دختر آبی از دنیا رفت، باید دستگاه سرکوب و کشتار حاکم را هر چه زودتر بزیر کشید!

طبق گزارشات، «سارا» دختر هوادار باشگاه استقلال که مقابل دادسرای تهران اقدام به خودسوزی کرده بود از دنیا رفت. سحر خدایاری، (ملقب به سارا) یا همان #دختر_آبی که چند روز قبل خودسوزی کرده بود، در اثر شدت سوختگی ساعت چهار صبح دوشنبه (۱۸ شهریور) فوت کرد.

ننگ و شرم بر جمهوری اسلامی که ایران را زندانی برای زنان ساخته است.
وقتی زنی خود را به آتش میکشد، گواه آشکار لبریز شدن کاسه صبر و پایان یافتن تحمل شرایط ضدانسانی که علیه او سازماندهی شده، است.
زن در ایران، در قاموس و قانون جمهوری اسلامی انسان محسوب نمیشود! آدم محسوب نمیشود!
حق آزادی پوشش ندارد،
حق انتخاب سبک زندگی ندارد،
حق داشتن رابطه جنسی خارج از ثبت ازدواج ندارد، مگر با صیغه این شنیع ترین حکم مذهبی.
حق طلاق ندارد. حتی اگر طلاق بگیرد، در صورتیکه موفق شود از زیر یوغ بنیان خانواده و سنت ازدواج، جان بدر ببرد، در صورتیکه فرزند داشته باشد، حق حضانت کودک ندارد،
حق سفر به خارج از کشور ندارد،
حق استفاده از اماکن عمومی از جمله استادیومها در جامعه را ندارد،
حق دوچرخه و موتورسواری ندارد،
و در بسیاری از فعالیتهای اجتماعی محدودیت و ممنوعیت دارد… و این است حجم وسیعی از حقوق نداشته زنان در ایران.

از نگاه جمهوری اسلامی و مقامات و آیت الله های ریز و درشت جنایتکار آن، زن یک برده است، برده ای که باید فرمانبردار احکام اسلام، این ایدئولوژی زن ستیز تاریخی باشد، زن باید دستگاه تولید مثل باشد، زن باید سرویس دهنده جنسی به شوهر و ارائه دهنده خدمات به خانواده باشد. و زنی که زیر یوغ بردگی نمیرود، زنی که میخواهد انسان و زن باشد باید بجنگد تا خود را اثبات کند. زندگی یک زن در ایران به مبارزه برای ابتدایی ترین حقوق انسانی گره خورده است.

زنان آشکارا و علنی در ایران فریاد میزنند که می بایست بعنوان یک انسان و یک هویت مستقل انسانی برسمیت شناخته شوند و برای آن مبارزه میکنند، و پاسخ آن از طرف حکومت و دستگاههای سرکوب و امنیتی چیزی نیست جز خشونت!

خودسوزی زنی که بدلیل مطالبه حق ورود زنان به استادیوم دست به خودسوزی زد، فریاد خشم و کینه و نفرت از چهار دهه بیحقوقی و محرومیتها و ممنوعیتهای سازماندهی شده بود. فریادی علیه آیت الله های مفت و اقلیت یک درصدی، که تمام منابع و ثروتها و امکانات جامعه را در اختیار دارند و با چوب قوانین مذهبی و چوب حجاب و محرومیتهای پی در پی زنان، به غارت اموال مردم مشغولند.

باید به این حجم از بیحقوقی و خشونت و جنایتهای سازماندهی شده علیه زنان وسیعتر و گسترده تر اعتراض کرد و هر چه سریعتر این حکومت آدمکُش را بزیر کشید. حکومتی که یا مستقیم میکُشد یا چنان جان به لب میکند، که انسانها به عمر خود پایان میدهند. باید بلند فریاد بزنیم که خودسوزی و خودکشی و پایان دادن به زندگی خود، تنها قلبهای منصف را بدرد می آورد، اما وضعیت ضدانسانی همچنان پا برجا میماند. پس باید به مبارزه متشکل و متحزب علیه این دستگاه سرکوب و کشتار پیوست و این دستگاه ضدزن را در هم کوبید و نابود کرد. این دستگاه عریض و طویل زن ستیزی را باید بزیر کشید، باید در هم کوبید، باید نابود کرد. این فاشیسمی که با الگوبرداری از هیتلر و دستگاههای سرکوب متعلق به نازیسم تاریخی در ایران پیاده شده است را باید با نیرو و قدرت مردمی از راه مبارزه متشکل و متحزب ریشه کن کرد.

18 شهریور 98