ضرورت حمایت وسیع از فعالین جنبش رهایی زن و عرصه مبارزه علیه حجاب

1) روند بازداشت فعالین جنبش رهایی زن و عرصه نه به حجاب:

نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی از “هشت مارس” روز جهانی زن که شعار “خانه، خیابان، کارخانه، انقلاب زنانه” بر دیوارهای خیابانهای تهران نقش بست، و با شتاب گرفتن مبارزه علیه حجاب و عفاف از هشت مارس تابحال، با شدت بیشتری دست به تهدید و بازداشت و صدور احکام سنگین و تحمل حبس های طولانی مدت برای فعالین این عرصه زده اند.

انتشار نشریه های متعدد دانشجویی دانشگاههای مختلف ایران، بمناسبت هشت مارس امسال و چهل ساله شدن مبارزه زنان و بخش پیشرو جامعه علیه حجاب اجباری، فعالیت های وسیع تشکلهای زنان در رابطه با حق زن، و نیز ظهور فعالین علنی در این عرصه که هم در سطح شهر و هم در شبکه های اجتماعی موجب تقویت موج عظیم مبارزه علیه حجاب می شدند، و تجمعات اعتراضی برگزار شده علیه حجاب و عفاف و گشت ارشاد دانشگاهی در دانشگاهها، همه و همه در بستری از مبارزه و جدال روزمره زنان و جامعه علیه قوانین زن ستیز و بازوهای سرکوبگر جمهوری اسلامی، فاکتورهای تعیین کننده ای بود که حکومت موقعیت خود را در خطر ببیند و حمله به فعالین این عرصه را شدت دهد.

در این مدت سه معترض علنی به حجاب، بازداشت و به زندان قرچک ورامین منتقل شدند. یاسمن آریانی، مژگان کشاورز و منیره عربشاهی که بمناسبت هشت مارس امسال روز جهانی زن در مترو تهران به مسافران گل میدادند، مجموعا به ۵۵ سال حبس محکوم شدند. بر اساس رای شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی مقیسه این سه مخالف حجاب، هرکدام به اتهام “اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت ملی” به ۵ سال حبس تعزیری، از بابت اتهام “تبلیغ علیه نظام” به یک سال حبس تعزیری و از بابت اتهام “تشویق و فراهم نمودن موجبات فساد و فحشا” به ۱۰ سال حبس تعزیری محکوم شدند. علاوه بر این اتهامات مژگان کشاورز از بابت اتهام “توهین به مقدسات” نیز به ۷ سال و شش ماه حبس تعزیری محکوم شده است. این حکم پس از انتقال آنها به دادگاه انقلاب و بدون حضور وکلا به ایشان ابلاغ شده است.

فرشته دیدنی دیگر فعال این عرصه و بازداشتی در زندان قرچک ورامین که در ۱۵ خردادماه امسال دستگیر شده، همزمان با جلسه بازپرسی این سه فعال نامبرده،  جهت ابلاغ کیفرخواست به شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی افشاری منتقل شد.

صباکردافشاری همچنان در زندان بسر می برد. از اتهامات علیه صبا کردافشاری که از ۱۱ خردادماه در بازداشت به سر می برد میتوان به “اشاعه فساد و فحشا از طریق کشف حجاب و پیاده روی بدون حجاب”، “تبلیغ علیه نظام از طریق ارتباط با گروه های معاند و طرح  براندازی نرم”و “اجتماع و تبانی علیه نظام از طریق ارتباط با رسانه های خارجی” اشاره کرد. راحله احمدی، مادر صبا کردافشاری نیز که بدلیل افشاگری درباره زیر فشار گذاشتن صبا برای محکوم کردن کمپین چهارشنبه‌های سفید در مقابل دوربین و مشروط کردن آزادیِ این فعال حقوق زنان به موافقت او با «اعترافات» اجباری،  قبلا تهدید کرده بودند به زندان افتاد.

رها احمدی از مخالفین حجاب و از مدافعین فعالین حقوق زنان دربند، در مسیر منزل تا محل کار توسط ماموران لباس شخصی به مکان نامعلومی انتقال داده شده و تاکنون هیچ اطلاعی از او نیست.

