خیزش مردم و کارگران،زیر بار ستم نمیکنیم زندگی

خیزش مردم وکارگران از دیماه ۹۶تا کنون علیه فقر و شرایط اسفناک وغیر قابل تحمل شکل تعرضی تری گرفته و مردم و کارگران و معلمان ودیگر اقشار جامعه به سراغ کانون های فساد ونابرابری یعنی کلیت نظام جمهوری اسلامی رفته و  نابودی آن را دنبال میکنند. در اعتراضات اجتماعی دو سه سال گذشته عملا از تمامی اقشار یعنی کارگران، معلمان و دیگر بخشهای جامعه دست به اعتراض زده اند. طی این مبارزات ما شاهد اعتراضات و اعتصابات گسترده کارگری و دیگر اقشار مردم مانند معلمان وباز نشستگان بودیم. بویژه اعتراضات کارگران ومعلمان و بازنشستگان بر جستگی خاصی به این مبارزات داد و توانست تمامی جامعه را به خواسته های خود متوجه کند. از دل این اعتراضات کارگران به شکل تمام قد وعلنی در عرصه مبارزه حاضر گشته ورهبری این حرکت ها را با خود داشتند. از جمله اعتراضات کارگران هفت تپه، فولاد اهواز ، هپکو وآذر آب جان تازه ای به مبارزات کل جامعه داد. تمامی فعالین کارگری تمام قد در این اعتراضات حاضر شدند و رهبری اعتراضات را بر عهده گرفتند و در تاریخ این دوره از مبارزات اعتراضی در جامعه گفتمان های اعتراضی  کارگران، معلمان و باز نشستگان از زبان فعالین آنها به گوش جامعه وجهان رسید. اما حکومت با دستگیری وسرکوب وسیع خود بار دیگر بر نا مشروعیتی اش صحه گذاشت و نفرت و خشم مردم را بیشتر برانگیخت. در این مبارزات کارگران با حضور  مبارزاتی هر روزه خود نشان دادند که نمی خواهند در خدمت سرمایه باشند و این را اسماعیل بخشی از کارگران هفت تپه واز رهبران این اعتراضات بیان کرد که کارگر می ایستد  ذلت نمی پذیرد. کارگران هفت تپه نیز همصدا با او فریاد زدند با زندانی کردن وشلاق واحکام قرون وسطائی نمی توانید مانع اعتراضات واعتصابات وتجمعات و تشکلهای ما بشوید .این چنین است که کارگران علیه ٤٠ سال بیحقوقی، زندان و  شکنجه و تبعیض و نابرابری به میدان آمده و دیگر ستم و بردگی را نمی پذیرند. جامعه یکپارچه در اعتراض و مبارزه است و مردم خواسته ها ومطالبات انسانی خود را طلب میکنند. و این صدای آزادیخواهی از درون زندانها نیز بلند است.

از جمله یکی از صحنه های درخشان اعتراضات کارگری در نیشکر هفته تپه است. هنگامیکه اسماعیل بخشی در یکی از سخنرانی هایش میگوید ناسیونالیستها وامثال آنها خودشان را به ما نچسبانند خودمان با شوراهایمان همه کارها را بدست میگیریم و دیگر نمی گذاریم از بالا برایمان تصمیم بگیرند. سپس هم آوا با او کارگران فریاد میزنند این احکام جنایتکارانه را بی پاسخ نمی گذاریم و شعار کارگر بیدار است از اسثتمار بیزار است سر میدهند. بدین ترتیب کارگران نقش مهمی در جلوی صحنه سیاسی اعتراضات کل جامعه ایفا کرده و همین امروز نیز در برابر سرکوبگری های حکومت یک خواست و مطالبه مهم آنان  توقف احضارها وپایان دادن به امنیتی کردن مبارزات کارگران ومعلمان وانسانهای شریفی که در زندانها بسر میبرند، است. و در این اعتراض با گفتن اینکه این سرمایه داری وحشی حاکم است که با دزدی ها و چپاولها و استثمار بی حد و مرزش، با به سرقت بردن دستمزد کارگر و تعرض هر روزه به زندگی و معیشت کل جامعه و با سرکوب جامعه را چنین به قهقرا برده است. جای سران و چپاولگران و جنایتکاران حاکم در زندان است و نه کارگر و معلم و مردم معترضی که برای داشتن یک زندگی انسانی می جنگند.  این سرمایه داران ودولت حامیشان هستند که کل جامعه را به نا امنی کشاندنه اند.  ما هیچ اتهامی برای کارگران وفعالین قائل نیستیم   برای ما کارگران معیشت و منزلت تعطیل بردار نیست.  ما نود و نه درصدیهای این جامعه احکام قرون وسطائی زندان وشلاق را شدیدا محکوم میکنیم واعتراض واعتصاب را حق مسلم خود میدانیم .

