گزارش سالانه نقض حقوق بشر در ایران، خاورمیانه و شمال آفریقا در سال میلادی ۲۰۲۱

گزارش سالانه نقض حقوق بشر در ایران و منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا سال میلادی ۲۰۲۱

*در دومین سال همه‌گیری کرونا، به استثنای چند کشور عربی حوزه خلیج، دولت‌های منطقه همچنان در اولویت‌دهی به مراقبت‌ها و خدمات درمانی مناسب، به ویژه دسترسی به واکسیناسیون، قصور کردند.

*حق آزادی بیان تحت محدودیت‌های شدید باقی ماند و دولت‌ها با طرح لوایح جدید سعی کردند بیش از پیش استفاده از حق آزادی بیان را جرم‌انگاری کنند. دولت‌ها به سانسور اینترنت و سرمایه‌گذاری در تجهیزات نظارتیِ دیجیتال ادامه دادند. مدافعان حقوق بشر با تعقیب کیفری، زندان، محدودیت‌های اداری، تهدید و ارعاب مواجه بودند. سازمان‌های جامعه‌ی مدنی شاهد جرم‌انگاری فعالیت‌هایشان بودند. در سرتاسر منطقه، نیروهای امنیتی از قوای قهریه غیرقانونی برای سرکوب اعتراضات مسالمت‌آمیز استفاده کردند.

*ازدحام بیش از حد و شرایط غیربهداشتی زندان‌ها، زندانیان این منطقه را در معرض خطر بالای ابتلا به بیماری کووید-19 قرار ‌داد، وضعیتی که در نتیجه مراقبت‌های درمانی ناکافی، شکنجه و سایر بدرفتاری‌های رایج در زندان‌ها تشدید ‌شد.

*اعضای نیروهای امنیتی، شبه‌نظامیان و گروه‌های مسلح که بنا بر شواهد و دلائل معقول، مظنون به ارتکاب جنایات بین‌المللی و نقض جدی حقوق بشر هستند هم‌چنان از پیگرد قضایی و مجازات مصون ماندند.
*طرف‌های درگیر در نزاع‌های مسلحانه در منطقه، مرتکب جنایات جنگی و سایر موارد نقض جدی قوانین بین‌المللی بشردوستانه شدند. مقامات کمک‌های بشردوستانه به سوریه و یمن را محدود کردند که به وخامت بیش‌تر وضعیت از پیش اسف‌بار نظام‌ مراقبت‌های درمانی انجامید. سایر قدرت‌های نظامی از طریق انتقال غیرقانونی تسلیحات نظامی و حمایت نظامی مستقیم از نیروهای متخاصم، به استمرار نقض حقوق بشر دامن زدند.

*مقامات، اغلب بدون توجیه قانونی، به دستگیری و بازداشت پناهندگان و مهاجران، برای مدت‌های طولانی و بدون محدودیت زمانی، ادامه دادند. اردن و لبنان همچنان میزبان بیش از 3 میلیون پناهنده از سوریه بودند، اما هزاران نفر از این پناهندگان اخراج شده و یا به دلیل طیفی از فشارهایی که به آن‌ها وارد شد به کشورشان بازگشتند. در سرتاسر منطقه، مقامات در زمینه حفاظت از کارگران کم‌درآمد در برابر خطر از دست‌دادن شغل یا دستمزد قصور کردند. کارگران مهاجر به طور ویژه آسیب‌پذیر بودند، به خصوص به دلیل وجود نظام «کفالت» در بسیاری کشورها که اقامت کارگر مهاجر در کشور مهمان را به اشتغال وی وابسته می‌کند.

*مرتکبان آزار و اذیت جنسی، قتل‌های به اصطلاح «ناموسی» و سایر موارد خشونت علیه زنان همچنان از پیگرد قضایی و مجازات مصون ماندند و عدم تعهد دولت‌ها به پاسخگو کردن مرتکبان ادامه یافت.

مقامات حقوق انسانی افراد همجنسگرا، دوجنسگرا، فراجنسیتی و بیناجنسی را به شدت سرکوب کردند. بسیاری به دلیل گرایش جنسی یا هویت جنسیتی واقعی یا مفروض‌شان دستگیر شده و برخی از مردان تحت معاینه‌ اجباری مقعدی قرار گرفتند.

* در سرتاسر منطقه، اعضای اقلیت‌های مذهبی و اتنیکی با تبعیض‌ نهادینه مواجه بودند.
?دانلود فایل پی‌دی گزارش سالانه عفو بین‌الملل در سال ۲۰۲۱، منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا به فارسی
https://t.me/Amnesty_International/2113
?لینک گزارش سالانه عفو بین‌الملل به انگلیسی (سراسر جهان)
https://www.amnesty.org/en/latest/research/2022/03/annual-report-202122
برگرفته از کانال تلگرام عفو بين الملل