اسرین درکاله و مریم محمدی از اعضای “ندای زنان ایران” و  از فعالین عرصه نه به حجاب در هفته های اخیر بازداشت شدند. بعد از روزها بیخبری به بند 209 زندان اوین منتقل شده و پس از روزها بازجویی به بند عمومی زندان اوین منتقل شده اند. از دیگر اعضای ندای زنان ایران ناهید شقاقی که با شهامت تمام در یک پیام ویدئویی اعلام کرد “من به حجاب اعتقادی ندارم” و اکرم نصیریان بجرم “تبلیغ بی حجابی” و “تشویش اذهان عمومی” در این مدت بازداشت و زندانی شده و بالاخره با قرار وثیقه سنگین از زندان اوین آزاد شدند.

عاطفه رنگریز و ندا ناجی از فعالین حقوق زنان، در تجمع اعتراضی اول ماه مه روز جهانی کارگر، بازداشت شده و تابحال در زندان قرچک ورامین شرایط بسیار سختی از جمله ضرب و شتم توسط زندانیان خطرناک را متحمل شده اند. ندا ناجی اخیرا به زندان اوین منتقل شده است.

از دیگر زنان مبارز، سپیده قلیان دانشجو و از مدافعین حقوق کارگران و بازداشتی های هفت تپه، همچنان در زندان قرچک ورامین بسر میبرد. مرضیه امیری فعال دانشجویی و از بازداشتی های روز جهانی کارگر با وجود وضعیت وخیم جسمی در زندان اوین است. آنیشا اسدالهی از بازداشت‌شدگان  روز جهانی کارگر با قرار کفالت به شکل موقت آزاد شده بود که بار دیگر در روز ۲۸ خرداد ماه توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به زندان اوین منتقل شد. آنیشا اسدالهی این بار پس از ۵۰ روز با قرار وثیقه ۲۰۰ میلیونی از زندان اوین به شکل موقت آزاد شد. ساناز الهیاری از اعضا هیات تحریریه نشریه گام و از مدافعین کارگران هفت تپه همچنان دربند است. لیلا حسین‌زاده، فعال دانشجویی پس از بازداشت در تاریخ ۶ مردادماه، صبح دوشنبه ۱۴مرداد جهت اجرای حکم ۳۰ ماه حبس خود به بند عمومی زندان اوین منتقل شد و همچنین عسل محمدی را دوباره به زندان بردند.عسل محمدی در  پی برگزاری جلسه دادگاهش در ارتباط با پرونده بازداشتی‌های هفت تپه، باردیگر بازداشت و روانه زندان شد.

بازداشت فعالین جنبش برای رهایی زن، یکی از ارکان استراتژی حکومت در این دوره جهت سرکوب جنبشهای اعتراضی و جامعه بوده تا با زندانی کردن آنان و قطع ارتباطشان با بدنه جامعه، مانع پیشروی جنبش نوین رهایی زن و گسترش مبارزه علیه حجاب اجباری شود، حجابی که یکی از فاکتورهای تعیین کننده در سرکوب زنان و جامعه، و نیز در ثبات و بقاء جمهوری اسلامی بوده است.

2)  اقدامات دیگر جمهوری اسلامی در حفظ حجاب و حفظ موقعیت خود:

جلسه قوای سه گانه جمهوری اسلامی: پنجم تیر 98، جلسه شورای عالی انقلاب فرهنگی به فراخوان و ریاست حسن روحانی رئیس جمهور حکومت اسلامی و با حضور سران قوای مقننه و قضائیه و سایر اعضا تشکیل و در آن، کلیات سند حجاب و عفاف مورد بررسی و تصویب اعضا قرار میگیرد. در این جلسه تاکید شد که نظام و حکومت اسلامی درقبال حجاب و عفاف مسئولیت دارد و مردم موظفند نسبت به صیانت از حجاب و عفاف در جامعه مسئول باشند.

فرمانده سپاه استان گیلان،خرداد 98 گفت: “عفاف و حجاب یک مسئله عادی نیست بلکه یک موضوع سیاسی و امنیتی برای کشور است”. فرمانده سپاه استان گیلان از تشکیل دو هزار “گروه مقاومت تذکر لسانی و عملی” برای مقابله با “بی‌حجابی” خبر داده است. دو هزار گروه حداقل سه نفره، قطعا باید در مقابل جمعیت عظیمی از مخالفان به حجاب اجباری شکل گرفته باشد.

امام جمعه رشت، خرداد 98 اعلام کرد:  “با ٢٨ هزار و ٢٣٨ زن و دختر بى‌حجاب در استان گیلان به شدت برخورد کرده‌ایم.” در واقع مخالفت بیش از ٢٨ هزار زن در گیلان، بطور رسمی ثبت شده است.

