پرسش از نسرین رمضانعلی: مراسم بزرگداشت شریف باجور و دوستان او:

انترناسیونال 831

برگی دیگر از رزمندگی و شور انقلابی

انترناسیونال: سوم شهریور، هزاران نفر در شهر مریوان در مراسم گرامیداشت شریف باجور و دوستانش که سال گذشته در جریان خاموش کردن آتش سوزی جنگل های مریوان جان باختند، حضور یافتند. این مراسم چگونه برگزار شد و چه ویژه گی هایی داشت؟

نسرین رمضانعلی: ابتدا اشاره ای داشته باشم به اینکه شریف و دوستان وی چگونه طعمه حریق شدند. روز 3 شهریور ماه سال 97 اتش سوزی بزرگی در مناطق جنگلی مریوان روی داد. بارها مردم و تشکل های زیست محیطی برای مقابله با چنین حوادثی اقدام کرده بودند. اینبار هم مردم و تشکلهای زیست محیطی بسرعت خود را به محل رساندند و با دستانی خالی برای کنترل آتش سوزی اقدام کردند.

متاسفانه در جریان مهار آتش ابتدا شریف باجور و سپس امید حسین زاده و پس از اندک زمانی دو نفر دیگر از فعالین زیست محیطی طعمه حریق شدند و جانباختند.

مرگ این چهار فعال زیست محیطی همچنان در هاله ای از ابهام است. آنچه روشن است این هست که آنها طعمه حریق نشدند، بلکه طعمه مینهایی شدند که در منطقه توسط سپاه پاسداران کار گذاشته شده بود. حتی برخی بر این باور هستند که مرگ شریف باجور و همراهانش توسط سپاه پاسداران و با برنامه ریزی قبلی صورت گرفته است.

بر اساس گزارشات سال گذشته در مراسم خاکسپاری این چهار فعال زیست محیطی بیش از 20 هزار نفر شرکت کردند. در آن برنامه، سخنرانیهای متعددی انجام شد و آهنگهای انقلابی پخش شد.

لازم میبینم قبل از پرداختن به مراسم سالگرد گرامیداشت یاد جانباختن شریف و یارانش به این نکته محوری و اساسی اشاره داشته باشیم که در جریان زلزله در سرپل ذهاب، شریف و تیم او فورا در محل حضور پیدا کردند و با سازماندهی تیم های امداد رسانی به یاری آنها شتنافتند و با تشکیل گروههای آموزشی مردم را برای مقابله با حوادث و صدمات ناشی از آن آموزش میدادند. جمع آوری کمکهای مردمی و توزیع آن در میان مردم در کنار دیگر کمک ها، نقش بغایت انساندوستانه وی و گروهش را آشکار کرده بود و به این خاطر او و یارانش از محبوبیت قابل توجهی برخوردار شدند. در گیر و دار همه این تلاش ها، شریف کودکان را مورد توجه ویژه قرار داده و با سازمان دادن برنامه هایی برای آنان از بار رنج و کابوس زلزله که خواب از چشمان آنان ربوده بود را کاهش میداد. 

این اقدامات نه فقط در شهرهای کردستان مورد توجه قرار گرفت بلکه سیل حمایت و پیشتیبانی تشکلهای زیست محیطی در سراسر ایران را به همراه داشت. به این خاطر شریف و تیم او به مرکزی برای توزیع کمک هایی که از سایر جاها به محل میرسید، بدل شد. وی ترتیبی داده بود که کمکهای مردمی به زلزله زدگان مستقیم به کمپهای مردمی ارسال شود تا عادلانه میان مردم تقسیم شود تا همه مصیبت دیدگان بدون هیچ تبعیضی بتوانند از کمک ها برخوردار شوند.

لازم به یادآوری است که شریف باجور این چهره خوشنام  از سال 90 تا 96 بدفعات توسط اداره اطلاعات حکومت هار اسلامی احضار شده بود و بارها تهدید شده بود. در زمانی که شریف در مناطق ثلات و باباجانی در کمپهای کمک رسانی به مردم زلزله زده بود، مغازه وی بنحو مشکوکی توسط افراد ناشناس! به آتش کشیده شد. افراد ناشناس کسی نبودند بجز مزدوران محلی اداره اطلاعات!

از دیگر اقدامات شریف حمایت از فعالین کارگری، زنان و علیه کشتار کولبران بود. او به این خاطر در یک اقدام سمبلیک از شهر مریوان تا تهران رکاب زد و با این اقدام تلاش کرد توجه جهانیان را به وضعیت معیشتی طبقه کارگر و همچنین زندانیان سیاسی جلب کند.

به این خاطر است که هیچ کس باور نکرد  شریف و یارانش طعمه حریق شدند بلکه بر این باورند که کشتن آنها طرحی از سوی وزارت اطلاعات بود و با انفجار مینها!

