روزنه rowzane خبری – تحلیلی
کارگر کمونیست 887
کارگران پیمانکاری میدان نفتی یادآوران غرب کارون طی بیانیه ای خطاب به مسؤلان وزارت نفت اولتیماتیوم داده اند که در صورت برآورده نشدن سریع خواست هایشان دست به یک اعتصاب گسترده خواهند زد. این کارگران در بیانیه خود ذکر کرده اند که با وجود پیگیری های مکرر از دی ماه 1403، وعده هائی مانند افزایش حقوق، پرداخت بن کارت و نفت کارت، تبدیل وضعیت از قرارداد حجمی به ارکان ثالث و بهبود شرایط ایمنی کار عملی نشده و تنها 25 درصد از افزایش حقوق اجراء شده است. این کارگران همچنین خاطر نشان کرده اند که اخیرا چهار نفر از همکاران آتش نشانی شان به خاطر اعتراض به وضعیت بحرانی میدان نفتی تعلیق شده و کارگران خدماتی نیز هم اکنون در اعتصاب بسر می برند.
کارگران مطالبات اصلی خود را در سه بند شامل 1- اجرای کامل افزایش حقوق مصوب، 2- تبدیل وضعیت کارگران به ارکان ثالث و 3- بهبود شرایط ایمنی بهداشتی و معیشتی طرح کرده و اعلام کرده اند که زمان وعده و شعار گذشته؛ اکنون انتظار اقدام عملی داریم و این آخرین هشدار است!
متعاقب بیانیه هشداری کارگران میدان نفتی یادآوران، اتحادیه تشکل های کامیونداران و رانندگان سراسر ایران نیز بیانیه خود را که حاوی اولتیماتیوم به اعتصاب است منتشر کرده است. در بیانیه آمده است:”بررسی سه محور مهم بیمه تأمین اجتماعی، سهمیه سوخت و نرخ کرایه حمل اگر چه گامی اولیه است، اما به صراحت اعلام می کنیم که برای ما “تصمیم سازی در جلسات” تنها زمانی ارزشمند است که در عمل و در زندگی روزمره رانندگان نمود پیدا کند. رانندگان همچنین تأکید کرده اند که آزادی فوری و بدون قید و شرط رانندگان بازداشت شده یکی از خواست های اساسی آنهاست و به هیچ وجه قابل معامله نیست. در پایان هم اعلام کرده اند تا 20 خرداد 1404 مهلت خواهند داد و اگر نسبت به تحقق همه خواست هایشان اقدامی عملی صورت نگیرد با همستگی و قدرت جمعی خود مسیر اعتصاب را ادامه خواهند داد. بازنشستگان هم طبق معمول فراخوان های خود را منتشر کرده و در فراخوان بازنشستگان تأمین اجتماعی اهواز بر همبستگی و هم صدائی با بازنشستگان کشوری، لشکری، کامیونداران و نانوایان تأکید شده است.
به این ترتیب رانندگان کامیون و کارگران پیمانکاری میدان نفتی یادآوران همراه با بازنشستگان همیشه در میدان اعتراض، پا را روی گلوی رژیم گذاشته و یک دو راهی در مقابل اش گذاشته اند که انتخاب هر یک از آنها برایش شکست و بن بست است و در شرایط حاضر می تواند اوضاعش را بسیار بحرانی تر کند.
حکومت اگر تسلیم شدن در برابر رانندگان و کارگران را انتخاب کند، با توجه به فضای پر التهاب و پر تب و تاب اعتراضی و اعتصابی با انگیزه و جسارت بیشتر برای دست زدن به اعتصاب بحش های دیگر معترض بر سر معیشت با الگو گیری مخصوصا از اعتصاب رانندگان کامیون مواجه خواهد شد و اگر نخواهد تن بدهد ادامه اعتصاب رانندگان کامیون که در حال سرایت کردن به بخش های دیگری مانند میدان نفتی یادآوران است، توفان به پا خواهد کرد و چنین وضعیتی در شرایط ضعف بی سابقه کنونی برای رژیم حکم شتاب گرفتن بر سراشیبی به سوی سرنگونی را دارد.
