تجربه گرانبهای مبارزه کارگران کارخانه کمباین سازی تبریز

تقریبا از حدود سه ماه قبل کارخانه کمباین‌سازی تبریز به تعطیلی کشیده شده است. کارگران این کارخانه دستکم ٢٠ ماه مزد طلب دارند. در این مدت کارگران بارها تجمع کردند و پاسخ نگرفتند. در ادامه این اعتراضات کارگران با راه اندازی کارخانه و فروش ضایعات آن برای تولید کمباین دست به کار شده و با این کار توانستند بخشی از مطالبات کارگران را به صورت علی‌الحساب پرداخت کنند و با باقیمانده پولی که با فروش ضایعات برای آنان باقیمانده بود، برای تولید دو دستگاه کمباین مواد اولیه خریداری کردند تا با فروش آنها بخش دیگری از مطالبات کارگران را در آستانه سال نو تامین کنند. با این کار کارگران کمباین تبریز دیگر منتظر پاسخ مدیریت و مقامات حکومتی نماندند. بلکه خود مستقیما وارد عمل شده و مزد به سرقت رفته شان را نقد میکنند. و همانطور که اشاره کردم این نه یک اقدام اقتصادی برای حل معضل سودآوری کارخانه، بلکه یک اقدام تعرضی و سیاسی از جانب این کارگران است. این عمل مستقیم کارگری است و مهر اوضاع سیاسی امروز جامعه را با خود بهمراه دارد. کارگران کمباین سازی تبریز با این کار خود،  به کل کارگران که بخش عظیم آنها دستمزدهایشان ماههاست به سرقت رفته و با معضل دستمزد پرداخت نشده روبرو هستند، راه نشان دادند. نکته مهم اینجاست که آنچه در کارخانه کمباین سازی تبریز اتفاق افتاده است، روندی است که شروع شده و محیطهای کارگری را به تکان در آورده است.

این تجربه گرانبهای مبارزه کارگران کارخانه کمباین سازی تبریز را عمل مستقیم کارگری نامیدیم، چرا که بطور واقعی، در حالی که هنوز قدرت حاکمه سرمایه داری، و در ایران رژیم جمهوری اسلامی بر مسند قدرت است، کارگران در تولید و فروش محصول دخالت کرده اند. این دخالت با هر منظوری صورت گرفته باشد، در دل این شرایط خطیر سیاسی و در یک توازن قوای جدید سیاسی در ایران، نشان از پیشروی جنبش کارگری، عرض اندام کارگران به دخالت در سوخت و ساز اقتصادی یک کارخانه و با هدف کسب حقوق کارگران. در گوشه دیگری از جامعه، در نیشکر هفت تپه، یکی از کارگران، خطاب به مدیریت میگوید که اگر مشکل ما را تا روز جمعه حل نکنید، ما دیگر خودمان دست بکار خواهیم شد و بر مسند مدیریت مجتمع خواهیم نشست و اداره مجتمع را خود بدست خواهیم گرفت. و دیدیم که همین کارگران نیز، جلوی خروج تولیدات شکر از انبار تولید را نیز گرفتند تا کارفرما را وادار به پرداخت معوقات حقوق شان کنند.

این اتفاقات در یک فضای انقلابی و سرشار از شور و شوق و تهاجم جنبش های اعتراضی به رژیم و در ادامه اعترضات وسیع بیش از صد شهر ایران علیه رژیم جمهوری اسلامی صورت کرفته است. جنبش کارگری، میرود که با یک وزنه سیاسی قوی در سیر تحولات انقلابی دخالت کند. و دقیقا این دخالت در تولید و فورش محصول را در این چهاچوب باید ارزیابی کرده و به عنوان یک تجربه گرانبها برای جنبش کارگری، به عنوان جنبش سیاسی قوی و رهبری سیاسی انقلاب تحلیل کرد. این جنبش با وجود حزب انقلابی و مدعی قدرت خودش، حزب کمونیست کارگری ایران، اماده ترین حزب اپوزیسیون چپ جامعه است که دربرابر جامعه قرار گرفته و برای یک انتخاب سیاسی تاریخی مبارزه میکند. جنبش کارگری ایران نیز با چنین تحرکاتی نشان از همسوئی سیاسی با حزب رهبر خود دارد. کارگرانی که با چنین اراده ای، دست به عمل مستقیم میزنند، دارند به جامعه راه نشان میدهند. این جنبش و در راس ان حزب کمونیست کارگری به جامعه فراخوان میدهد، که اگر ما بقدرت برسیم، در تولید و توزیع نه سود یک در صدی های حاکم ، بلکه  تامین زندگی کارگران و تدارک یک زندگی اجتماعی مطلوب و انسانی را مد نظر قرار خواهیم داد.

آینده از آن جنبش کارگری و سیاست کارگران انقلابی این جنبش در اداره کرد جامعه ایران است. طبقه کارگر ایران، جامعه ایران را بطرف یک جامعه انسانی رهنمون میسازند. آینده ای که در آن همه فعالیتهای تولیدی همه آحاد جامعه در خدمت ایجاد جامعه سوسیالیستی، جامعه ای  آزاد و برابر و بری از هرگونه ظلم و ستم، که در آن  خوشبختی همه شهروندان جامعه حرف اول را بزند.

زنده باد حکومت کارگری ، زنده باد سوسیالیسم!

12 اسفند 96 – سوم مارس 2018

اینرا هم بخوانید

شرایط جدید سیاسی و نکاتی در خصوص نحوه دخالت ما

شرایط سیاسی جامعه ایران با تکانهای اجتماعی دیماه 96 و یا به تعبیر بهتر شروع …