فاجعه کشتار کارگران در محیط های کار.تنها در ۹ ماهه اول امسال بیش از۱۳۰۰ نفر در حین کار جان خود را از دست داده‌اند!

سایت آفتاب نیوز گزارش داده تنها در ۹ ماهه اول امسال بیش از ۱۳۰۰ نفر به دلیل حوادث ناشی از کار جان خود را از دست داده‌اند. بیشترین این مرگ ‌ومیرها در میان کارگران ساختمانی و معادن است.مطابق آمار سقوط از بلندی بیشترین علت مرگ افراد است و در شش ماه نخست امسال ۳۹.۴ درصد از کل حوادث کار را به خود اختصاص داده است. اصابت جسم سخت، برق‌گرفتگی، سوختگی و کمبود اکسیژن از دیگر دلایل این مرگ ‌ومیرهاست. بر اساس  این گزارش‌ مرگ و میر حوادث ناشی از کار در ۶ ماهه نخست امسال ۷.۴ درصد نسبت به سال گذشته رشد داشته است.

این تازه ترین گزارش رسانه های حکومتی به نقل از نهادهای دولتی ازابعاد کشتار و قتل عام کارگران در محیط های کار در کشور است. ابعاد و دامنه حوادث حین کار بسیار بیشتر از این ارقام می باشد که در این گزارشات حکومتی راه نمی یابند.  مرگ بیش از۱۳۰۰ نفر فقط در کارگاه‌های شناسنامه‌دار و واحدهای تولیدی و صنعتی ثبت شده  اتفاق افتاده که گویا  پرونده آنها توسط پزشکی قانونی پیگیری می‌شود.صدها مورد حوادث حین کار در کارگاهها و رشته های صنعتی موقت و ثبت نشده در جایی درج نمیشود.

در کنار مرگ در حین کارسالانه هزاران نفر مصدوم شده و دچار نقص عضو میشوند. صحبت از ارقامی بین ١٣ تا ١٨ هزار مورد حادثه منجر به مصدومیت کارگران در سال می باشد.ابعاد مرگ و میر و مصدومیت کارگران در محیط های کار از بدو سرکار آمدن جمهوری اسلامی به تمام معنا تبدیل به یک فاجعه بزرگ شده است.محیط کار در ایران تبدیل به قتل گاه کارگران شده است. مسئول مستقیم قتل عام کارگران جمهوری اسلامی و قوانین ضد کارگری اش می باشد.

قربانیان محیط کار، قربانیان بساط سودجویی سرمایه داری دزد حاکم هستند. بخش عظیمی از همه این اتفاقاتی که در محیط‌های کار شاهدش هستیم و منجر به مرگ و صدمه زدن به سلامتی کارگر میشود، قابل اجتناب‌اند. ایمنی محیط کار حق مسلم کارگر است. نقض آن یک جنایت آشکار است. یک محور مهم مبارزه کارگر در نظام سرمایه داری حول ایمنی محیط کارو برای برخورداری از محیط امن و سالم برای کار است.

نقض ایمنی محیط کار و قربانی شدن کارگران در بساط سرمایه داران حاکم امری گسترده و جهانی است. اما در ایران در حاکمیت یکی از وحشی ترین حکومت های سرمایه داری که استثمار را به بی نهایت رسانده است، ابعاد این جنایت فاجعه بارشده و محیط های کار قتلگاه کارگران شده است.

در ایران کارگران از ابتدایی ترین وسائل ایمنی در محیط کار محرومند.

کارگران در بخش ساختمان و اساسا در تمام محیط های کاری بطور واقع در نا امن ترین شرایط با غیر انسانی ترین شرایط کار میکنند و هر لحظه درمعرض خطرات جانی قرار دارند.  در برابر چنین شرایط برده وار کاری کارگران ناگزیرند نیروی کار خود را چندین برابر زیر خط فقر بفروش بگذارند و حتی همین دستمزدهای بخور و نمیر نیز به موقع به آنان پرداخت نمیشود. میلیونها کارگر در این وضعیت خطرناک و با ناچیزترین دستمزدها  جان و زندگی شان همیشه در خطر می باشد.

جمهوری اسلامی، کارفرمایان و سرمایه داران با قوانین بشدت ضد کارگری و غیر انسانی شان مسئول مستقیم قتل عام کارگران در محیط های کار هستند. برخورداری از محیط های امن کار و وسائل ایمنی بر اساس استاندارد قابل قبول امروز جهانی، فراهم آوردن امکانات پزشکی در محیط های کار، پرداخت خسارت به کارگران حادثه دیده، تضمین بازگشت به کار حادثه دیدگان از جمله خواستهای فوری کارگران است که باید و میشود به حکومت سرمایه داری حاکم تحمیل کرد. باید بساط  حکومت سرمایه داری  چپاولگر حاکم را جمع کرد.

محمد شکوهی

29 بهمن 1398، 18 فوریه 2020