خبر: “۱۵ ژوئن ۲۰۱۹ – در ۹ ماه نخست سال گذشته روزانه ۲ هزار و ۷۵۵ کارگر در ایران شغل خود را از دست دادند. موج اخراج کارگران از آغاز سال جاری شدت بیشتری گرفته است. احمد توکلی، عضو مجمع تشخیص مصلحت حکومت اسلامی میگوید که قدرت خرید کارگران به نصف کاهش یافت و طی ۹ ماه ۷۴۴ هزار کارگر شغل خود را از دست دادند.”
بیکاری و اخراج از کار، دسترسی نداشتن کارگران و نیروهای جوان به موقعیت شغلی در ساختار اقتصادی حکومت اسلامی ریشه ای و بنیادی است. مدتی قبل اعلام شد که ۴۰ میلیون بیکار در ایران وجود دارد. بیکاری میلیونی ساختاری است. در نیمه دوم خرداد ماه امسال مرکز آمار ایران که یک نهاد دولتی است اعلام کرده بود که رشد اقتصادی ایران در سال گذشته خورشیدی با احتساب درآمدهای نفتی نزدیک به منفی ۵ درصد بوده است. رشد اقتصادی سال ۹۷ را منفی ۴.۹ درصد اعلام کرده اند. و صندوق بینالمللی پول، بیش از دو ماه قبل پیشبینی کرده بود که اقتصاد ایران در سال ۲۰۱۹ حدود ۶ درصد کوچکتر و با رکود ۳.۶ درصدی مواجه شود.
کارنامه عملکرد دولت روحانی با آمار بیکاری کاملا روشن است. دولتهای ۱۱ و ۱۲ روحانی با بزرگترین بحران بیکاری و معضل ایجاد فرصت های شغلی مواجه بوده است. بحران بیکاری و اخراج سازی های صدها هزار نفری، نابودی هزارارن مرکز تولیدی، فابریک و شغل چالش بزرگ دولت با مردم و جامعه است. بیکاری و اخراج سازی از یک طرف، و گرانی و فقر، ریشه های عمیق بحران سیاسی و اقتصادی موجود در جامعه است.
جمهوری اسلامی و دولت روحانی نتنها توان تخفیف بحران بیکاری را ندارد بلکه این رژیم مستقیما در ایجاد آن نقش داشته است. امکانات و ثروت هنگفت این جامعه که توسط توده میلیونی کارکن تولید میشود در چنگ یک مشت جنایتکار حرفه ای قرار گرفته که بیت رهبری و سپاه پاسداران در راس سایر غارتگران این نظام فاسد از آن بهره مند هستند. و علاوه بر دزدیها و اختلاسهای کلان عناصر این سیستم و انباشت ثروتهای نجومی، هزینه های میلیاردی و باورنکردنی ارگانهای تحمیق مانند حوزه های علیمه و ستادهای نماز جمعه و دفاتر امامان آنها، هزینه تقویت تروریسم اسلامی در منطقه و هزینه های میلیاردی در سوریه، عراق، لبنان و فلسطین و یمن و باندهای تروریست اسلامی تولید شده در سپاه قدس گوشه هائی از خرج این رژیم از جیب مردم است که باعث فقر و بیکاری و نا امنی مالی و عدم امنیت در جامعه شده است.
موج بیکارسازی ها وسیع است
اوایل خردادماه اعلام شد: “۲۵۰ هزار نفر در صنعت قطعه سازی بیکار شدند. آرش محبی نژاد دبیر انجمن قطعه سازان میگوید: از مجموع حدود ۵۵۰ هزار نفر نیروی کار مشغول در صنعت قطعه سازی، اکنون نزدیک به ۳۰۰ هزار نفر آنان باقی مانده اند و اگر به داد این صنعت نرسیم، همین تعداد نیز طی چند ماه تعدیل یا بیکار می شوند”.
از سال ۹۵ بیکارسازی ها بسرعت بالایی رو به افزایش بوده است. ۲۸ اردیبهشت ۹۵ در مجلس اسلامی اعلام شد که تعطیلی ۱۵ هزار واحد صنعتی و تولیدی باعث شد که یک میلیون نفر دیگر بیکار بشوند. طبق همین گزارش از تمام استانها، ۱۵ هزار کارگاه و کارخانه به طور کامل تعطیل شدهاند.
در خرداد ماه ۹۵ “۵ میلیون و ۷۰۰هزار تحصیل کرده بیکار” که فاقد موقعیت شغلی هستند، گزارش شده. این آمار تکان دهنده است. این آمار توسط سایت مهردر سوم خرداد ۹۵ اعلام شده.
بیکاری میلیونی بزرگترین چالش کارگران و مردم با حکومت اسلامی سرمایه و دولت روحانی است.
فرزندان هزاران خانواده کارگری، معلمان و کارمندان از تحصیل محروم شده و یا فاقد موقعیت شغلی شده و یا اینکه در مراکز تولیدی اخراج و بیکار شده اند. برای مبارزه با بیکاری سازماندهی توده ای مردم و بویژه کارگران بیکار و جوانان در جنبش اتحاد علیه بیکاری اهمیت دارد. خواست سرراست و اولیه بیکاران “کار یا بیمه بیکاری” است که دولت هم موظف است که اگر نمیتواند کار برای بیکاران ایجاد کند باید بیمه بیکاری مکفی به آنان بپردازد تا زمانی که بیکار هستند. تحمیل این خواست در گرو راه افتادن یک جنبش قوی از کارگر شاغل و بیکار است، یعنی اتحاد کارگری علیه بیکاری جنبشی قدرتمند است که میتواند در چهارچوب وضع فعلی به معضل بیکاران جوابی بدهد. ما در سیر مبارزات چند سال گذشته شاهد مبارزه علیه گرانی و بیکاری بوده ایم.
با راه افتادن جنبش اتحاد علیه بیکاری و جمع شدن کارگران و جوانان بیکار در این تشکل و قرار دادن بیمه بیکاری علیه بیکاری در محور فعالیتهایشان میتواند گامهای کارساز و موثری در شرایط کنونی باشد. حمایت کارگران شاغل از اتحاد کارگران و جوانان بیکار علیه بیکاری سنتی آشنا و دیرینه در جنبش کارگری است. سنتا کارگران شاغل همدوش با کارگران بیکار در مراسمهای روز کارگر قطعنامه های مشترک علیه بیکاری را بعنوان کیفرخواست طبقه کارگر اعلام کرده اند، در شرایط کنونی که بیکاری و گرانی زندگی و حیات میلیونها نفر از طبقه کارگر را در چنگ گرفته و ادامه معیشت را سخت و سخت تر از همیشه کرده است، اتحاد کارگران شاغل با کارگران و جوانان بیکار ضروری و امری فوری است!
رهایی از شر این نظام استثمار که سرنوشت میلیون ها جوان زن و مرد را به تباهی و نابودی کشانده است، در گرو سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی است!
۲۸ خرداد ۱۳۹۸ – ۱۸ ژوئن ۲۰۱۹
کارگر کمونیست ۵۷۷