مزد و ویروسی به نام شورای عالی کار

هر سال طبق یک سنت، در اسفند ماه شورای دستمزد که ترکیبی از نماینده ی دولت و نماینده کارفرمایان و نماینده نهادهای دست ساز حکومتی تحت عنوان نماینده کارگران هستند، میزان حداقل دستمزدها  برای  سال بعد را تعیین و اعلام می کنند. افزایشی که جمع دریافتی ماهانه ی کارگران را حداکثر تا یک ششم هزینه های ماهیانه ی خانوار می رساند. امسال اما با وجودی که  فروردین ۱۳۹۹ از نیمه گذشته است، خبری از افزایش دستمزد کارگران نیست.

نمایندگان شوراهای کارفرمایی به وزارت کار پیشنهاد داده اند که جلسات تعیین افزایش دستمزدهای به زمان بعد از بحران کرونا موکول شود!

این نمایندگان می گویند چنانچه دستمزدها در این وضعیت کرونایی افزایش پیدا کنند، کارفرمایان ناگزیرند دست به اخراج کارگران بزنند و یا کارخانه ها را تعطیل کنند. این نغمه ی شوم و این التیماتوم در آغاز سالی کوک می شود که خامنه ای سال ۱۳۹۸را سال رونق تولید و لابد برپایه ی رونق پارسال، سال ۱۳۹۹ را سال جهش تولید! نامیده است. از همین الان روشن است اما همه شواهد از در پیش بودن رکودی بزرگ حکایت میکند.

البته سرمایه داران جمهوری اسلامی که حکومت ستم و سود و سرکوب را در دست دارند، همیشه و امسال بیشتر از سال های گذشته، اوضاع اقتصادی را وخیم و کسب و کار خود را ورشکسته تر از آنچه  هست نشان می دهند تا با این حیله و ترفند بیش از پیش حق کارگران را مورد تعرض قرار دهند. .

این درحالیست که روحانی همین امروز پنجشنبه ١٤ فروردین اعلام کرده که بحران کرونا ممکن است تمام سال ٩٩ را شامل شود!  یکی از معانی این حرف، در خلا نگه داشتن موضوع افزایش دستمزد است. و این همان پیشنهاد نمایندگان شورای کارفرمایی است که « فریز مزد» ها را روی میز دولت و شورای عالی کار گذاشته اند و تاکید دارند که تعیین میزان افزایش دستمزدها به زمانی پس از دوران کرونا واگذار شود.

نکته ی جالب، نظر خدایی به اصطلاح ” نماینده ی کارگری” در شورای عالی کار است. این نماینده ی خانه ی کارگر در مثلا نقد طرح فریز کردن مزد می گوید: ” محول کردن تعیین دستمزد به زمانی پس از شرایط کرونا اصلا حرفه ای نیست.”

 می بینیم که  اعتراض این چهره ی خانه کارگری که او را بعنوان نماینده ی کارگران به شورای عالی کار و شورای دستمزد جا زده اند، به اینکه دستمزد کارگر قرار است تا آخر “بحران کرونا” فریز شود، نیست.  بلکه دارد به دولت و سرمایه داران خط می دهد و آن ها را از یک کار « غیرحرفه ای» برحذر می دارد.

این نماینده ی قلابی کارگران در ادامه ی به گونه ای هشدار داده و می گوید:” این کار( محول کردن تعیین دستمزد به زمانی بعد از کرونا) تنها به نگرانی جامعه ی کارگری دامن می زند”. البته در انتخاب کلمان هوشیار است و  نمی گوید « اعتراضات» کارگران را در پی خواهد داشت، بلکه  می گوید موجب « نگرانی» کارگران خواهد شد. انگار کارگران برای تولید، دلشوره دارند و برای مزدشان فقط نگران می شوند! انگار اعتراض و اعتصابی در کار نخواهد بود که اینکه کارگران  به خیابان ها بریزند تا جامعه، فریادشان را بشنود.

خدایی حتی حاضر نیست به زبان کارگران حرف بزند. او دقیقا مثل وزیر کار و رییس جمهور و مثل متن قانون کار صحبت می کند و به جای « کارگران» از لفظ « جامعه ی کارگری» استفاده می کند.  خدایی و نمایندگان کارفرمایان فراموش می کنند که دولت حامی کارفرمایان و سرمایه داران، گرانی های چندین و چند باره ی معیشت مردم را به بعد از کرونا محول نکرده است. دولت، سرکوب معترضان به سرنگون کردن هواپیمای مسافری اوکراین را به بعد از کرونا موکول نکرد.

دولت روحانی، بازداشت نویسندگان و فعالان مدنی و زنان را علی الدوام پیش می برد و کرونا نمی شناسد، اما به دستمزد کارگران که می رسد، کرونا را مانع می بیند! و آن را به بعد از کرونا وعده می دهد. 

دولت حتی افزایش ناچیز حقوق کارمندان را بازهم بر اساس همان دستمزدهای زیر خط فقر اعلام کرد. اما  در مورد میزان حداقل دستمزدها جرات ندارند آشکارا از فریز ماندن سطح مزد کارگران سخن بگویند و کرونا را بهانه کرده اند. 

کارگران این بهانه ها و وعده وعیدها را خوب می شناسند و دیگر ذره ای اعتماد به دولت سرمایه داران و کارفرمایان ندارند و خواهان افزایش دستمزدها تا سطحی بالاتر از تورم تحمیلی به زندگی خود هستند. کارگران نشان داده اند که به منافع شان آشنایی دارند و برای رسیدن به یک زندگی مرفه و مطابق با استاندارد های جهانی و انسانی می جنگند. *

مراد مکوندی

کارگر کمونیست ٦١٧

فروردین ۱۳۹۹

اینرا هم بخوانید

آمران علنی خشونت

انترناسیونال 889جمهوری کثافت اسلامی نشان داد که جرثومه ی نکبت و جنایت است. حکومت دون …