“قوانین دست و پا گیر”

شاخ و شانه کشیدنهای نظامی مابین دولت آمریکا و جمهوری اسلامی وارد فاز جدیدی شده است. ورود تعداد بیشتری از نیروهای نظامی آمریکا به کشورهای خلیج و حرکات نیابتی- ایذایی رژیم اسلامی، فضای میلیتاریستی منطقه را افزایش و به نگرانیهای امکان وقوع جنگ افزوده است. صرفنظر از اینکه چه میزان امکان وقوع جنگ وجود دارد، خود این مسابقه نظامی و قبل از آن تحریم اقتصادی، اقتصاد دست بنقد ویران شده و از هم پاشیده رژیم اسلامی را به ایستگاه فروپاشی رسانده است. اوضاع به نقطه ای رسیده است که خامنه ای هارت و پورتهای همیشگی اش را بکناری گذاشته و “اوضاع اقتصادی” را مهمترین مشکل مملکت اعلام میکند. نگران است که از این “ناحیه” ضربه بخورد و لذا در پی دور زدن “قوانین دست و پا گیر” است. معنی این واگذاری تتمه اقتصاد نیم جان مملکت به سپاه پاسداران است. ایجاد فضای نظامی، “اقتصاد جنگی” هم ببار می آورد. رهبرشان قبلا بچشم دیده است که کارگران مشغول بکار در پروژه های نان و آب دار قرارگاه های سپاه چگونه بدون هیچگونه “گیری”  توسط سرداران قاچاقچی اخراج میشوند. “مدل” اخراج در اسرع وقت بدون هیچگونه تبعات بعدی، شاید در مخیله رهبرشان کادو پیشکشی حکومت اسلامی به جنایتکاران سپاه در این “شرایط خطیر” است. بشارت دور زدن “قوانین دست و پا گیر” و اخراج جهاد گونه فله ای کارگران میتوانست بمانند “وعده بهشت” برای دزدان اسلامی شیرین باشد اما آنچه که امروز در ایران اقتصاد خوانده میشود، یک ویرانه فرو پاشیده ای است که خوشبین ترین “متخصصان” جناح رفیقشان هم حتی جرئت وعده  بهبود را نمی تواند بدهد. جنگ باندهای مافیای اقتصادی و بلوکهای سیاسی قدرت، به حذف فیزیکی یکدیگر در خیابان کشیده شده است. یک امای بزرگ دیگری هم مقابل بهشت اسلامیون صف آرایی کرده است: چهار دهه پیش از این جنایتکاران اسلامی فعالین کارگری را “بجرم” نماینده کارگر بودن دستگیر و اعدام میکردند، امروز فعالین کارگری چشم در چشم جانیان اسلامی میگویند وثیقه برای آزادی از زندان نمی دهیم، غلط کردی دستگیر کردی، اعتراض حق منست. این جنبشی است که میتواند رژیم جمهوری اسلامی را با همه “قوانین دست و پا گیرش” بگور بسپارد.*

کارگر کمونیست ۵۷۳

محمدرضا پویا