زندانبانان از زندانیان سیاسی می ترسند – منظر دریاکناری

مندرج در ژورنال شماره ۸۳۵ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

روز شنبه ۲۴ شهریور از اوین این گزارش به نقل از نرگس محمدی در اینستاگرام او منتشر شده است: “امشب بیست و چهارم شهریورماه در دومین سالگرد جنبش” زن، زندگی، آزادی” و شب کشته‌شدن مهسا – ژینا امینی بیش از ۲۵ نفر از زنان زندانی سیاسی در بند اوین در حیاط بند تجمع کرده‌اند.

آنها شعارهایی را روی مقوا نوشته و به دیوارهای زندان آویخته‌اند و در راهروها و حیاط سر می‌دهند.

زن، زندگی، آزادی

آزادی، آزادی، آزادی

جان برود، سر برود، آزادی هرگز

بندزنان اوین، هم صدا و هم پیمان،

تا لغو حکم اعدام، ایستاده‌ایم تا پایان

صدور حکم اعدام، انتقام حاکمان،

از زنان و کردستان، تا هر گوشه در ایران

اصلاح‌طلب، اصول‌گرا، دیگه تموم ماجرا

آنها نام کشته‌شدگان و اعدام‌شدگان را فریاد می‌زنند و سرود بلاچاو و به نام تو که اسم رمز ماست را دسته‌جمعی می‌خوانند.

زنان زندانی در اعتراض به سیاست‌های سرکوب زنان به‌خاطر حجاب اجباری، در حیاط زندان شال آتش زده‌اند.

زنان معترض اعلام کرده‌اند که همگام و هم صدا با مردم به خاسته و معترض ایران، روز یکشنیه بیست و پنجم شهریورماه در اعتصاب‌غذا خواهند بود.

۲۴ شهریور ۱۴۰۳

زندان اوین – بند زنان

در یک‌کلام. این زندانبانان و حاکمان هستند که از قدرت متشکل زندانیان هراس دارند. این هراس فقط از قدرت زندانیان سیاسی نیست ادامه آن قدرت عظیم مردمی است که کارخانه و مدرسه و بیمارستان را به هم وصل می‌کند و جامعه را یک تن واحد می‌کند در برابر حکومت دیکتاتوری اسلامی. در نبری که در پیشِ رو داریم سازشکاری و دودلی و قانع به کم‌بودن و دل‌خوش‌کردن به وعده سر خرم هیچ جایی ندارد. آنچه که اهمیت حیاتی دارد، اتحاد و همدلی و همبستگی برای سرنگونی حکومت دیکتاتوری اسلامی و استقرار یک جامعه آزاد و برابر و مرفه است. جامعه‌ای که برای استثمارگران ضدبشری جایی نداشته باشد. به‌حکم اتفاقات سیاسی در ایران ما مردم در این مبارزه پرشکوه به استواری گام بر می‌داریم. یکی شویم. مبارزه برای سرنگونی نیازمند دست‌های بیشتری است.