روزنه rowzane خبری – تحلیلی استخدام دائمی درخواست اصلی پرستاران
کارگر کمونیست ۶۶۱
از بهمن سال ۱۳۹۸ با شروع بیماری کرونا که تا به امروز نیز ادامه دارد، سالی پر فشار برای کادر درمان به خصوص پرستاران ایران بوده است. مراجعه بسیار زیاد و بی سابقه بیمار به علت بیماری کرونا، پر بودن همه ظرفیت بیمارستان ها و گاه اضافه نمودن تخت های اضافی در راهرو، حیاط و حتی پارکینگ بیمارستان ها ابعاد این فشار را به روشنی نشان میدهد. البته فشار بر روی پرستاران و وضع اسفناک بیمارستان ها امر تازه ای نیست. طی سال ها و در شرایط قبل از کرونا نیز پرستاران از کمبود نیرو و فشار مضاعف کار بر دوش خود شکایت داشتند و هر ساله صدای درخواست استخدام پرستار توسط هر نیرویی که دستی بر آتش درمان داشت بلند بود. اما در شرایط شیوع بیماری مهلک کرونا و پرشدن بیمارستانها از بیماران مبتلا به این اپیدمی، این نابسامانی ها و از جمله کمبود پرستار و تشدید فشار بر گرده آنها شکل فاجعه باری بخود گرفته است و هم جان پرستاران و کارکنان بیمارستانها و هم جان بیماران را به خطر انداخته و تبعات اجتماعی فراوانی در پی داشته است.
از جمله کمبود پرستار و فشار سنگین کاری بر گرده پرستاران و کادر درمانی و شیفت های طولانی کار و حتی نداشتن مرخصی، دستمزدهای زیر خط فقر و حتی تعویق پرداخت آن و دیگر تعلقات مزدی پرستاران، استخدامهای موقت و پیمانی و نداشتن امنیت شغلی، سطح پایین استاندار بهداشتی و درمانی و عدم رعایت پروتکلهای سازمان بهداشت جهانی و بطور مثال نداشتن لباس و امکانات محافظتی و ایمنی مناسب برای مقابله با بیماری مرگبار کرونا و در برابر بیماریهای واگیر دار، محرومیت جامعه از درمان رایگان و دیدن رنج مردم بخاطر بی تامینی مطلقشان، همه و همه مشکلاتی است که پرستاران هر روزه با آنها دست و پنجه نرم میکنند و موضوعات مهم اعتراضات آنهاست. واقعیت اینست که اپیدمی کرونا بیش از بیش ناتوانی جوامع سرمایه داری و قرارداشتن همه چیز در خدمت سود سرمایه را به روشنی مقابل چشم جهانیان قرار داد. اما نکته مهم اینست که در ایران جمهوری اسلامی از شیوع کرونا بعنوان یک برگه خطرناک بازی برای عقب زدن جامعه ای که در اعتراض میجوشد سود جسته و سود می جوید و خود در کنار کرونا ایستاده و مردم را در بی تامینی کامل به کام این بیماری مرگبار رها کرده و هر روزه دارد جنایت میکند. مقابله با این شرایط موضوع اعتراض کل جامعه است و پرستاران در صف مقدم جبهه این نبرد قرار دارند. به عبارت روشنتر بیش از هر وقت ضرورت داشت که حداقل در شرایط بحران کرونا حکومت به سرعت پرستار استخدام کندف فشار کاری بر روی پرستاران را کاهش میداد، مشکل معیشتی آنان را برطرف کرده و معوقه های مزدی شان را پرداخت میکرد، پاداش های اضافی برایشان در نظر می گرفت و ساعات کاریشان را طوری برنامه ریزی می کرد که از فرسایش جسمشان جلوگیری شود و به توانند آماده پذیرش اینهمه بیمار باشند. اما نظام سلامت جمهوری اسلامی نه تنها توجهی به این بخش از کارگران بخش خدماتی ندارد، بلکه طی همین مدت پرستاران را زیر فشار بیشتری نیز قرار داده است. آنجایی هم که صدای اعتراض پرستاران بلند شده است، زیر فشارهای امنیتی سنگینی قرار گرفته اند. از جمله در روزهایی که پرستاران بیمارستان میلاد و پرستاران بیمارستان های دیگر نظیر پرستاران در شیراز دست به اعتراض و تحصن زدند، آنها از طرف مدیران و مسولین کار مورد بیشترین هجمه و توهین قرار گرفتند. تهدید به اخراج از کار شدند و در جاهایی پرستاران معترض شغل و کار خود را از دست دادند. بطور نمونه در بیمارستان میلاد است که بعد از اعتراضات اخیر خود آنها به صورت آشکار و نهان و با تهدید عدم تمدید قرارداد در سال جدید روبرو شدند. از جمله با نگاهی به سایت بیمارستان میلاد متوجه می شویم که در تاریخ یکم بهمن در بحبوحه اعتراضات پرستاران، مدیران بیمارستان آگهی استخدام پرستار را در سایت خود قرار دادند تا به شکلی آشکار نسبت به سرکوب اعتراضات اقدام نمایند و با این کار پایان قرارداد یک ساله پرستاران را به رخشان کشیدند و چماق اخراج را روی سرشان قرار دادند.
