چگونگی روند خصوصی سازی ها در ایران

کارگر کمونیست ٦٤٥

کارگر کمونیست: در برنامه ای از رادیو فردا گفتگویی ای صورت گرفته است با پیمان شجیراتی فعال کارگری و کارگر سابقه گروه فولاد اهواز. با توجه به جنبه های قابل توجه اطلاعاتی در گفته های این فعال کارگری، کارگر کمونیست متن پیاده شده آنرا را درج میکند.

چگونگی روند خصوصی سازی ها در ایران
مصاحبه رادیو فردا با پیمان شجیراتی فعال کارگری و کارگر سابق گروه ملی فولاد اهواز

رادیو فردا : خصوصی سازی در ایران چگونه است؟
پیمان شجیراتی : از سال 1385 که سیاستهای اصل 44 توسط خامنه ای ابلاغ شد شاهد شکل گرفتن شرکت هایی بودیم که از آن ها با عنوان خصولتی یاد می شود.
شرکتهایی که بخشی از سهام آنها در اختیار دولت و بخش دیگری در اختیار سازمان‌های وابسته به دولت مثل نهادهای حکومتی و نهادهای به اصطلاح انقلابی بود واگذار می شد.
در عمل این سیاست شکست خورد و نه تنها این شیوه نتوانست ناکارایی اقتصاد دولتی را کاهش دهد، بلکه با فساد هایی که در واگذاریها صورت گرفت به ورطه ورشکستگی کشیده شده و دچار بحران های غیر قابل جبرانی شدند. منشاء آن نیز
روابط گسترده مدیران این بنگاه‌ها با سازمان‌های حکومتی و وابستگی پیدا و پنهان آنها با نهادهای قدرت و برخورداری از رانت اطلاعاتی بود و به همین دلیل نیز به راحتی شرکت‌های مورد نظر را به چنگ می‌آوردند
در ادامه این روند و از ابتدای دهه نود یک تغییر در شکل واگذاریها صورت گرفت که می‌توانیم از آن به عنوان خودمانی سازی یاد کنیم. یعنی به جای آنکه به طور مستقیم بنگاه‌های تولیدی و اقتصادی را به سازمان‌های وابسته به دولت واگذار کنند، این بنگاه‌ها به افراد و اشخاص حقیقی واگذار شد که البته این اشخاص حقیقی هم از حمایت و پشتیبانی گروه های نفوذ و نهادهای حکومتی برخوردار بوده و هستند. اینان در حقیقت به نوعی با سهم خواهی از سفره گسترده چپاول و غارت ثروت های عمومی توانستند مالکیت شرکت‌ها و بنگاه‌های تولیدی را به چنگ آورند.
با اعتراضات گسترده ای که از سوی کارگران کارخانجات و شرکتهای واگذار شده صورت گرفت، نظیر آنچه که در هپکو و آذرآب اراک و یا در نیشکر هفت‌تپه و در گروه ملی فولاد اهواز شاهد بودیم یک بحران جدی برای حاکمیت و نظام ایجاد شد. قدرت و گستردگی این اعتراضات در حقیقت زمینه ساز اعتراضات سراسری مردم در دی ماه ۹۶ و در آبان ۹۸ بودند. الان به نظر می رسد که نظام به این نتیجه رسیده که باید شکل و فرم خصوصی‌سازی را با رنگ و لعاب دیگری به کارگران و جامعه تحمیل کند.
در نتیجه این تصمیم است که می بینیم برای مثال واگذاری کشت و صنعت دشت مغان را باطل اعلام می‌کنند و یا مالکیت کشت و صنعت نیشکر هفت تپه را لغو می‌کنند. اما از طرفی دیگر از تصمیم برای واگذاری و یا به قول خودشان واسپاری واگن پارس و هپکو و آذرآب اراک صحبت می کنند.

رادیو فردا: اما آن تغییر در شکل و فرم واگذاری ها چیست؟
پیمان شجیراتی: این تغییر در طرح موضوع واگذاری ها به شرکت‌های تعاونی است. برای مثال در هفت تپه این روزها صحبت از حضور یک شرکت تعاونی می‌شود و یا در همین دشت مغان سخنگوی دولت گفته است اراضی این کشت و صنعت به بهر ‌برداران عرفی و عشایر منطقه واگذار خواهد شد.
به عقیده من از اینجا به بعد ما دیگر از خصوصی‌سازی، خصولتی سازی و یا خودمانی سازی چیزی نخواهیم شنید و در عوض با یک سیاست فریبکارانه حاکمیت قصد دارد با طرح واگذاری بنگاه‌های اقتصادی به تعاونی‌ها یعنی تعاونی هایی که وابسته به خود حکومت و افراد و گروه‌های قدرت مثل سپاه بنیاد مستضعفان و بنیاد خمینی هستند در حقیقت به تصاحب ،غارت و چپاول خود ادامه دهند.
اما به طور قطع و یقین در هیچ نقطه و در هیچ شرکتی و کارخانه‌ای این واگذاری‌ها به هر شکل و فرمی که باشد از سوی کارگران پذیرفته نخواهد شد.
امروز توده کارگران در ایران با تجربیاتی که در اثر مبارزات چندین ساله خودشان به دست آورده اند و آنچه که از عاقبت کارخانجات واگذار شده دیده اند هرگز زیر بار نخواهند رفت و در نهایت این تغییرات مالکیتی و عوض کردن نام آن ها و شکل واگذاری‌ها نتیجه ای جز شکست برای حکومت نخواهد داشت.
برگرفته از مدیای اجتماعی