روزنه rowzane خبری – تحلیلی
نشریه ژورنال شماره ۱۰۵۸ – فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه
نرگس آسم دارد و باید همیشه از دستگاه اکسیژن‌ساز و اسپری تنفسی استفاده کند. او هر ماه به یک اسپری تنفسی نیاز دارد که بتواند روزی دو بار، ماهی ۶۰ بار از آن استفاده کند. آخرین بار، برای همین اسپری “دو میلیون و ۲۰۰ هزار تومان” پرداخت. در گزارشی که بی بی سی تحت عنوان “بیماران و نیاز مبرم به دارو” منتشر کرده است از طرف شهروندان این مشکلات به جزئیات بیان شده است. یک درد مشترک در همه این اظهارنظرها این است که دارو یا پیدا نمی‌شود، یا گران است، یا تقلبی. روایت یکی از شهروندان از هزینه‌های سرسام‌آور تهیه دارو حکایت می‌کند. نرگس می‌گوید: “یک‌سوم حقوقم” هزینه دارو می‌شود.”
درمان درد مزمن جامعه با جراحی‌کردن حاکمیت از پیکره جامعه به نتیجه می‌رسد. چنین وضعیتی که در ایران حاکم است نه نتیجه تحریم است نه نتیجه عدم رشد تکنولوژی در کشور است. آنچه در ایران درد اصلی مردم است همانا وجود حکومتی است که سرانش تا جایی که ممکن است در حال مکیدن شیره جان مردم‌اند.
این شرایط نشان داده است که رژیم از هر راه ممکن عهد کرده است زندگی مردم را به نابودی بکشاند تا کیسه‌اش را پُرپول‌تر کند. درست مثل آن چیزهایی که در مورد کارتل‌های فروش مواد مخدر در جهان می‌شنویم. آنها مواد مخدر را به‌وفور وارد بازار جهانی می‌کنند و می‌دانند با اشاعه مرگ‌ومیر هر چه بیشتر و اعتیاد هر چه گسترده‌تر به ثروت بیشتری دست پیدا می‌کنند. همین منطق و قانون در مورد رژیم اسلامی عمل می‌کند. از هر راه ممکن بر ثروت خودشان می‌افزایند.
درد جامعه فقط با ریشه‌کن‌کردن این غده سرطانی درمان می‌شود. نیاز به یک شیمی‌درمانی وسیع و گسترده است تا آخرین سلول سرطانی که بدن شهروندان ایرانی را آلوده کرده است پاک‌سازی شود. علم مبارزه طبقاتی و راه ریشه کردن جمهوری اسلامی برخلاف علم پزشکی پیشرفت‌های بیشتری کرده است. اگر در علم پزشکی تماماً برای غلبه‌یافتن به همه بیمارها راه درمان قطعی وجود ندارد، در علم کسب قدرت سیاسی و برقراری جامعه انسانی بشر به آخرین دستاوردهای علمی و سیاسی دست‌یافته است. از حزبیت یافتن تا متشکل شدن در شبکه‌های اجتماعی و متحدانه به جنگ جمهوری اسلامی رفتن درمان درد اجتماعی است.
