روزنه rowzane خبری – تحلیلی
کارگر کمونیست ۹۰۸
منصور کارگر ارکان ثالث
اعتراضات کارگران رسمی نفت بطور متوالی ادامه یافته و به مناطق مختلف عملیاتی و بهره برداری گسترش یافته است. وسعت این اعتراضات از جمله مناطق نفت خیز جنوب در اهواز و نفت و گاز گچساران، نفت و گاز پارس و پالایشگاههای مجتمع گاز پارس جنوبی در مناطق عملیاتی کنگان و عسلویه و سکوهای ۱۴ گانه نفت و گاز، کارگران اداری منطقه ویژه اقتصادی پارس جنوبی و ستاد اداری مجتمع گاز با مرکزیت پالایشگاه دوم عسلویه، پالایشگاه گازی فجر جم و منطقه ویژه اقتصادی ماهشهر و پتروشیمی رازی، مناطق عملیاتی دریایی با مرکزیت شرکت نفت فلات قاره، خارک، لاوان، سیری و قشم را در برگرفته است. اعتراض این کارگران به تعرضات معیشتی به شرایط کاری و معیشتی شان است و در ادامه به شعار های معیشت، منزلت، حق مسلم ماست و تحصیل رایگان حق مسلم ماست کشیده شده و رابطه محکم تری با مطالبات کل جامعه پیدا کرده است. در این اعتراضات کارگران با شعارهایشان خواستهایشان را فریاد میزنند و با شعار تولید میخوای پایدار، سقف حقوقو بردار اولیتماتوم به تداوم گسترده تر اعتراضات و اعتصاب داده اند.
بدین ترتیب اعتراضات و اعتصابات در میان ارکان مختلف استخدامی در صنعت نفت به مرور از حالت صنفی و محدود به محیط‌های کار به اعتراض بر سر معیشت، رفع تبعیض و نابرابری و مبارزه بر سر حقوق انسانی و محو طبقات تغییر وضعیت داده است.
کارگران رسمی که از پیدایش نفت در جایگاه مختلف با کارگران غیر رسمی نفت، خود را در لایه ای بالاتر و با خواسته‌های صنفی متفاوت تری میدیدند در این اعتراضات بخشی از خواسته‌های شان، اصلاح حقوق کف بگیران است. این مطالبه کارگران رسمی جدیدالاستخدام، کارگران قراردادی، کارگران پیمانکاری و ارکان ثالث را در بر میگیرد.
با پیشرفت و فشار حداکثری کارگران رسمی که تا اندازه‌ای تغییرات ساختاری و مدیریتی نفت را توأم با اصلاحاتی در پرداختهای مزدی از جمله اندک تغییراتی در سقف حقوق ها سبب گردید. این اعتراضات پس از تحمیل هزینه هایی بر مدیران نفت، دولت و در نهایت حاکمیت، عواملی را بر آن داشت تا با استفاده از تریبون های دولتی و حکومتی اینبار جهت تثبیت شکاف طبقاتی در میان کارگران نفت، و جبران هزینه هایی که نسبت به پرداختهای مزدی کارگران رسمی صورت گرفته بود و پیشگیری از هزینه های مالی بیشتر ناگزیر به واکنش شدند.
این در حالی است که کارگران ارکان ثالث نیز با قدرت بیشتری وارد میدان شدند. از جمله در دهم آبانماه نزدیک به دو هزار کارگر ارکان ثالث با خواست حذف پیمانکاران مقابل ریاست جمهوری تجمع داشتند. در همین رابطه یکی از نمایندگان مجلس تشخیص مصلحت نظام به صراحت اعلام کرد که حذف پیمانکاران نفت منتفی و طبق برآورد شورای عالی کار، سازمان برنامه و بودجه و سازمان امور استخدامی، تبدیل وضعیت استخدامی کارگران ارکان ثالث و شرکتی هزینه ساز و از دستور کار مجلس و دولت خارج گردیده است.
حذف کامل پیمانکاران مطالبه همه بخش های کارگران شاغل در نفت است و کارگران ارکان ثالث نیروی اصلی آن هستند. این گفته نماینده مجلس تشخیص مصلحت نظام خشم هرچه بیشتر این کارگران را نسبت به مدیریت نفت، مجلس و دولت و عوامل دست اندرکار چپاول در رأس حکومت سرمایه داری در پی داشته است.
کارگران ارکان ثالث و پیمانکاری که با اتکا بر تجربه اعتراضات کارگری بویژه در جریان اعتراضات سال ۱۴۰۱ با بهره گیری از تشکیلات شوراهای اعتراضی نفت، توانستند خود را بعنوان عوامل اصلی تولید مطرح و با اعتراضات خود به نتایجی دست یابند، این بار نیز سکوت اختیار نکرده و با وجود سنگ اندازی های مداوم پدیده های دست ساز حکومت تحت عنوان انجمن های صنفی و اتحادیه های دولتساخته کارگری، گفتمان اعتراضات گسترده کارگران ارکان ثالث و پیمانکاری به سرعت جلو آمدند و فراخوان اعتراضات اولیه در تهران و منطقه عملیاتی پارس جنوبی رقم خورد.
