صدای اعتراض پرستاران باشیم

جامعه پرستاری ایران بار دیگر در غم از دست دادن همکاری فرو رفت. اما غمی تلختر و جانسوزتر. مهشید گودرز پرستار بیمارستان لقمان که باردار هم بود و به علت حاد شدن بیماری کرونا جان خود را از دست داد. فرزند او به دنیا آمد و او فوت کرد.

پرستاران از شروع همه گیری ویروس کرونا با از جان گذشتگی در جلو صف مبارزه با ویروس کرونا بودند. در همین حین با برگزاری تجمعات و تحصن های متعدد نیز به مبارزه ای آشکار با بی مسئولیتی حکومت اسلامی به جان آن ها و ارزش کار آن ها ادامه داده اند.

تاسف بار تر اینکه پرستاری باردار مجبور به کار باشد. وسایل ایمنی مناسب در اختیار نداشته باشد و حق و حقوق خود را هم به طور کامل دریافت نکند. مهشید گودرز در روز والنتاین درگذشت. در روزی که باید تولد فرزندش را جشن میگرفت، جان باخت. اما باز هم به علت بی ارزش بودن جان انسان ها در جمهوری اسلامی جان خود را از دست داد.

وضعیت اسفناک کار و معیشت پرستاران سطح وخیم استاندارد بهداشت و درمان در کل جامعه به نمایش میگذارد. حمایت از پرستاران و رساندن صدای حمایت مردم از آن ها در این شرایط اصلی ترین وظیفه هر انسان آگاهیست که با سیاستهای ضد انسانی و جنایتگارانه حکومت اسلامی آشناست. حقوق ناچیز و دغدغه معیشت، قرردادهای موقت کاری و امنی شغلی، پایین بودن سطح استاندارد بهداشت بیمارستانها، عدم اجرای پروتکلهای سازمان بهداشت جهانی، معضلات اساسی پرستاران است. از جمله پرستاران بیمارستان میلاد و سایر شهرها با تهدید عدم تمدید قرارداد در سال جدید و امنیتی کردن فضای کارشان مواجه اند. همانگونه که خودشان درخواست کرده بودند باید از آن ها حمایت شود. باید صدای آن ها باشیم و با هشتک پیشنهادی خودشان #پرستارانمیلادرا_دریابید در شبکه های اجتماعی به یادشان باشیم.

میترا آذرخش