بمناسبت  ۲۵ نوامبر روز مبارزه علیه خشونت نسبت به زنان

روز ۲۵ نوامبر از سوی سازمان ملل متعهد روز جهانی رفع خشونت علیه زنان نام گرفته است و هدف از آن مبارزه با خشونت علیه زنان است. مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ۱۷ اکتبر ۱۹۹۹ نامگذاری این روز را به عنوان روزی جهانی تصویب کرد.

این تاریخ به خاطر ترور “سه خواهر میرابال”، فعالان سیاسی اهل جمهوری دومینیکن در سال ۱۹۶۰ انتخاب شده است. این سه خواهر در زمان مبارزه با “رافائل تروخیو”، دیکتاتور اهل دومینیکن، توسط عوامل او به قتل رسیدند.

برآوردهای جهانی نشان می‌دهد که به ازای هر ۳ زن ۱ نفر در طول زندگی خود حداقل یکبار خشونت جسمی یا جنسی را تجربه می‌کند.

بخش بزرگی از این خشونت‌ها از سوی شرکای جنسی و همسران زنان به آنان تحمیل می‌شود. حدود ۳۰ درصد از زنانی که در طول زندگیشان روابط عاطفی و زناشویی را داشته‌اند، فرم‌های گوناگونی از خشونت از سوی شرکای زندگیشان را گزارش کرده‌اند.

خشونت علیه زنان می‌تواند اثرات منفی بر سلامت جسمی، روانی، جنسی و باروری آنان اثر بگذارد و زندگی آنان را به انواع مختلف تحت تاثیر قرار دهد.

در ایران برای سرکوب هرچه بیشتر زنان تلاش دارند نیروی عظیم زنان را بیش ‌از پیش بیشتر خانه‌نشین کرده و به نقش‌های سنتی بچه‌داری و خانه‌داری بازگردانند. اخراج زنان از مناصب بالای شغلی و ممنوعیت بعضی رشته‌های تحصیل دانشگاهی برای آن‌ها و در دسترس قرار ندادن وسایل جلوگیری از حاملگی و سخت‌گیری بسیار در به دست آوردن این امکانات، هم‌چنین ممنوعیت شدید سقط‌جنین همگی در راستای این سیاست است. در شرایطی که بحران اقتصادی در جامعه بیداد می‌کند تشدید مناسبات پدر/مردسالارانه در خانواده بیشترین فشار را بر زنان وارد ساخته و وضعیت بسیار هولناکی را برای آن‌ها به وجود آورده است.

البته باید بر روی این حقیقت انگشت گذاشت، رشد خشونت علیه زنان تنها به کشورهایی که زیر آموزه‌های اسلام هستند خلاصه نمی‌شود. خشونت بر  زنان در کشورهای پیشرفته سرمایه‌داری نیز بسیار گسترش ‌یافته است. در آمریکا هرساله هزاران زن به‌وسیله‌ همسرو یا دوست‌پسر فعلی و یا سابق به قتل می‌رسند و در هر دقیقه یک تجاوز صورت می‌گیرد. ابعاد تن‌فروشی در سیستم سرمایه‌داری آن‌چنان گسترش ‌یافته که در تاریخ بشر سابقه نداشته است. طبق اعلام سازمان‌ملل، ۳۰ میلیون زن در تجارت سکس کار می‌کنند و سالانه یک‌میلیون زن و کودک در جهان وارد این تجارت می‌شوند. صنعت سکس و پورنو که یکی از پرسودترین صنایع بعد از اسلحه‌سازی و موادمخدر است، سالانه میلیاردها دلار به جیب سرمایه‌دارانی می‌ریزد که زندگی میلیون‌ها زن و کودک را تحت کنترل خود درآورده و مورد بهره‌کشی قرار می‌دهند. پورنوگرافی که با استفاده از آخرین وسایل ارتباط‌جمعی تمام افکار جامعه را به تسلط خود درآورده و با آن روسپی‌سازی هم می‌کند، باعث شده تا هرچه بیشتر از زنان انسان‌زدایی شود و آنان را به یک ابژه‌ی جنسی فرو می‌کاهد. از  هر ۸ سایت اینترنتی، یک سایت پورنوگرافی است که بنا به گفته یک سِروِر، ۸۰ درصد بازدیدکنندگان هم به همان سایت پورنو مراجعه می‌کنند. سردمداران این «صنعت» کثیف نه‌تنها هزاران زن و کودک را مرتباً مورد تجاوز، خشونت و قتل قرار می‌دهند بلکه از طریق تبلیغ پورنو به اشکال گوناگون به عمیق‌تر شدن فرهنگ زن‌ستیز و تسری آن به‌کل جامعه مشغول‌اند.

راه چاره زنانی که با هیولای قانون، فرهنگ و سنتهای مرد سالار و ضد انسانی مواجه هستند خودکشی و تحمیل کشتن نیست. تحمیل خودکشی و اتخاذ آن بعنوان خلاص شدن از فشارهای فکری و روحی یعنی میدان دادن به همین فجایع علیه زنان. راهکار ایستادگی و مبارزه در مقابل همین باورهای عهد عتیقی است که دسته دسته زنان را قربانی خود می کند. جسارت و شهامت در تعرض به فرهنگ اسلامی مرد سالار در موارد زیادی قدرت، توان و جربزه زنان و مردانی که در دفاع از حقوق برابر زن و مرد تلاش کرده و می کنند را بالا برده و بر محیط پیرامون تاثیر مثبت گذاشته است. رواج و گسترش روحیه مبارزاتی برای عقب نشاندن سنتها و فرهنگ ضد زن در هر جایی، وظیفه زنان و مردانی است که می توانند با اعتماد بنفس در جهت شکل دادن و متحد کردن دیگران برای مبارزه ای بی امان علیه قوانین و فرهنگ ناموس پرستی، تحمیل خودکشی را حاشیه ای کنند. راه چاره نهایی اما کنار زدن سیستم و دم و دستگاه حاکم و مدافع این قوانین ارتجاعی و جایگزین کردن آن با جامعه ای آزاد، برابر و انسانی است. این دنیای نابرابر و وارونه را باید با قوانین، اقتصاد، سیاست، فرهنگ و سنتهای ضد انسانی اش دگرگون کرد و بر روی قاعده اصلی اش قرار داد.

۲۱ نوامبر ٢٠١٨

 عزیزه لطف اللهی

ایسکرا ۹۶۳