“تشدید طرح‌های امنیت اخلاقی تشدید” از جمله ارسال پیامکهای وزرا به رانندگان بیحجاب و احضار آنها به وزرا به اجرا گذاشته شد.

همچنین حمایت سازماندهی شده از آمرین به معروف و ناهیان از منکر، همچون “راننده اسنپ” که زن بیحجاب را در بزرگراه پیاده کرده بود، تقدیر از مامورین لباس شخصی که دختری مشغول “آب بازی” در پارک پلیس را مورد ضرب و شتم قرار داده بود، صورت گرفت.

گرفتن “اعترافات تلویزیونی اجباری” از زنانی که در درگیری با ماموران گشت ارشاد بازداشت شده بودند از دیگر اقدامات سرکوبگرایانه این دوره بوده است.

به راه انداختن “نمایشگاه حجاب و عفاف” و دوخت روزانه 300 “چادر رایگان” جز “بسته هایی فرهنگی” حکومت در راستای تبلیغ حجاب بوده. برگزاری هفته حجاب و عفاف و سازماندهی بسجیان برای حمایت از فرمان خمینی به حجاب اجباری در این هفته، همچنین به راه انداختن “چهارشنبه های طلایی” در هفته حجاب و عفاف از اقدامات سال جاری برای مقابله با موج بیحجابی بوده است. ستاد عفاف و حجاب بسیج زنان طرح چهارشنبه‌های طلایی را برای مقابله با بیحجابی و چهارشنبه های سفید راه انداخت و در این طرح، زنان بسیجی در شهر انزلی با دادن گیره‌هایی به زنان مقابل آینه حجاب آنها را تنظیم میکردند.

اخیرا نیز متروی تهران اعلام‌کرده که تابلوهای “با حجاب وارد مترو شوید” در ایستگاههای متروی تهران گذاشته ‌شده و پلیس‌های زن، به زنان بدحجاب تذکر می‌دهند.

3) مبارزه علیه حجاب و عفاف با تمام قوا ادامه دارد

جمهوری اسلامی به هر راهی میرود و به هر ریسمانی چنگ میزند تا حجاب و نظامش را حفظ کند. تحت حاکمیت جمهوری اسلامی 34 مرکز از جمله چندین وزارتخانه، سازمان و نهاد با بودجه های نجومی بطور مستقیم و غیرمستقیم به موضوع ” عفاف و حجاب” می پردازند. روشهای قهرگرایانه و خشونت آمیز، تا کار فرهنگی و ارائه بسته های فرهنگی تا بازداشت و زندانی کردن فعالین جنبش نوین رهایی زن و مخالفین حجاب و عفاف، هیچکدام نتوانسته و نمی تواند زنان در ایران را برده و اسیر این حکومت کند و جامعه را از مبارزه علیه زن ستیزی، علیه حجاب، علیه قوانین اسلامی و بطور کلی علیه جمهوری اسلامی منصرف کند. چرا که شواهد نشان میدهد علی رغم تمام اقداماتی که جمهوری اسلامی با تمام امکانات مالی و رسانه ای و ارگانی خود بکار میگیرد، زنان و بخش پیشرو جامعه به مبارزه علیه وضع موجود ادامه میدهند و چه بسا رایکالتر، همه جانبه تر و عمیقتر در مقابل این حکومت که زن ستیزی یکی از ارکان اساسی آن است، پرچم رهایی زن را بدست گرفته و پیش می روند. چرا که جامعه بخوبی میداند که رهایی جامعه در گرو رهایی زنان از شر حجاب، از شر قوانین اسلامی و نرینه سالار و از شر کلیت جمهوری اسلامی است.

خرداد 98 مکارم شیرازی، در یک مراسم مذهبی در مدرسه ای، از رشد بدحجابی در قم گلایه کرد و آنرا را یکی از مشکلات مهم دانست و افزود: “بدحجابی در قم یک مسئله سیاسی ضد نظام است که دشمنان با رواج آن قصد متزلزل کردن پایه‌های نظام را دارند و مسئولان باید این مسئله را جدی بگیرند.”

احمد خاتمی امام جمعه تهران اخیرا گفته است: “قصه حجاب روز به روز بدتر میشود. کشور دارد بسمت بیحجابی می رود.”