سران رژیم دیگر نه می توانند با وعده و وعید و در انتظار نگه داشتن کارگران و کارکنان و عموم مردم بر سر خواست های معیشتی و رفاهی و اجتماعی مانع از ادامه اعتراضات و اعتصابات شود و نه با سرکوب و بازداشت و زندان. این ترفندها و حربه ها دیگر کارائی چندانی ندارند و این را چند سال است که بازنشستگان در تجمعات هفته ای خود با شعارهای: ” وعده وعید کافیه، سفره ما خالیه” و “زندانی سیاسی، کارگر زندانی، معلم زندانی، آزاد باید گردد” اعلام میکنند و امروز اتحادیه تشکل های کامیوندارن و رانندگان و کارگران پیمانکاری میدان نفتی یادآوران هستند که هشدار می دهند: “زمان وعده و وعید گذشته” و “اگر تا زمان تعیین شده، اقدام عملی برای تحقق خواست هایشان نشود و همکارانشان آزاد نشوند” اعتصاب خواهند کرد.
تصویر امروز جامعه به وضوح نشان می دهد که مردم مسیر خود را که در نقطه مقابل مسیر حرکت حکومت است، طی می کنند. جامعه خواست و مطالبات و انتظارات انسانی خود را دارد و برایش مبارزه می کند و رژیم هم در وضعیت درماندگی و استیصال به دنبال یافتن راهی برای برون رفت از بن بست هایش از طریق تسلیم شدن به غرب و ترامپ و توافق بر سر دست برداشتن از ادامه پروژه هسته ای در مقابل برچیده شدن تحریم ها است و حاضر نیست به نیازهای مردم پاسخ مثبت دهد.
از اینرو شرایط کلی جامعه از یک دوگانگی و ضدیت عمیق میان مردم و حکومت برخوردار است و یقینا این دوگانگی و ضدیت و دشمنی به تسویه حساب نهائی یعنی به انقلاب منجر می شود. حکومت نه توان برآورده کردن خواست ها و انتظارات مردم را دارد و نه توان کنترل اوضاع ملتهب و اعتراضی گسترش یافته در همه بخش های جامعه. مردم نیز حاضر به چشم پوشی از نیازها و مطالبات معیشتی، سیاسی و اجتماعی خود نیستند. در نتیجه همچنان آتش میدان جنگ مردم با حکومت تا شکست کامل و سرنگونی رژیم شعله ور خواهد بود.
بر متن این شرایط و بر بستر این مسیر متضاد با مسیر حرکت حکومت است که اعتصابات و اعتراضات به مرحله ای از نظر کمی و کیفی بالاتر سعود کرده است. امروز شرایط برای شکل گیری اعتصابات و اعتراضات سراسری و عمومی کاملا مهیا است و گاها مانند اعتصاب سراسری اخیر کامیونداران و حمایت های عمومی که از آن شد، رخ داده است.
باید این نمونه از اعتصاب و حمایت از آن را گسترش داده و به مرحله اعتصابات و اعتراضات عمومی ارتقا دهیم. لازم است که همه جا جمع های خود را برای تدارک اعتصابات سراسری و عمومی فعال کنیم. تراکت های حمایتی را بر دیوار ها بچسبانیم و توجه ها را به همراهی با اعتصابات جلب کنیم. هم اکنون که رانندگان کامیون و کارگران پیمانکاری میدان نفتی یادآوران برای اعتصاب اولتیماتوم داده اند، مانند بازنشستگان اهواز همراهی و همبستگی خود را اعلام کنیم و همزمان با اعتصاباتشان دست به اقدامات عملی مانند اعتصاب و تجمع اعتراضی در محل های کار و خیابان ها بزنیم. جمهوری اسلامی باید سرنگون شود. برای دست یابی به زندگی انسانی و رسیدن به آزادی، راه دیگری نیست.
