دهشتناکترین جنگها، جنگهای شهری هستند! صحنههای بمباران شهرها در اوکراین! صف مادران و کودکان فراری از مرگ! صدای شلیک توپ و تانک و مسلسلها! عربده هواپیماهای جنگی و هلیکوپترها! اجسادخونین لت و پار شده کودک و پیر و جوان، خانههای ویران و اضطراب دائمی که قربانی دیگر کدام کودک، کدام بیخانمان و پیر و جوان خواهدبود ؟
وحشت، گریهها! حتی خندههای هیستریک و…و
دنبال کردن اخبار تهاجم روسیه به اوکراین برایم درد آور است و همزمان صحنهها، زخمها و جراحات روحی بجا مانده از تهاجم اوباش خمینی وبنیصدر در حمله ۲۴ روزه (اردیبهشت ۱۳۵۹) به شهر سنندج را درروحم زنده میکند!
بدون اختیار تمام لحظههای ریز و درشت را که دیدهای بیدار میشوند،اشکها، فریادها، فرارها، زیر زمینهای نمور و خیس! و وحشت! خشم وخشم که به انرژی تبدیل میشود به تصمیم و عزم جزم که مسببین را پس بزنی از حق حیات و بودن دفاع کنی و به خاک سیاه بنشانیشان!
این تصمیم به تمام منطق زندگیات تبدیل میشود منطق جنگیدن برای زنده ماندن!
اما مگر جنگ برای زندن ماندن! حق طبیعی نیست؟ و هر کس و با هرانگیزهای که آن را نفی کند بهردلیلی در سنگر مهاجم ننشسته است؟درست مثل تودهایهای آن زمان و همین زمان!
عجیب است که گاهی باید این منطق واقعی حقوق مادران، پدران، پیر وجوان، پرنده و چرنده و هر موجودی برای زنده ماندن را به اصطلاح مستدل کنی و کسی را طبق “اصول دمکراسی” قانع کنی!!
یعنی در واقع تا وقتت را صرف اغنا کنی دودمانت را بباد دادهای!
در این کشمکش بین مرگ و زندکی داوری وجود ندارد! رینگ بکس نیست داورها هم بیطرف نیستند! جانب دارند!
علیه تهاجم روسیه به اوکراین باید ایستاد و قبل از هر تفسیر و تعبیری ازحق حیات میلیونها انسان! علیه تعرض کثیف دولت پوتین بهر بهانهای باید ایستاد! همانطور که ما در مقابل تهاجم رژیم ضد بشری اسلامی خمینی- بنیصدر به بهانه جنگ با عراق ایستادیم و جنگیدیم وتودهایستهای “ضد امپریالیست” را رسوا و منزوی کردیم!
این جنگ علیه ناتو نیست علیه حق حیات میلیونها انسان در کشوری بنام اوکراین است!
این تهاجم بهترین موقعیت را برای تبهکاران ناتو و دولت امریکا فراهم کرد تا به این بهانه تعرضهایشان در چهار گوشه جهان و احیای ناتو وبالا بردن هزینههای نظامی را در دستور بگذارند!
محکوم کردن! و به فعال محکوم کردن تهاجم ضد بشری دولت پوتین شدن اولین گام دفاع از حیثیت و کرامت انسانی خود ماست!
خواست انحلال ناتو و خلع سلاح اتمی جهان خواست پایهای ما!