غلامحسین محسنی اژه‌ای، معاون اول قوه قضائیه، خرداد 98: “هنجارشکنی در جامعه و کنار زدن روسری در حال جاافتادن در جامعه است. کسی که می‌خواهد در داخل اتوبوس، در کوچه یا خیابان امربه‌معروف و نهی از منکر کند، می‌ترسد”

یک روز پس از اخطار پیامکی بدلیل بی حجابی در خودرو، که به تعدادی از شهروندان در تهران ارسال شد، حسین اشتری، فرمانده نیروی انتظامی اعلام کرد که اجرای “طرح‌های امنیت اخلاقی تشدید” خواهد شد. فرمانده نیروی انتظامی ادعا کرده که طرح‌ امنیت اخلاقی بنا به درخواست مردم و برای آرامش و امنیت بیشتر تشدید می‌شود. این طرح در حالی اعلام شد که تعداد بسیار زیادی از دریافت کنندگان پیامک وزرا، از مراجعه به این مرکز سرکوب، سرباز زده بودند، و تعدادی که مراجعه کرده بودند مقابل درب وزرا، فضا را چنان اعتراضی کردند که نیروی انتظامی از ترس شکل گیری تظاهرات توسط تجمع کنندگان مجبور به حذف کردن همه پیامک ها کرد.

تعداد قابل توجهی از دانشجویان زن در تجمع اعتراضی علیه حجاب و عفاف در دانشگاه تهران حجاب از سر برداشته بودند. همچنین در تجمعات بازنشستگان مقابل مجلس تعدادی از زنان شرکت کننده حجاب نداشتند.

اکرم نصیریان و ناهید شقاقی از اعضای ندای زنان ایران و از معترضین به حجاب، پس از آزادی از زندان اوین، همچنان حجاب از سر برداشتند و با روحیه بسیار بالایی که با استقبال کنندگان برخورد میکردند این پیام را دادند که در مقابل حکومت سرکوبگر سر تسلیم پایین نمی آوردند.

در حمایت از فعالین بازداشت شده، زنان بسیاری حجاب را از سر برداشته اند و با روحیه مبارزاتی تر و اعتراضی تر و با نقد طبقاتی، با پیامهایی تصویری در حمایت از مبارزه علیه حجاب و در حمایت از آزادی پوشش، فیلمهای خود را در شبکه های اجتماعی منتشر کرده اند. در یکی از این فیلمها یک زن شجاع از ایران خطاب به خامنه ای می گوید: ” من را هم دستگیر کنید! تمام انسانهایی که برای آزادی، برابری و کرامت انسانی فعالیت میکنند را دستگیر کنید… من آوا، صدای یاسمن آریانی، منیره عربشاهی، مژگان کشاورز، فرشته دیدنی و صبا کردافشاری هستم… زندانهای شما الان پر است از زندانیان سیاسی، حتی بیشتر از دزدان حکومتی. یک زمان خواهد رسید که صف آزادیخواهان آنقدر زیاد شود و آنقدر گسترش یابد که ما مجرمان اجباری که بدلیل فقر به دزدی و فساد کشیده شده اند را هم از زندان آزاد کنیم و مردم به ما بپیوندند…”

حمایت های مردم در محل از تعرض و دست درازی ماموران گشت ارشاد به زنان وسیعتر می شود که از  جمله میتوان به حمایت جوانان از زنی در رشت که مورد ضرب و شتم مامور گشت ارشاد قرار گرفت اشاره کرد. در عظیمیه کرج مردم در محل، با ماموری که قصد دست درازی به یک زن بیحجاب داشت درگیر شده و اجازه  تعرض به وی را ندادند.

سه زن و شش مرد جوان در کرج در پاسخ به یک آخوند که درباره پوشش آنها تذکر میداد و قصد داشت امر به معروف و نهی از منکر کند، به وی حمله کردند.

سه مرد و یک زن جوان با حضور در مترو تهران و گل دادن به مسافران در حمایت از فعالین نه به حجاب که در زندان هستند و حکم های سنگین گرفته اند سخنرانی کردند.

خانواده های فعالین بازداشت شده با ارسال پیامهای تصویری، در حال جمع آوری حمایت ها از سمت جامعه برای آزادی فوری و بدون قید و شرط فرزندانشان هستند و اعتراض آنها را به حق تلقی میکنند.

