روزنه rowzane خبری – تحلیلی
همین دیشب بود. خوابم نمی برد. داشتم زندگی مردم شمال سوریه و جنایت اردوغان را دنبال میکردم. بیدار شدم. ساعت چهار صبح.
اتفاقا یک مستند پیدا کردم. زندگی دختران جوانی که خانواده شان را ترک کرده اند و به “یگانهای زنان مدافع خلق” پیوسته اند. پیوسته اند تا با داعش مبارزه کنند. جایی در نزدیکی آدمخواران داعش داشتند آموزش نظامی میدیدند.
زندگی دختر بسیار جوانی نظرم را جلب کرد. نامش چیچک. به زبان ترکی یعنی گل. فکر میکنم شانزده سالش بود. او همه اش می خندید. همرزمانش خیلی دوستانه و صمیمانه به او انتقاد میکردند و میگفتند رفیق چیچک خنده خوب است اما نه همیشه. او البته هنوز تبسم و خنده را نمیتوانست از خودش دور کند. چقدر زیبا. چقدر دوست داشتنی.
امروز تصاویر دیگری را دیدم. امروز چیچک دیگر خنده های زیبا و دوست داشتنی را نداشت. امروز چیچک را دیدم که اسیر مزدوران تا دندان مسلح اسلامی اردوغان در جنوب کوبانی است و با چشمانی نگران و چهره ای وحشت زده دارد جایی را نگاه میکند. امروز چیچک این گل رزمنده را دیدم که با کثافت اسلامی محاصره شده است که الله و اکبر گویان این گل را محاصره کرده اند.
گه و کثافت تمام بشریت بر الله تان، بر الله اکبرتان، بر خدا و پیغمبر و امامانتان.
شما را باید از صحنه جهان نابود کرد.