به موجب این فراخوان ها ابتدا کارگران پالایشگاه های ۱۲ گانه پارس جنوبی در روز سه شنبه ۶ آبان با دست کشیدن از کار و تجمع اعتراضی درون پالایشگاهی اعلام نمودند که در صورت عدم پاسخگویی مدیران و مسئولان در رسیدگی به خواسته‌های شان به این اعتراضات ادامه خواهند داد و اعتراضات بعدی را در تاریخ سه شنبه ۲۰ آبان در مقابل ستاد اداری منطقه ویژه اقتصادی پارس جنوبی و فرمانداری عسلویه با اتفاق خانواده هایشان پیش خواهند گرفت.
طرح مشارکت خانواده های کارگران در این اولتیماتوم بعد اجتماعی این آنرا نشان میدهد. که تاثیر مهمی در جلب حمایت مردمی از این اعتراضات را دارد. این اتفاقات نشانگر تغییر کیفی و پیشروی اعتراضات در نفت است.
اتفاقی که البته تازگی نداشته و در اعتراضات سال گذشته کارگران پارس جنوبی رخ داده و در تجمع اعتراضی روز شنبه ۱۰ آبان در مقابل نهاد ریاست جمهوری نیز تکرار گردید.
با فراخوان تجمع اعتراضی کارگران ارکان ثالث و پیمانکاری نفت در روز ۱۰ آبان، کارگران بخش‌های مختلف نفت، گاز، پتروشیمی سراسر کشور از راه‌های دور به خیابان پاستور سرازیر شدند و با وجود قرار ساعتی ۹ و ۳۰ دقیقه، از همان ابتدای صبح خیابان پاستور کانون تجمع این کارگران مسدود و مداخله پلیس راه شهری و نیروهای انتظامی و امنیتی را موجب گردید !
نکته فوق العاده و غیر قابل پیش بینی این اعتراضات، حضور تعداد بالایی از کارگران ارکان ثالث و پیمانکاری وزارت نیرو بود که با هماهنگی این کارگران با شورای سازماندهی اعتراضات کارگران غیر رسمی نفت(ارکان ثالث) صورت پذیرفت، بطوریکه کارگران ارکان ثالث و پیمانکاری نفت از آن بی اطلاع بودند و جمع نمودن این تجمع وسیع را برای ماموران انتظامی و امنیتی که از فراخوان کارگران نفت آگاهی داشتند با مشکل مواجه نمود.
تاثیر این تجمع اعتراضی پر جمعیت که طبق گزارشات میدانی به جمعیتی بیش از دو هزار نفر می‌رسید، چنان بود که عوامل انجمن های صنفی حکومتی نتوانستند در مهار جمعیت، نظم خیابان و شعارهای داده شده طبق خواسته نهادهای امنیتی عمل نمایند و همانگونه که در گزارش های تصویری از این تجمع مشخص بود، شعارها به سرعت از حالت صنفی فراتر رفته و رنگ و بوی تند تری بخود گرفت.
هرچند شعار “کارگر داد بزن حقتو فریاد بزن”، مدتهاست در اعتراضات کارگران نفت، بیانگر خشم و اراده این کارگران در برابر حاکمیت مطرح و به یک شعار رایج تبدیل گردیده است، اما در این روز خاص، کارگران معترض، آن هم در مقابل نهاد ریاست جمهوری با همگانی نمودن این شعار، جامعه را به فریاد حق طلبی فراخواندند و بدین ترتیب بصورت کاملأ محسوس نقش اجتماعی و پیشرو خود را اعلام نمودند !
“داد بزن، داد بزن، حقتو فریاد بزن” فراخوان آشکار کارگران نفت به جامعه ای بود که در بی حقوقی و ظلم و ستم و اسثتمار کارگران نفت را با کل محرومان و ستمدیدگان در یک طبقه قرار میدهد.
توپ، تانک، فشفشه، پیمانکار حذف بشه، شعارهای دیگر کارگران ارکان ثالث در این حرکت اعتراضی با شکوه بود.
آنچه امروز در نفت میگذرد حرکت رو به جلوی آن بسوی اعتصابات سراسری است. این اعتراضات نقش مهمی در تغییر توازن قوای جامعه و جنبش کارگری دارد.
انتظار من به میدان آمدن وسیع همه بخش های کارگران در این فضای پر تلاطم اعتراضی است. انتظار من حمایت جنبش کارگری و بخش های مختلف جامعه از این اعتراضات است.
