روزنه rowzane خبری – تحلیلی کارگر کمونیست: متن سخنرانی بهرام سروش هماهنگ کننده کمپین علیه بایکوت جهانی جمهوری اسلامیر در برنامه ویژه اول ماه مه که توسط کمپین برای آزادی کارگران زندانی دردهم اردیبهشت بصورت آن لاین در زوم برگزار شد.
از اینکه این فرصت را امروز به من داده اید که چند کلمه درباره جنبه جهانی مبارزه با رژیم اسلامی ایران و حمایت از کارگران ایران در اینجا صحبت کنم، تشکر می کنم. من اینجا از طرف کمپین بایکوت جمهوری اسلامی با شما صحبت می کنم، و مشخصا به اینکه چگونه تلاش برای انزوای سیاسی رژیم اسلامی و اخراجش از نهادهای بین المللی مانند سازمان جهانی کار، آی ال او، یک اقدام مهم در همبستگی با کارگران در ایران است، اشاره خواهم کرد.
قبل از هر چیز فرا رسیدن اول مه را به کارگران ایران و جهان تبریک می گویم. اول مه در عین حال فرصتی را به همه کارگران در سراسر دنیا می دهد که به شرایط خود، به جهان و به مبارزه خود بنگرند و به اینکه چگونه می توان این مبارزه را فراتر برد. اینکه چه گامهای دیگری را برای تقویت همبستگی جهانی کارگران و اعلام هرچه صریح تر و قوی تر خواست ها و نگرش مشترک طبقه کارگر در مبارزه برای یک دنیای بهتر، برای یک دنیای فارغ از استثمار سرمایه داری، باید برداشت.
ایران و طبقه کارگر ایران از این مناسبت مستثنی نیست. و همانطور که تا هم اکنون از سایر سخنرانان، از بیانیه پر قدرت و از پیام های پرشوری که اینجا خوانده شد شنیده ایم، جامعه حاضر ایران از مبارزات روزمره کارگران در همه عرصه ها و صنایع می جوشد – از کارگران نیشکر هفت تپه تا کارگران بازنشسته، از کارگران نفت و پتروشیمی تا کارگران فولاد اهواز، معلمان و پرستاران، و بسیاری مراکز دیگر.
یک نکته مهم که در این رابطه باید اشاره شود– و این به پیام و خواستی که من امروز اینجا مطرح می کنم مربوط می شود – این است که مبارزه برای کوچکترین بهبود در شرایط کارگران در ایران با سد دولت برخورد می کند، و از این نظر بخش جدائی ناپذیر مبارزه عمومی مردم علیه حکومت اسلامی و برای سرنگونی آن است. این در مورد مبارزات حق طلبانه دیگر نیز صدق می کند، از مبارزه علیه تبعیض و خشونت علیه زنان تا مبارزه برای آزادی بیان، آزادی زندانیان سیاسیِ، حق کودک، آزادی مذهب و بی مذهبی و بسیاری خواست های دیگر.
در عین حال، مبارزه کارگران ایران برای خواست های خود و برای سرنگونی حکومت از جنبه دیگری نیز اهمیت دارد، و آن اهمیت جهانی آن است. حکومت اسلامی تهدیدی نه تنها علیه مردم ایران، بلکه یک نیروی ارتجاعی علیه آزادیهای پایه ای در سراسر خاورمیانه، بویژه در عراق، لبنان و سوریه، و در سراسر جهان است. رها شدن از شر این رژیم، بعنوان یک ستون مهم جریان ارتجاعی و وحشی اسلام سیاسی، گام مهمی به جلو برای حقوق کارگران، حقوق زنان و حقوق مدنی نه تنها در ایران بلکه در سراسر خاورمیانه و جهان خواهد بود.
بنابراین پیام من در آستانه اول مه به مردم جهان این است که از این خواست مردم ایران که حکومت اسلامی نماینده آنها نیست و قاتل آنهاست حمایت کنید و آن را وسیعا منعکس کنید:
اینکه این رژیم، فعالین کارگری و فعالین زنان را زندانی می کند و شلاق می زند. زندانیان سیاسی را شکنجه و اعدام می کند و اجساد آنها را در گورهای جمعی بی نام و نشان دفن می کند. به معترضین شلیک می کند و آنها را می کشد، همانگونه که ۱۵۰۰ نفر را در جریان خیزش آبان ۹۹ در اعتراض به افزایش بهای بنزین کشتار کرد.
اینکه این رژیم به صورت زنانی که قوانین حجاب اسلامی را زیر پا می گذارند اسید می پاشد. همجنسگرایان را اعدام می کند. برگشتگان از اسلام، یا آنهائی که به مذهبی دیگر گرویده اند و یا بیخدایان را اعدام می کند. اینکه عامدانه، و صرفا در پی یافتن مفری برای حل بحران خود در دل یک نزاع سیاسی و نظامی، یک هواپیمای مسافربری را با موشک ساقط می کند و همه ۱۷۶ سرنشین بیگناه آن را می کشد.
اینکه این حکومت بیش از چهار دهه است که هولناک ترین جنایات علیه بشریت را مرتکب شده است.
اینها را منعکس کنید و از خواست مردم ایران برای طرد و انزوای این حکومت در سطح جهانی، برای بایکوت سیاسی، تسلیحاتی، ورزشی و فرهنگی آن، همانگونه که زمانی جهان با حکومت آپارتاید نژادی کرد، حمایت کنید.
مشخصا، کمپین ما خواستار این است که نمایندگان این حکومت از نهادهای سازمان ملل مانند آی ال او بیرون رانده شوند. حکومتی که کارگران را دستگیر و زندانی می کند و شلاق می زند جائی در یک نهاد بین المللی کار ندارد.
همچنین، این حکومت باید از نهادهای بین المللی زنان مانند “کمیسیون مقام زن” سازمان ملل اخراج شود. باورکردنی نیست که بزرگترین ناقض حقوق زن در سطح جهان، حکومتی که بیش از چهار دهه خشونت و زن ستیزی سازمانیافته دولتی علیه زنان در ایران مرتکب شده است، به عضویت در نهادی برگزیده می شود که وظیفه تعریف شده اش “ارتقا برابری جنسیتی و توانمند سازی زنان” در سطح جهانی است!
با حمایت های شما، چه بسا اول مه سال آینده را، بدنبال سقوط رژیم اسلامی و پیروزی کارگران و مردم ایران، آزادانه در میدان آزادی تهران برگزار کنیم!
اول مه ای شاد، و پیروزی در مبارزه مشترکمان برای جهانی بهتر را آرزو می کنم!
خیلی ممنون.
