اهالی روستای ریگ آباد کرمان: مدارس اطراف اجازه حضور به کوکانمان در کلاس‌های درس را نمی‌دهند

دانش آموزان روستای ریگ آباد شهرستان رودبار جنوب در استان کرمان با وجودی که در نزدیکی جاده بین المللی زندگی می کنند از تحصیل باز مانده و بنا به گفته والدین این دانش آموزان هیچ مدرسه‌ای در حوالی روستای شان آنها را در کلاس درس راه نمی دهند.

اجازه حضور در کلاس‌های درس را نداریم

اصغر دلفاردی از فعالان مدنی می گوید: چند روز پیش برای اهالی این روستا آرد جهت پخت نان بردم، زمانی که باید  این کودکان سر کلاس درس  باشند مشغول بازی بودند. وقتی علت عدم حضورشان را در کلاس درس از پدران و مادران‌شان جویا شدم همگی گفتند روستای ما  مدرسه ندارد و وقتی هم به مدارس روستاهای نزدیک مان  مراجعه می کنیم  اجازه حضور در کلاس‌های درس را به فرزندانمان نمی دهند.

وی در ادامه به ایلنا می گوید: ۴۰ دانش آموز ریگ آبادی ۴ سالی می‌شود که از کلاس‌های درس جا مانده و هیچ آموزگاری به آنها آموزش نداده است. معلم‌های روستای اطراف هم به این دانش آموزان آموزش نداده و می‌گویند این دانش آموزان جزو روستای ما نیستند و نمی‌توانند در کلاس درس ما حاضر شوند. زمانی که این دانش آموزان در مناطق کوهستانی طبق، نمداد و دارزان بودند دارای کد روستایی بوده و در آنجا درس می‌خواندند اما به دلیل خشکسالی در این مناطق  و فاصله آنجا تا شهر رودبار که حدود  ۵ ساعت هیچ کس به راحتی  نمی‌توانست در آن مناطق تردد کند. برای همین اهالی  برای دسترسی به امکانات بهتر به این روستا مهاجرت کردند اما متاسفانه اینجا نیز محروم از حداقل های زندگی هستند.

چندین بار تاکنون برای نداشتن برق این روستا به اداره برق شهرستان رودبار جنوب مراجعه کرده‌ام که اعلام کردند باید خانه‌های اهالی به ۱۰ تا برسد که برایشان برق بکشند. اهالی این روستا کپرنشینند و از ابتدای تولدشان تا روزی که می میرند در کپر زندگی می‌کنند اما با این وجود افراد خیر، ۱۰ کپر توپی که نیمی از آن با بلوک و نیم دیگرش با شاخ و برگ درختان بومی ساخته می شود تهیه کردند اما اداره برق به وعده خود عمل نکرده و به این روستا برق نرساند.

در ادامه یکی از اهالی روستای ریگ آباد به نام خلیل دستورده افضلی به خبرنگار ایلنا، گفت: قبلا در منطقه نمداد زندگی می کردیم اما در آنجا از داشتن برق و جاده محروم بودیم و به همین دلیل به روستای ریگ آباد مهاجرت کردیم و با هزار بدبختی توانستیم حلقه‌ای چاه حفر و موتور گازوئیلی بر روی آن برای تهیه آب مورد نیازمان قرار بدهیم. حدودا  ۹ سالی می‌شود که ساکن روستای ریگ آبادیم اما از داشتن برق و مدرسه محروم هستیم.

دستورده افضلی عنوان کرد: روی هم  ۳۰ خانواریم که هم اکنون تعدادی برای کارگری فصلی در زمین‌های کشاورزی مناطق اطراف مشغول کار هستند اما  به دلیل  نبود  وسایل نقلیه در همان منطقه تا پایان کارشان می مانند. دستمزد ما روزانه ۸۰ الی ۱۰۰ هزار تومان  است که اغلب هم بیکاریم چون آبی نیست که کشاورزی باشد.

به دلیل گرمای شدید و نداشتن برق شرایط سختی را در روستای کپری‌مان سپری می کنیم. و چند روز پیش چشم یکی از کودکان روستا را  به دلیل آسیب از گرمای شدید جراحی کردند. اهالی به دلیل شرایط سخت زندگی و گرمای شدید مدام بیمار می شوند.

وی گفت: دکل برق تا روستای ما فاصله‌اش ۲۰ متر است و تنها کافی است برای ما ترانس برق بگذارند تا مشکل بی برق‌مان حل شود. طوری با ما رفتار می‌کنند که انگار جزو این کشور نیستیم، بخدا ما دارای هویت ایرانی هستیم. اگر واقعا فکر می کنند بیگانه‌ایم، از کشور بیرون‌مان کنند.کی دیگر از اهالی روستای ریگ آباد در مورد مشکلاتی که در روستای شان دارند به ایلنا، گفت: با مسافت ۸۵ کیلومتر فاصله از شهرستان رودبار جنوب در دل کوهستان زندگی می‌کردیم .حوادثی مانند مار و عقرب گزیدگی و به خاطر زنان باردار و بیماران اورژانسی که به دلیل عدم دسترسی به مراکز درمانی و سخت گذر بودن منطقه فوت می کردند مجبور به مهاجرت شدیم.