یکسال از مرگ شریف و یارانش گذشت

از یک هفته قبل از 3 شهریور- روز درگذشت شریف باجور- ، ما شاهد اقدامات سمبلیک در گرامی داشت یاد شریف و همراهانش بودیم. مردم در شهرهای مهاباد، پیرانشهر، سنندج، اشنویه، کامیاران با برگزاری مراسم هایی، سالگرد جانباختن این عزیزان را گرامی داشتند! همچنین گروه هایی با صعود به کوهها با به همراه داشتن تصاویری از این عزیزان یادشان را گرامی داشتند.

فضای شهر مریوان که قرار بود میزبان چندین هزار نفر از دوستدارن شریف و دوستان او باشد، از روزهای قبل از برگزاری مراسم، مملو از  شور و هیجان بود. فضای شهر ملتهب بود. 

به این خاطر مسئولین حکومتی مجبور میشوند مجوز برگزاری مراسم را صادر کنند. اما به برگزار کنندگان اعلام میکنند که آنها نیز در این مراسم شرکت خواهند کرد. پاسخ اما خیلی روشن بود: حضور شما در مراسم گرامیداشت جانباختگان نه تنها به نفعتان نیست، بلکه مردم خشمگین از مرگ شریف و همراهنشان موجب بهم خوردن نظم خواهد شد. به این خاطر مسئولین حکومتی مجبور به عقب نشینی شدند.

مراسم با تهیه بنرهای بزرگی که تصاویر جانباختگان بر آنها نقش بسته ، آماده میشود. تشکلهای مختلف و گروههای کوهنوری با تهیه بنر و دسته های گلهای آماده میشوند. مردم شهر مریوان از روز اول شهریور پذیرای مهمانان از شهرهای مختلف میشوند.

2 شهریور از شمال تا جنوب از شرق تا غرب پیامهای همدردی برای برگزار کنندگان این مراسم ارسال میشود. پاسخ: خانه من درش بر روی تو باز است، یاران!

مردم شهر مریوان در نهایت صمیمت مهمانان را به منازل خود میبرند. هر کجا که مهمانها هستند بحث بر سر مشکلات و وضعیت جامعه است. از خاطرات شریف و یارانش صحبت میشود. از مرگ پر ابهام شریف، امید، محمد و رحمت می گویند. این فضا همه را بفکر فرو میبرد. وضعیت مناطق کوهستانی و جنگلی، بخصوص در فصل گرما و آتش سوزیهای هر ساله و نبودن امکانات و دانش  لازم برای برای مهار آتش از دیگر بحثهاست! مردم مسببین این وضعیت را میشاسند و  از دزدی ها و اختلاسها در این دیدارها صحبت میکنند.

صحبت ها از محیط زیست به وضعیت معیشتی میرسد. کارگران شهرداری ماههاست حقوق و مزایای خود را دریافت نکرده اند. همزمان خبر به رگبار بستن کارگران کولبر و باز خاطره شریف که در حمایت از فعالین کارگری و زندانیان سیاسی و علیه خشونت و به قتل رساندن کولبران رکاب زد، نقل گفتگوهاست.

روز 3 شهریور از همان ساعات اولیه صبح تعداد قابل توجه ای در محل برگزاری مراسم حضور دارند. نمایندگانی از نقاط مختلف سعی میکنند برای آماده سازی در محل حضور داشته باشند. نسب بنرها، درست کردن سن برای سخنرانی، تمرینها برای اجرای سرود و نواختن آهنگ برای آمادگی آغاز میشود. از ساعت 12 ظهر جاده ورودی شهر مریوان ترافیک میشود. مردم در دسته های چند ده نفره در محل حضور پیدا میکنند. علیرغم هوا گرم  هر لحظه بر جمعیت افزوده میشود. انتظامات مراسم تلاش میکند که همه چیز مرتب باشد. مردم نهایت همکاری را با انتظامات دارند. تعداد بی شماری اتوموبیل در محوطه پارک شده است. برای مسن ترها فضای سالهای منتهی به انقلاب 57، امید و روحیه همکاری و همدلی مردم تداعی میشود. حضور گسترده مردم علیرغم غم سنگین از دست رفتن عزیزان آنها با اشکهای شور و شوق همراه می شود. 

زمزمه سرودهای انقلابی و بازگویی روزهای پر تب تاب کوچ مریوان شور حاضرین را دو چندان میکند. مراسم راس ساعت 14 آغاز میشود. مراسم با یک دقیقه سکوت به یاد شریف باجور و تمامی جانباختگان زیست محیطی آغاز میشود. گروه موسیقی کودکان با نواختن آهنگی سکوت را میشکنند و پیامها از طرف تشکلها و شخصیتها خوانده میشود. دکلمه هایی اجرا میشود … .

مراسم با شور بی پایان مردم و در عین حال تاسف از مرگ این عزیزان به پایان میرسد. به این ترتیب شهر مریوان برگی دیگر از رزمندگی و شور انقلابی را  در روز 3 شهریور به ثبت میرساند. در مراسم اعلام شد که روز 3 شهریور بعنوان روز جانباختن تمامی فعالین زیست محیطی شناخته میشود.*]