارال جیرانی (طراح صحنه و لباس و دختر فریدون جیرانی) به نمایندگی از جمعی از زنان سینماگر، در تلاش برای پیگیری گزارش‌های مرتبط با خشونت ساختاری، قلدری و آزار سیستماتیک علیه زنان در سینمای ایران بودند.

بیانیه مشهور به “بیانیه ۸۰ زن” که در سال ۱۴۰۱ در جریانات انقلاب زن زندگی آزادی توسط فعالین سینمائی زن منتشر شد به صراحت خشونت جنسی و سوءاستفاده‌های قدرت در فضای سینمایی کشور را محکوم کرد و خواستار تشکیل کمیته‌ای مستقل برای رسیدگی به این گزارش‌ها شد. فرحبخش در واکنش به این بیانیه، در مصاحبه‌ای رادیویی در ۱۶ تیرماه ۱۴۰۱، گفت: “اگر این مملکت صاحب داشت، باید این ۸۰۰ نفر را شلاق می‌زدند.”

این اظهارات فاشیستی و قلدرمآبانه واکنشی آشکار به جنبش عدالت‌خواهی زنان و تلاشی برای ارعاب و سرکوب هرگونه افشاگری در برابر ساختارهای زن‌ستیزانه و ارتجاعی قدرت در سینمای ایران است. لازم به ذکر است که این پاچه‌خوار “مستقل” حکومتی از طرف هنرمند زن ایرانی، “شهره قمر” به تجاوز متهم شده است، ولی به واسطه رابطه نزدیکش با حکومت مورد هیچ تحقیقاتی قرار نگرفته است.

مردسالاری، آزارهای جنسی، تجاوز، استفاده از قدرت و شهرت برای به سکوت کشاندن دیگران و صداهای مخالف، سیطره دیکتاتوری دولتی و سانسور در تمام سطوح، و سرکوب و به زندان انداختن هنرمندان معترض، “خالتوریسم” و ترویج فرهنگ لمپنی و “آبرو داری” و هزاران “هنجارهای ناهنجار” زن‌ستیزانه بخشی از سیستم سینمائی ایران از بدو پیدایش آن، چه در دوره پهلوی‌ها و چه در اشکال مضاعف در دوره رژیم اسلامی را تشکیل داده است.

فیلم‌سازی که با شلاق به سینما می‌رود فیلم‌ساز نیست شکنجه‌گری است که برای حفظ سلامت مردم باید تحت مراقبت‌های ویژه قرار بگیرد. در مقابل، همه ما باید از این زنان جسور سینمای ایران به هر شکل ممکن حمایت کنیم.