روزنه rowzane خبری – تحلیلی 
کمتر مناسبتی چون اول مه بر بشریت منت دارد! اگر جنبش جهانی اول مه برای کاهش ساعت کار و سایر تلاش های قهرمانانه طبقه کارگر در سراسر جهان در برابر سرمایه داری و بی حقوقی و نابرابری ناشی از آن نبود، اکنون چه بسی روزکار معمول و قانونی کماکان ۱۲ تا ۱۸ ساعت بود، کار کودکان و پرداخت نابرابر به زنان صدبار بیشتر جنایت میکرد، نه فقط از هیچگونه بیمه بیکاری و بازنشستگی و نظایر آن خبری نبود بلکه همان مختصر آزادی های سیاسی و حقوق مدنی چون حق رای همگانی و غیره هم در جایی برقرار نبود. مبارزه متحد و جهانی کارگران، که اول مه مهمترین سمبل آنست، ستون اصلی همانقدر مدنیت و حقوقی است که اینجا و آنجا به بورژوازی تحمیل شده است؛ و اکنون نیز که سرمایه داری در قرن بیست و یکم نوع بشر و همه ساکنین کره خاک را به نابودی تهدید میکند، تنها مایه امید همانا مبارزه متحد و جهانی پرولتاریا برای رهایی خود و کل بشر از یوغ سرمایه و دولتهای آن است. لذا اول مه نه فقط روز اتحاد و مبارزه برای خواسته های بلافصل کارگران که روزی برای نمایش عزم و اتحاد برای بازگرداندن اختیار به انسان است!
در ایران نیز، از دوره رضا خان تا همین امروز، اول ماه مه و مبارزه کارگری بطور روزافزون و بالنده ای تکیه گاه و الهام بخش تلاش جامعه برای رفاه و عدالت و برابری و آزادی بوده است. آخرین نمونه همین خیزش انقلابی دیماه ۹۶ است که در صد شهر مردم معترض علیه همه جناح های جمهوری اسلامی به میدان آمدند. اما کیست که نداند این خیزش انقلابی بیش از هرچیز بر اعتراضات و اجتماعات و تظاهرات بیشمار کارگران و معلمان و بازنشستگان در سالهای اخیر برای “معیشت و منزلت” تکیه داشت؟ کیست که نداند زنان و مردان جوان نیروی محرکه اصلی این خیزش زیر و روکننده جان به لب رسیده ترین و رادیکالترین بخش های طبقه کارگر و مردم محروم بودند؟ و دقیقا بخاطر خیزش دی ماه و اوضاع سیاسی جدیدی که بوجود آورده است، امسال اول ماه مه، یعنی روز اتحاد و ابراز وجود طبقه کارگر، اهمیتی بر جسته تر می یابد.
گفتمان اصلی اول مه امسال مبرم تر از همیشه تاکید بر نقش تاریخی و رهبری کننده ای است که طبقه کارگر باید ایفا کند. اینکه بصورت یک نیروی سراسری و متحد، به مثابه یک قدرت سیاسی متشکل و متحزب ظاهر شود و مردم محروم را پشت سر خود بسیج کند و جامعه ایران را از منجلاب جمهوری اسلامی و سرمایه داری به سلامت عبور دهد. نه فقط هیچیک از جناح های جمهوری اسلامی بلکه هیچ نیروی راست و طرفدار بقای سرمایه داری در اپوزیسیون نمی خواهد و نمی تواند خواستها و مطالبات مردم، یعنی آزادی و برابری و رفاه را متحقق کند. این خواستها فقط در یک جامعه سوسیالیستی قابل تحقق است. تنها طبقه کارگر و حکومت انسانی اوست که به همه نابرابری های اقتصادی و بی حقوقی های سیاسی و تبعیضات طبقاتی، ملی، مذهبی، جنسیتی و غیره پایان میدهد. تاکید بر اهمیت اتحاد و تشکل سراسری طبقه کارگر و بخصوص اهمیت تحزب کمونیستی و همینطور تاکید بر ضرورت دخالتگری و پیشتاز بودن طبقه کارگر و رهبرانش در همه عرصه های مبارزه چه اقتصادی و چه سیاسی و چه عرصه های معینی نظیر آزادی زندانیان سیاسی، مبارزه علیه حجاب و علیه مذهب و غیره، اجزاء مختلف ایفای نقش رهبری کننده طبقه کارگر است.
همچنین اول ماه مه امسال فرصتی برای پاسخ دادن به فوری ترین خواست های کارگران و برداشتن گامهایی در جهت تحقق عملی اتحاد سراسری طبقه کارگر است. خواست افزایش دستمزدها و گام برداشتن بسوی اعتراضات و اعتصابات سراسری برای افزایش دستمزدها که اکنون توسط برخی تشکل های کارگری مطرح شده است، مساعد ترین زمینه برای پیشروی در جهت عمل متحد و سراسری کارگری است. بی شک هر اندازه موفقیت در برداشتن چنین گامی نه فقط تاثیر محسوس و عملی در عقب راندن جمهوری اسلامی و بهبود معیشت مردم کارگر و زحمتکش خواهد داشت، که طبقه کارگر را بعنوان یک نیروی سیاسی جدی و رهایی بخش بیش از پیش در جامعه مطرح خواهد کرد.
حزب کمونیست کارگری همه بخش های طبقه کارگر اعم از کارگران و معلمان و پرستاران و بازنشستگان و بیکاران را به برپایی اول مه ای هرچه گسترده تر و پرشورتر فرامیخواند. حزب از همه مردم آزادیخواه و برابری طلب دعوت میکند تا به جشن اول مه و صف رهایی بخش کارگران بپیوندند.
زنده باد اول مه
زنده باد آزادی، برابری، رفاه
زنده باد حکومت کارگری!
زنده باد سوسیالیسم!
حزب کمونیست کارگری ایران
۳ اردیبهشت ۱۳۹۷، ۲۳ آوریل ۲۰۱۸
