جلیقه زردها چه میگویند؟

با مراجعه به اخبار فرانسه میشود متوجه شد که دولت فرانسه دچار یک بحران جدی شده است و سیاستهای آقای امانوئل مکرون و دولتش به بن بست رسیده است و سرمایه داری فرانسه که با دل بستن به او و سیاستهایی که در دوران کمپین انتخاباتی مطرح میکرد راه به جایی نبرده است. این شکست را جنبش جلیقه زرد ها و یا همان ارتش هیچ بودگان به نمایش گذاشتند.

جلیقه زددها چه کسانی هستند؟

در اوایل نوامبر امسال یک جوان فرانسوی پیشنهاد و فراخوانی را در فیس بوک در مورد ایجاد سد معبر در اعتراض به گرانی سوخت اتومبیل در روز شنبه 17 نوامبر با پوشیدن جلیقه های زرد منتشر کرد. در روز موعود هزاران نفر در سراسر فرانسه از شهرهای بزرگ تا روستا ها در این تجمعات شرکت کردند. به این ترتیب یک جنبش همگانی متشکل از کسانی که زیر فشار گرانی و از دست دادن قدرت اقتصادی شان در پی اعمال سیاست های ریاضت اقتصادی دولت آقای مکرون، شکل گرفت. این جنبش به حرکت خود ادامه داد و دست به تجمعات بیشتری زد و به مرور گسترده تر شد و خواسته های بیشتری را طرح کرد و به این ترتیب مطالبات بیش از 80 درصد جامعه فرانسه را در بر گرفت.

خواسته های جنبش جلیقه زرد چیست؟

خواست اولیه این جنبش اعتراض به گرانی سوخت بود. در اولین مصاحبه ها موضوع لغو پروژه گران کردن سوخت که مستقیمأ زندگی مردم را نشانه گرفته بود، طرح شد. گرانی بنزین باعث گرانی حمل و نقل و گرانی اقلام ضروری و کالاهای اساسی میشود و به این ترتیب  قدرت خرید مردم کاهش میابد.

درحقیقت این تعرض دولت به هزینه های رفت و آمد کارمندان و کارگران و بیکاران موجب خشم عمومی و شروع این اعتراضات بود. در این اعتراضات خشم مردم متوجه مراکز دولتی و نهادهایی که نشانه های سرمایه را بر خود داشتند. مردم میپرسند چگونه است که آقای مکرون مالیات سرمایه های بزرگ را لغو میکند، اما میخواهد پروژه افزایش مالیات بر درآمد حقوق بگیران را افزایش دهد. و میپرسند چگونه است که دولت این توان را دارد که در پروژه های نظامی مانور دهد و پول خرج کند، ولی برای کمک هزینه اجاره خانه های آدمهای کم درآمد میگوید بودجه نداریم و آنرا کم میکند؟ این تعرضات به سطح معیشت مردم در دولت های قبلی سارکوزی و هولاند شروع شده و در دوران دوساله مکرون با سرعتی بیشتر به اجرا درآمده اند. بی جهت نیست که مردم به او میگویند رئیس جمهور سرمایه داران بزرگ!

حوادث شنبه 3 دسامبر و فراخوان برگزاری سومین تجمعات جنبش جلیقه زردها

اینبار پلیس با خشونت زیاد وارد عمل شد و اوضاع را متشنج کرد و موجبات درگیری را فراهم ساخت. مردم هم از این تحریکات و خشونت پلیس به خشم آمده، مقاومت کردند و با آنها به مقابله برخواستند. به این ترتیب جنگی واقعی و نبردی بی امان در پاریس به نمایش گذاشته شد. بنحوی که این روز یادآور روزهای تاریخی فرانسه و بویژه کمون پاریس و نبردهای آن روزگار را به تجسم کشید. دود و آتش، گل گرفتن درمجلس با شعار “مجلسی که درد مردم را نمیفهمد، باید درش را بتون گرفت” و یا حمله به مراکز اقتصادی و به آتش کشیدن ماشینهای لوکس به نشانه اعتراض به نابرابری اقتصادی-اجتماعی از جمله از رویداهای این روز بود. در این روز بیش از چهارصد نفر دستگیر و صدها نفر زخمی شدند. مکرون که در سفر بوئینس آیرس و کنفرانس جی بیست بود به فرانسه بازگشت و حالت اضطراری اعلام شد. دولت نمایندگان هیجده حزب سیاسی را برای مذاکره و یافتن راهی برای خروج از این بحران تشکیل داد. پیشنهاد نمایندگان احزاب این بود که دولت عقب نشینی کند تا شرایط جامعه به حالت عادی بازگردد. حزب جمهوری خواه که اکثریت مجلس سنا در اختیار دارد از دولت خواست افزایش مالیات ها از ژانویه متوقف گردد.

“گیوم لاریوه” جانشین دبیرکل حزب جمهوری خواهان گفته است که دولت تنها سه روز فرصت دارد که اقدام های عملی و فوری را جهت پایان دادن به بحران کنونی کشور انجام دهد. “گیوم لاریوه” هشدار داده است که اگر رئیس جمهوری و نخست وزیر اقدامات ضروری را اتخاذ نکنند کشور به سمت آشوب پیش خواهد رفت. در این بین سخنگویان جنبش جلیقه زردها گفته اند تعلیق افزایش مالیات ها از اول ژانویه آینده و احیای دوبارۀ مالیات بر ثروت را از شروط اولیه هر نوع گفتگو با دولت اعلام کرده اند.

جنبش جلیقه زردها امروز پیشقراول جنبش نود نه درصدی های فرانسه شده اند. از اعتراض به گرانی ها شروع شد و در نهایت این اعتراض متوجه کل سیستم اقتصاد سرمایه داری و همه ارکان آن شد. این جنبش هر چند امروز جوان است و ترکیبی از اقشار مختلف جامعه و از چپ وراست را درخود جای داده است اما خواسته هایش خواسته های انسانی همچون رفاه و امنیت شغلی و امنیت زندگی است. جنبشی که چپ اجتماعی در آن حرف و نقش مهمی دارد و مورد حمایت بخش عظیم جامعه است. در آخرین آمارها بیش از 70 درصد جامعه از این جنبش حمایت میکنند. بیش از 50 در صد کسانیکه در دور دوم انتخابات میان مکرون و ماری لوپن از حزب ناسیونالیت فرانسه به مکرون روی آورده بودند و به او رای داده بودند هم، این جنبش را از آن خود دانسته و در آن حضور گسترده ای  دارند. همچنین احزاب چپ درکنار این جنبش قرار گرفته اند و از آن دفاع میکنند. اگر این جنبش در ادامه خود تحزب یابد می تواند در سرنوشت سیاسی فرانسه و اروپا گامهای موثر بردارد.

پ ن: تبطق آخرین اخبار ادوارد فلیپ نخست وزیر فرانسه اعلام که به مدت شش ماه پروژه های افزایش مالیات بر سوخت و انرژی را به تعویق انداخته است. اما جنبش جلیقه زرد ها این اقدام را کافی ندانسته و خواهان ادامه تجمعات خیابانی شده اند.

پیام آذر