منیره عربشاهی از معترضین به حجاب اجباری با اینکه خود در زندان قرچک ورامین است و حکم سنگین گرفته است و در شرایط بسیار وخیمی روزهای بازداشت را سپری میکند، از داخل زندان نامه ای اعتراضی سرگشاده نوشت و مسئولان زندان را به بیماری های خطرناک و مرگ های خاموش در زندان محکوم کرد.

سپیده قلیان از داخل زندان قرچک پیام ایستادگی میفرستد و خانواده های زندانیان سیاسی و فعالین دربند را به شکستن سکوت در مورد وضعیت فرزندانشان فرامیخواند.

صدور “بیانیه جمعی از فعالان اجتماعی در حمایت از فعالین حقوق زنان دربند” یکی از اقدامات مهم این دوره است که با فراخوان صد نفر متشکل از فعالان جنبش زنان، کارگری، دانشجویی و دیگر جنبشهای مبارزاتی و نیز تعدادی از خانواده های زندانیان سیاسی و بازداشتی ها، تهیه و برای جمع آوری امضا و حمایت بصورت علنی منتشر شده است. این بیانه تا بحال با استقبال بسیار خوبی مواجه شده است.

تک تک این اقدامات و مبارزات نشان میدهد که هیچگونه تهدیدی از طرف حکومت و بازوهای اجرایی و سرکوبگرایانه آن، گرچه هزینه هایی برای جنبش نوین رهایی زن و نیز جامعه دارد اما مبارزه زنان و جامعه برای رهایی زن را نمیتواند متوقف کند. حکومت جمهوری اسلامی در طی چهل سال گذشته با بکارگیری گشت های کمیته و جُندالله و ثارالله و ارشاد، با ایادی خود همچون آمرین به معروف و ناهیان از منکر و بسیجیان، با فتواهای آیت الله ها و امامان جمعه ریز و درشت، نتوانسته و نمیتواند مقابل موج آزادیخواهی و رهایی زنان از شر حجاب و قوانین اسلامی را بایستد و از این به بعد هم نخواهد توانست؛ چه برسد به گشت نامحسوس و طرح های امنیت اخلاقی و بازداشت فعالین. چرا که اکثریت مردم ایران عزم خود را برای پایان دادن به ستم و سرکوب جزم کرده اند و از آنجاییکه  زنان نقطه قوت مبارزات مردم علیه سرکوبها و خشونتهای سازماندهی شده حکومتی و علیه کلیت جمهوری اسلامی هستند، هر اقدامی از جانب حکومت فقط ضعف یک حکومت به آخر رسیده را نشان میدهد. این اقدامات حکومت، در راستای سیاست نخ نمای حکومت برای ترساندن زنان و فعالین برای حفظ حجاب هست، حجابی که بعنوان یکی از ارزشهای اساسی این حکومت، توسط اکثریت زنان و بخش پیشرو جامعه زیر پا گذاشته شده و حتی بین صفوف نظام زن ستیز اسلامی اختلاف ها را تشدید کرده است.

4) حمایت های بین المللی از مبارزات زنان ایران و مبارزه علیه حجاب اجباری

در این بین حمایت های وسیع بین المللی نیز قابل اشاره است. بیش از ۳۴ هزار نفر از فعالان عفو بین‌الملل در اسپانیا خواهان توقف سرکوب و آزار زنان و نیز آزادی یاسمن آریانی و منیره عربشاهی شده‌اند. تابحال سازمان عفو بین الملل کمپین هایی در حمایت از مبارزه زنان ایران و مبارزه علیه حجاب اجباری اعلام کرده است. همچنین در مورد “کارزار بی رحمانه حکومت حاکم بر ایران” برای اجبار معترضان حجاب اجباری به “اعتراف تلویزیونی” کمپین دیگری اعلام کرده است. برای نجات جان سپیده از قلیان فراخوان عمومی اعلام کرده است. در حمایت از ساناز الهیاری فراخوان داده است. به رئیسی، رئیس قوه قضائیه نامه کتبی ارسال کرده و خواهان آزادی فوری یاسمن آریانی، منیره عربشاهی و مژگان کشاورز شده است. نامه سازمان عفو بین الملل به دادستان کل تهران در خصوص بازداشت شدگان روز کارگر تحت عنوان “از شما می خواهیم بلافاصله و بدون قید و شرط آنیشا اسداللهی، عاطفه رنگریز، ندا ناجی و مرضیه امیری را آزاد کرده و همه اتهامات علیه آنها را لغو کنید” هم از دیگر اقدامات عفو بین الملل هست.

