خیزشها و اصلاح قانون بکارگیری سلاح

فرمانده کل نیروهای انتظامی جمهوری اسلامی، در پی کشته شدن یک مامور پلیس خواستار “اصلاح قانون بکارگیری سلاح” از سوی ماموران انتظامی شد. مجلس اسلامی نیز وعده رسیدگیِ خارج از نوبت به اصلاح این قانون را داد.

اولا، طبق قانون، پلیس انتظامی همیشه دست به سلاح بوده و در شلیک کردن دست باز داشته است. ثانیا، پلیس انتظامی بخشی از نیروهای سرکوب بوده و در بخون کشیدن اعتراضات نقش فعالی داشته است. بنابراین، تاکید بر ضرورت اصلاح قانون بکارگیری سلاح از چه حکایت دارد؟

واقعیت این است که سران حکومت از عمق خشم مردم مطلع اند و از طغیان های اجتماعی وحشت دارند. سند “خیلی محرمانه” قرارگاه ثارالله که اخیرا منتشر شد از رشد ۳۰۰ درصدی اعتراضات و “جامعه در حالت انفجار” سخن می گوید. لذا به هر بهانه نیروهای سرکوب را، تجهیز و برای مقابله با اعتراضات مردم آماده میکنند.

جانیان جمهوری اسلامی بدون نیاز به چنین «اصلاحی» در اعتراضات میلیونی سال ۸۸ به قلب ندا آقا سلطان شلیک کرده اند و در دی ۹۸ با به قتل رساندن بیش از ۱۵۰۰ معترض، با افتخار اعلام کرده اند: «هم به سر و هم به پا ها شلیک شده است». شلیک به معترضان اصفهان با تفنگ های ساچمه ای که منجر به کوری تعدادی شد از دیگر جنایات اخیر این حکومت است.

“اصلاح قانون بکارگیری سلاح” درد بی درمان حکومتِ درمانده اسلامی را درمان نمی کند. «خانه حکومت از پایه ویران است» یک نگاه به جامعه معترض با صدها اعتراض اجتماعی و سراسری این واقعیت را عیان می کند.