روشن است که همه این تعرضات به شرایط کار و زندگی پرستاران در پرتو رایج شدن شکل استخدام آنان بصورت موقت و پیمانی و عدم امنیت شغلی صورت میگیرد. از همین رو پرستاران خواسته اصلی خود را که داشتن قرارداد دائمی است در کنار حق کارانه و اضافه کاری و سایر حقوق خدمتی خود قرار دهند.
گفتنی است که دولت سال هاست فقط استخدام دائمی را برای آقازاده ها و نورچشمی های خود در ادارات و وزارتخانه ها و نهادهای وابسته به خود انجام می دهد و از استخدام هرگونه پرستار در بیمارستان های دولتی امتناع می نماید و پرستارانی را که در بیمارستان های دولتی مشغول به کار می شوند را تحت عنوان نیروی شرکتی از طریق شرکت های خصوصی و واسط در اختیار می گیرد. بیمارستان های تامین اجتماعی نیز که فضا را برای سوء استفاده مهیا می بینند، تنها تعداد کمی پرستار استخدام کرده و با قراردادهای کوتاه مدت سه ماهه تا یک ساله از پرداخت هرگونه مزایای خدمتی و …به پرستاران شانه خالی می کنند. به این موارد باید این مورد را هم اضافه کرد که حقوق و مزایای پرستاران تامین اجتماعی و خصوصی با پرستاران دولتی همسان نمی باشد و در برابر کار یکسان دستمزدی بسیار پایین تر از بخشی از همکاران خود دریافت می کنند. خلاصه اینکه یک معضل پرستاران مثل همه بخش های دیگر کارگری دستمزدهای زیر خط فقر است و قراردادهای موقت کاری که شکل رایجی بخود گرفته است، بر وخامت زندگی و معیشت آنها افزوده است. بویژه پرستاران بیمارستان های دولتی با کمبود نیرو، مجبور به تحمل ساعات کار طولانی و دریافت حقوق بسیار کمتر از خط فقر ده تا دوازده میلیونی هستند. بعلاوه اینکه پرستاران بیمارستان های تامین اجتماعی و بخش خصوصی در کنار همه این موارد، حقوق و مزایای عادی خود را هم دریافت نمی کنند.
در برابر همه این فشار ها و علیرغم همه تهدیدات امنیتی تحرکات اعتراضی در میان پرستاران گسترش یافته و ادامه دارد.
جمهوری اسلامی ارزشی برای جان انسانها قائل نیستند. مضحکه واکسن را می بینیم. خامنه ای با دستور نخریدن واکسن به چشم جامعه نگاه کرده و دارد جنایت میکند. در مقابلش بیانیه های واکسن استاندارد بخرید و واکسیناسیون رایگان برای همه در میان بخش های مختلف کارگری به راه افتاده است و مقابله ای سخت در جریان است.
اعتراضات در سطح جامعه گسترده است. اعتراضات بازنشستگان، معلمان، هفت تپه، فولاد و نفت را در مقابل چشمان خود داریم. اعتراض علیه زندگی زیر خط فقر و بکارگیری پروتکلهای سازمان جهانی بهداشت و تهیه واکسن استاندارد و درمان رایگان برای همه و رفع تبیعض ها و اختلاسها حلقه اتصال همه این مبارزات است.
در راستای همین مبارزات، اعتراض علیه وضعیت نابسامان معیشتی پرستاران و وضعیت اسفناک بیمارستانها و مطالباتی که پرستاران دارند، مسایل مربوط به کل جامعه است. وضعیت اسفناک و معضلاتی که پرستاران با آن درگیرند، تاثیرات مستقیمش بر روی سطح استاندارد بهداشت و درمان در سطح جامعه است و رفع این مشکلات در شرایط بحران کرونا مستقیما به نجات جان انسانها مربوط است . از همین رو مبارزات پرستاران و خواستها و مطالباتشان باید با حمایت وسیع مردم پاسخ گیرد.
