وحشت کرونا در ایران

خبرهایی که از شیوع کرونا به ایران منتشر شده ترسناک است. حکومت اسلامی طبق معمول اطلاع رسانی نمیکند و فقط وقتی خبر میدهد که زیر فشار باشد و تازه آن زمان هم خبرهایش بهیچ وجه قابل اتکا نیست. شمار تلفات جانی کرونا در اول اسفند از 5 نفر و 10نفر و بیشتر گزارش شده است. شمار بیماران طبعا بسیار بیشتر است و در بیمارستانهای مختلف بستری شده اند.ابتلای شهردار منطقه 13 تهران تایید شده و معاون او هم مشکوک به این بیماری است. از گزارشها معلوم است که اقدامات پیشگیرانه جدی ای توسط مسئولین حکومت صورت نمیگیرد. بیمار مبتلا به کرونا را از این شهر به شهر دیگر میبرند و خطر سرایت را افزایش میدهند. ماسک و امکانات پزشکی بسیار محدود است و اسیر دست بازار قاچاق و سود و چپاول است. اخبار و گزارشات دقیق و درستی به مردم نمیدهند. و یک مشکل جدی تر هم رایگان نبودن درمان است که به مردم اجازه نمیدهد که وقتی خطر را احساس میکنند براحتی به دکتر و بیمارستان مراجعه کنند و پیشگیری کنند.

گفته میشود که اکنون ایران به دومین کشور در معرض کرونا تلقی میشود و این خبری بسیار تکان دهنده و ترسناک است. در دانشگاهها اعتراضات مختلفی علیه حکومت و بی توجهی به سلامتی جامعه در جریان است. باید حکومت را زیر فشار جدی قرار دهیم که امکانات جدی درمانی برای کنترل بیماری در اختبار جامعه قرار دهد. تحریم ها بهانه قابل قبولی برای اقدام نکردن نیست. چونکه دارو و امکانات درمانی شامل تحریم نمیشود. سیستم قاچاق و دزدی حاکم در ایران مشکل اساسی است. برای جمهوری اسلامی که زیر فشار جنبش اعتراضی قرار دارد، کرونا یک مائده آسمانی است چونکه باعث میشود مردم کمتر دور هم جمع شوند و دست به تجمع و اعتراض بزنند. اما تا زمانی که کارخانه و اداره و محل کار، کار میکند تجمع و اعتراض هم جای خود را دارد و نباید یک ذره از اعتراض کردن دست برداشت.

در مورد کرونا هنوز اطلاعات ما محدود است. اما این را بطور قطع میدانیم که منشاء کرونا در ایران خود جمهوری اسلامی است. سطح نازل بهداشت و درمان و پیشگیری، عدم اطلاع رسانی به موقع و کافی و قابل اتکا، ضعف عمومی سیستم غذایی و معیشتی مردم به دلیل فقر و چپاول و دزدی، بی توجهی به رعایت اقدامات پیشگیرانه در مرزها و در روابط بین المللی و بسیاری موارد دیگر را میتوان بعنوان علت اصلی شیوع این بیماری در ایران ذکر کرد.

کرونا در ایران در آغاز راه است. با اقدامات پیشگیرانه جدی میتوان مانع تبدیل آن به یک فاجعه سراسری شد. این کار ماست نه کار حکومتی که کل مووجودیتش فاجعه است.