عمر ننگین حکومت ضدزن جمهوری اسلامی رو به پایان است، و جامعه ایران با شتاب بیشتری بسمت یک انقلاب عظیم اجتماعی پیش می رود. در این فضای پر تلاطم سیاسی که شاهد مبارزات مستمر کارگران و دانشجویان و معلمان و بازنشستگان و دیگر جنبش های مبارزاتی هستیم، جنبش نوین رهایی زن یکی از فاکتورهای تعیین کننده در سرنگونی جمهوری اسلامی است. جنبشی که به انقلاب آتی مردم آزادیخواه ایران رنگ زنانه زده است، انقلابی که مطالبات پیشرو و رهایی بخش زنان از شر قوانین اسلامی، در آن دست بالا دارد و زنان در آن در صف مقدم اعتراضات هستند، و نه تهدید و نه زندان، نه شکنجه و نه اعتراف گیری اجباری هیچ تاثیری در پیشروی مبارزات نخواهد داشت.

قطعا یک مبارزه متشکل و متحزب میتواند مسیری که جامعه بسمت سرنگونی حکومت زن ستیز جمهوری اسلامی طی میکند را سریعتر و هموارتر کند. در این امر حزب کمونیست کارگری ایران و سازمان جوانان این حزب، که همواره پرچم رهایی زن را بالا برده اند و به رادیکالترین شکل ممکن برای رهایی و حق زن دفاع مبارزه اند، در این مسیر نقش تعیین کننده ای دارند.

در کنار فاکتور تعیین کننده حزبیت و مبارزه متشکل و حزبی، در این دوره ضرورت حمایت وسیع جامعه از فعالین جنبش رهایی زن و عرصه مبارزه علیه حجاب بیش از پیش مشهود است. جامعه می بایست با قدرت و شتاب و وسعت بیشتری از آنچه هست به حمایت از فعالین و به مبارزه علیه حجاب و عفاف و گشت ارشاد به پیش رود. بهمین دلیل لازم است؛

در شبکه های اجتماعی بار دیگر نقش و موقعیت حجاب در حفظ نظام جمهوری اسلامی با وسعیت بیشتری مورد بحث قرار بگیرد.

بطور عموم زنان در همه شهرها و خیابانها و میادین و محله ها، در محل کار و تحصیل حجاب ها را بردارند.

در تجمعات اعتراضی زنان در یک اقدام سازماندهی شده و هماهنگ حجاب ها بردارند.

مردم در سطح وسیعتری در محل، در حرکتهای جمعی و پرقدرت مانع خشونت های گشت ارشاد و آمرین به معروف و ناهیان از منکر علیه زنان شوند. مردم بخصوص جوانان در محل اجازه ندهند که گروگان گیران حکومتی، به زنان دست درازی کنند. باید فضایی ایجاد شود که محافظان نظام از نزدیک شدن به زنان احساس خطر کنند.

فعالین جنبشهای اعتراضی در اقدامات سازماندهی شده، تجمع علیه حجاب و عفاف و علیه گشت ارشاد برگزار کنند.

در دانشگاهها و و مراکز فرهنگی از تریبونهای آزاد و کنفرانسها و سمینارها بعنوان فرصتی برای اعتراض به زن ستیزی استفاده شود.

برای آزادی فوری و بی قید و شرط فعالین دربند، تجمعات اعتراضی سازماندهی شود. دیدار با خانواده فعالین بازداشت شده و اعلام همبستگی با آنها به یک امر فراگیر تبدیل شود.

ایرانیان آزاده خارج کشور، با سازمانها و نهادهای بین المللی مدافع حقوق انسانی ارتباط برقرار کرده، و آنها را متقاعد به محکوم کردن حکومتی کنند که با خشونت سازماندهی شده حکومتی علیه زنان، بر سر کار است.

با ارسال اخبار مبارزات زنان علیه حجاب اجباری به رسانه های محلی، جامعه جهانی را در جریان جدال روزانه زنان با حکومت جمهوری اسلامی قرار دهند.

به طرق مختلف تلاش برای جلب حمایت های بین المللی از مبارزات زنان برای رهایی از حجاب و رهایی از جمهوری اسلامی شود.

پیش بسوی تظاهرات سراسری علیه حجاب اجباری
با تمام قوا پیش بسوی سرنگونی جمهوری اسلامی
انقلاب آتی ایران یک انقلاب زنانه است
شیرین شمس
16 مرداد 98
7 آگست 2019