سهم زنان در بازار کار

ملاک اندازه گیری پیشرفت یک جامعه جایگاهی است که در آن زمینه های گوناگونی برای زنان در مقایسه با مردان در نظر گرفته می شود .در جامعه‌ای مانند ایران که به وضوح نابرابری بین زن و مرد بسیار زیاد است و با وجود فرهنگ مردسالار و دامن بخشیدن آن با وضع قوانین اسلامی، زنان را وادار به بودن در خانه می کند و مرد را به عنوان نان آور و سرپرست خانواده به بازار کار هدایت می کند. بدین ترتیب جلوه های بازار کار و نابرابری بین زن و مرد به وضوح دیده میشود که نرخ مشارکت زنان و نیروی کار آنها بسیار پایین است.
در مقیاس جهانی مشارکت زنان ۵۰ درصد است و مشارکت مردان ۷۶ درصد که شکاف درصدی که موجود است ۲۶ درصد است که در کشورهای عربی به ۵۴ درصد و در کشورهای اروپای شمالی و جنوبی ۱۲ درصد. پایین بودن مشارکت زنان به این معنی است که فرصت های شغلی برای آنها کمتر است و پدیده ابی که توانایی های زنان را برای تامین زندگیشان به خطر می اندازد و امنیت اقتصادی آنها را تهدید می کند چرا که مهمترین مسئله برای زنان مستقل بودند از لحاظ اقتصادی است .
مردانه بودن بازار کار در ایران وقتی چشمگیر می شود که در نظام آموزش عالی زنان درصد بالایی از مردان را دارند در حالی که نیروی کار برای زنان رو به سراشیبی دارد و در سطح جهانی در رتبه پایینتر ها است
زندگی اقتصادی زنان در ایران در چهار دهه گذشته گرفتار یک تناقض بزرگ بوده و هست. طی این دوران شمار دانشجویان و زنان دارای مدارک دانشگاهی به سرعت رو به افزایش گذاشته، ولی در همان حال راهیابی زنان تحصیل‌کرده به بازار کار، با هزار و یک مانع بر خورد کرده و شمار زیادی از آنها خانه‌نشین شده‌اند. این پدیده یکی دیگر از تراژدی‌های بزرگ جامعه ایران تحت حاکمیت رژیم اسلامی است.
قوانین و زن ستیزی حکومت اسلامی عامل اصلی در مقابل رشد و ارتقا نقش و جایگاه زنان در جامعه ایران است. زنان نه تنها از نظر اقتصادی در محیط کار از حقوق برابر برخوردار نیستند بلکه همان حقوق زیر خط فقر و ناچیزی هم که به مردان کارگر تعلق می گیرد ماه ها پرداخت نمی شود. با توجه به چنین شرایطی می توان دریافت که شرایط و موقعیت زنان در جامعه ایران از نظر اقتصادی نوعی از بردگی مطلق است و از سوی دیگر قوانین ضد زن حکومت آنان را در شرایط بس دشواری قرار داده است. با این وصف طول عمر جنبش و مبارزه برابری طلبانه زنان در تمامی گوشه و زوایای جامعه علیه هر گونه نابرابری اقتصادی و اجتماعی به اندازه طول عمر حاکمیت است.
این جنبش امروز با افقی روشن، برابری طلبانه و متعرض در مقابل تمامی قوانین دست و پاگیر نظام اسلامی ایستاده است. تنها با سرنگونی این حکومت ضد زن در ایران است که می توان به تمامی نابرابری های اقتصادی، اجتماعی و شغلی پایان داد.

۱۰ فروردین ۱۴۰۰
۳۰ مارس ٢٠٢١

ایسکرا ۱۰۸۶