روزنامه چینی:در جنگ آمریکا و کره شمالی ‘چین باید بی‌طرف بماند’

بی بی سی:یک روزنامه دولتی چین بی‌طرفی در جنگ احتمالی آمریکا و کره شمالی را توصیه کرده و یک مقام آمریکایی از اولویت راه حل دیپلماتیک سخن گفته است.

روز جمعه، ۲۰ مرداد (۱۱ اوت)، روزنامه دولتی گلوبال تایمز، وابسته به حزب کمونیست چین در تفسیری نوشت که در صورتی که با پرتاب موشک کره شمالی به سوی مناطق تحت حاکمیت ایالات متحده بین دو طرف جنگی آغاز شود، جمهوری خلق چین باید در این جنگ بی‌طرف بماند.

در این مقاله که تحت عنوان “قمار بی‌پروا بر سر شبه‌جزیره کره خطر جنگ را در پی دارد” آمده است که هم ایالات متحده و هم کره شمالی لفاظی‌های تهدیدآمیز علیه یکدیگر را شدت بخشیده‌اند و در حالیکه وزارت دفاع آمریکا طرح‌هایی را برای حملات پیشگیرانه علیه مراکز موشکی کره شمالی تهیه کرده، کره شمالی هم گفته است طرحی را تا اواسط ماه جاری تکمیل می‌کند که شامل پرتاب چهار موشک میان‌برد به هدف‌هایی در ۴۰-۳۰ کیلومتری جزیره گوام است.این روزنامه با تشریح نظر خود در مورد تحولات منجر به بحران کنونی و تاکید بر اینکه چین هم با اتمی شدن شبه‌جزیره کره و هم درگیری نظامی در این منطقه مخالف است، گفته است که این کشور “قویا در برابر هریک از طرف‌ها که در نظر داشته باشد وضعیت کنونی منطقه در ارتباط با منافع چین را تغییر دهد مقاومت خواهد کرد.”

در ادامه این مقاله آمده است: “دولت چین باید کاملا تصریح کند که اگر کره شمالی اقدام به پرتاب موشکی مبادرت کند به نحوی که خاک ایالات متحده را مورد تهدید قرار دهد و ایالات متحده این اقدام را تلافی کند، جمهوری خلق چین در این میان بی‌طرف خواهد ماند. اگر آمریکا و کره جنوبی حملاتی را به منظور تلاش برای سرنگونی رژیم کره شمالی با هدف تغییر شرایط سیاسی شبه‌جزیره کره صورت دهند هم چین مانع از چنین اقدامی خواهد شد.”

شبه‌جزیره کره از شمال با چین هم‌مرز است و به استثنای کره جنوبی، تنها مرز خاکی کره شمالی با چین است. جمهوری خلق چین به عنوان متحد اصلی کره شمالی شناخته شده است و بخش عمده ارتباط اقتصادی آن کشور با خارج از طریق چین است.

به گفته برخی ناظران، رهبران جمهوری خلق چین، کشوری که با وجود رشد سریع اقتصادی هنوز دارای نظام دموکراتیک نیست، احتمالا از تغییر رژیم در کره شمالی که ممکن است زمینه وحدت دو کره را فراهم آورد نگران خواهند بود. از یکسو، تکان ناگهانی سیاسی و اجتماعی در کره شمالی می‌تواند باعث جابجایی جمعیت و احتمالا هجوم پناهجویان به چین شود. و از سوی دیگر، با توجه به توانمندی کره جنوبی در زمینه اقتصادی و فناوری، تشکیل یک کره متحد، دموکراتیک و از نظر اقتصادی و فنی نیرومند بر موقعیت چین به عنوان ابرقدرت منطقه‌ای تاثیر منفی خواهد گذاشت. بدتر اینکه ممکن است تحولات سیاسی در شبه‌جزیره کره انگیزه مطالبات مردم چین برای اصلاحات عمیق سیاسی شود.

چین به منظور جلوگیری از بروز بحران شدید در شبه‌جزیره کره، با تحریم بین المللی برنامه موشکی و هسته‌ای کره شمالی همراهی کرده است اما مخالف هرگونه اقدام شدید علیه این کشور بوده است. با اینهمه، به نظر می‌رسد که “بی پروایی” حکومت کره شمالی در به چالش کشیدن ایالات متحده، آنهم در حالیکه در مورد نیات رئیس جمهوری کنونی این کشور ابهاماتی وجود دارد، باعث شده است تا به رژیم کره شمالی هشدار بدهد که حمایت از آن رژیم نامحدود و غیرمشروط نیست.

مقاله روزنامه متنفد گلوبال تایمز کوتاه مدتی پس از اظهارات دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا منتشر شد که گفت شاید تهدید قبلی او که از “آتش و خشم” علیه کره شمالی سخن گفته بود به اندازه کافی موثر نبوده است. آقای ترامپ که با خبرنگاران سخن می‌گفت، اظهار داشت که برخورد دولت‌های قبلی آمریکا با تلاش موشکی و اتمی کره شمالی به اندازه کافی سختگیرانه نبوده و او مصمم از منافع مردم آمریکا و متحدان این کشور دفاع کند.

کوتاه مدتی در پی اظهارات رئیس جمهوری، جیمز ماتیس، وزیر دفاع ایالات متحده، گفت که دولت او هنوز هم راه حل دیپلماتیک برای بحران کره را ترجیح می‌دهد و افزود که جنگ در این منطقه “فاجعه‌بار” خواهد بود. وی در عین حال افزود که ایالات متحده برای مقابله با هرنوع حرکت خصمانه کره شمالی “آماده است.”

به گفته برخی کارشناسان، با توجه به حضور نظامی آمریکا در کره جنوبی و ژاپن و توانایی رزمی این کشور و متحدان منطقه‌ای آن از یکسو، و توانایی نظامی کره شمالی از جمله در زمینه موشکی کوتاه و میان‌برد و آتش توپخانه به معنی آن است که حتی یک درگیری با استفاده از تسلیحات متعارف هم‌ می‌تواند آسیب اقتصادی و تلفات سنگینی را به دو کره وارد کند و شاید حتی باعث خساراتی به سایر کشورهای منطقه از جمله ژاپن شود.

آقای ترامپ نیز در گفتگوی با خبرنگاران در پاسخ به سئوالی در مورد مذاکره جهت حل این بحران گفته بود که “البته ما همیشه آماده مذاکره هستیم” اما افزوده بود که طی بیست و پنج سال گذشته، آمریکا مشغول مذاکره بوده است بی‌آنکه به نتیجه رسیده باشد. او “ضعف” دولت‌های پیشین را عامل این وضعیت دانست و مشخصا از بیل کلینتون، جورج بوش و باراک اوباما نام برد.