یک نمونه بارز از این دست اعتراضات مبارزات کارگران آذر آب است.  کارگران آذر آب اراک می گفتند “ما یازده روز اعتصاب کردیم .خیابان را بستیم . راه آهن را که چند روز قبلش کارگران هپکو در آنجا ضرب وشتم شده بودند، بستیم .اما نترسیدیم و حقمان را خواستیم. حالا هر چقدر ما را تهدید کنید، این واقعیت که شما عملا با ماموران انتظامی وامثال شیرالی وخزعلی هستید، آشکارتر میشود. حالا معلوم میشود که چرا نماینده وزارت کار به دروغ پایان اعتصاب آذراب را اعلام میکند. اما کمتر از دو روز دروغش آشکار میشود. شما نیز با همه توانتان قدرت ندارید اعتصاب را در آذراب بخشکانید. چنانکه شهریور نودوشش باتوم وگاز اشک اور نتوانست. چنانکه ریلی که کارگران هپکو را زدید خالی نگذاشتیم ».  اینها نکاتی از مبارزات وحرکتهای کارگران است که شورانگیز است و  مطالب بسیاری میشود در موردش نوشت.

گران شدن قیمت بنزین در  ٢٤ آبان ماه جرقه ای بود که سبب شد شعله خشم واعتراض مردم نسبت به حکومتی که جز فقر وفلاکت ودرماندگی برای آنها نخواسته است، بر افروخته شود. جامعه بخوبی در یافت افزایش ناگهانی بنزین آغاز یک بحران جدی و عمیق وشبیخون تازه حکومت بر زندگی آنهاست. مردم به شکل میلیونی در صد شهر به خیابانها آمدند وبه نهادهای حکومتی ومذهبی که نشانگر بی حقوقی مردم بود حمله کردند. حکومت با ترس از این گستردگی اعتراضات دست به سرکوب ودستگیری وسیعی از مردم زد. در جریان این اعتراضات ۱۵۰۰ نفر کشته وهزاران نفر دستگیر شدند. بدنبال این سرکوبگریها حکومت۱۷۶ نفر را در آسمان قتل عام کرد.  اما مردم هرگز ساکت ومرعوب نشدند. مردم در این روزها با شعارهایی چون جمهوی اسلامی نابود باید گردد، جمهوری اسلامی نمیخوایم. نمیخوایم مهر خود را به این جنبش زدند و خواهان سرنگونی جمهوری اسلامی شدند. این اعتراضات انعکاسی جهانی پیدا کرد.  از جمله  اخبار این اعتراضات وکشتار ها بوسیله مدیاهای اجتماعی انعکاس جهانی به خود گرفت و در خارج از ایران مورد دفاع آزادیخواهان وبرابری طلبان قرار گرفت.

خلاصه کلام اینکه جنبش کارگری نقش پیشتازی در کشیده شدن اوضاع به شرایط انقلابی امروز و شعارهای رادیکال و انسانی و چپ داشته است. امروز نیز اعتصابات سراسری کارگری در اتصال با اعتصاب عمومی در سطح جامعه میتواند  نقش تعیین کننده ای در جلو بردن خیزش اعتراضی مردم در ابعادی توده ای و اجتماعی داشته باشد. و این دست ما کارگران و فعالین کارگری را میبوسد که به تدارک آن برویم. به نظر من این چنین استکه جنبش کارگری میتواند نقش مهم تاریخی خود را ایفا کند.  اعتصابات سراسری، اعتراضات گسترده مردمی و سازماندهی در محلات و  در تمامی شهرها و زمینه سازی برای به کنترل در آوردن محلات و شهرها ، حلقه های متصل به هم هستند که میتواند  ضربه قدرتمندی بر پیکر این حکومت بزند. اینها ملزومات فئری برای پیشروی جنبش سر نگونی ما مردم است. جمهوری اسلامی را  باید از صحنه جامعه جارو کرد.  

حسن محمدی

کارگر کمونیست ٦٠٦

اینرا هم بخوانید

جمهوری اسلامی در بن بست

کارگر کمونیست ٦٢٢جمهوری اسلامی به ته خط رسیده است. این حکومت بر سردوراهی ای قرارگرفته …