از ناموس و غیرت و شرف مردانگی چیزی جز خون نمی چکد

در واقع از جمهوری اسلامی چیزی جز خون نمی چکد و تراژدی زن کُشی تحت حاکمیت نرینه سالار پایان ندارد.

تحت حاکمیتی که زن در آن جنس دوم و برده جنسی در قالب ناموس است، و بدن و روابط عشقی و عاطفی و جنسی و #سکس آن تحت قوانین و فرهنگ و ارزشهای اسلامی و سنت زده ای که توسط حکومت تبلیغ میشود،‌ میزان سنجش شرف و غیرت مردانگیِ مردان خانواده و فامیل و قوم و طایفه و مزر پرگهر تعریف می شود، همچنان جنایت علیه زنان رخ خواهد داد. قتل ناموسی این تراژدی هولناک اجتماعی تا زمانیکه حکومت نرینه سالار و زن ستیز جمهوری اسلامی، با ارتجاع و مذهب، نگهبانان ناموس پرورش می دهد و هویت کاذب متعصب بودن و غیرت داشتن را به عنوان ارزش تبلیغ می کند، ادامه خواهد یافت. تا زمانیکه در قوانین این نظام قتل ناموسی جرم انگاری جدی نشده و عواقب جدی (اعدام نه!) گریبانگیر قاتلان ناموس نمیشود، و حتی مواردی در نظر گرفته شده تا افرادی که مرتکب “قتل‌های ناموسی” می‌شوند را از مجازات‌های سنگین معاف کند، زنجیره زن کشی ها همچنان ادامه خواهد داشت.

اما راهکار چیست؟!
اعتراض وسیع به زن کُشی و قتلهای ناموسی یک فاکتور اساسی است.
نقش زنان پیشرو، نیروهای مترقی و فعالین حقوق زنان، و نقش روزنامه نگاران و خبرنگاران و وکلا، در راستای مقابله و عقب راندن فرهنگ ارتجاعیِ ناموس و ناموس پرستی، بشدت تعیین کننده است. ایجاد شوراهای مردمی توسط همین نیروها و فعالین برای جلوگیری از قتلهای ناموسی، بیش از هر زمانی ضروری و حیاتی و عاجل است.

عاجل بودن اقدامات ویژه اینچنینی از اینجا میآید که پدر فائزه، زن ۲۲ ساله به خاطر داشتن دوست پسر او را با بنزین به آتش میکشد. فائزه ۲۲ جان خود را از دست میدهد، در واقع به دست پدرش به قتل میرسد، پست افشاگری توسط پزشک از دسترس خارج میشود. ایمان نوابی پزشک افشاگر، توسط محمد جباری دادستان وقیح سنندج تهدید میشود، پدر با توجیه مشکل سوء مصرف مواد مخدر از مهلکه بدر میشود، مراسم ختم فائزه برگزار میشود و روی اعلامیه آن درخواست همدردی ذکر میشود.
به همین سادگی روی یک جنایت سرپوش گذاشته میشود. این ماهیت حکومت زن ستیز جمهوری اسلامی است که تا وقتی سر کار است ادامه خواهد یافت.