آزادی و روز جهانی آزادی مطبوعات – کیوان جاوید

مندرج در ژورنال شماره ۷۲۱ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

گزارشگران بدون مرز در تازه‌ترین گزارش خود که روز جمعه ۱۴ اردیبهشت منتشر شد اعلام کرد حملات سیاسی علیه آزادی مطبوعات، از جمله بازداشت روزنامه‌نگاران و سرکوب رسانه‌های مستقل در یک سال گذشته به طور قابل‌توجهی در جهان افزایش‌یافته است.

در گزارش این نهاد، چهار کشور اسرائیل، عربستان سعودی، سوریه و ایران، به‌عنوان بزرگ‌ترین زندان‌های جهان برای روزنامه‌نگاران، در سال ۲۰۲۳ معرفی شده است. بر اساس این گزارش جمهوری اسلامی از نظر شاخص‌های روزنامه‌نگاری در رتبه ۱۷۶ قرار دارد که همراه با کره شمالی، افغانستان، سوریه و اریتره در قعر جدول هستند.

این حمله افسارگسیخته به مطبوعات آزاد و به بند کشیدن روزنامه‌نگاران و در لیست سیاه قراردادن و حتی ترور خبرنگاران بی‌دلیل نیست. دیکتاتورها و حکومت‌های دیکتاتوری فقط یک‌روی سکه به بند کشیدن مطبوعات و آزادی بیان هستند. در ژورنال امروز ناصر شیشه‌گر از جنایتی که کشورهای غربی در حق جولیان آسانژ، این روزنامه‌نگار انسان‌گرا روا داشته می‌شود پرده برداشته است.

دیکتاتوری، سرکوب و به بند کشیدن آزادی باهدف کنترل مردم صورت می‌گیرد. کنترل مردم به دلیل این صورت می‌گیرد که علیه بی‌عدالتی و فقر و فلاکت اقتصادی دست به مبارزه متشکل نزنند. هر کجا که مردم متشکل‌تر و سازمان‌یافته‌تر باشند بهتر از حقوق اجتماعی و سیاسی خود دفاع می‌کنند. اعتصاب و اعتراض متشکل و حق تشکل و بیان آزاد عقاید، سود اقتصادی و حاکمیت سیاسی طبقه حاکم در جهان امروز را به خطر می‌اندازد و برای حفظ سلطه این طبقه، ارتش و پلیس و لباس‌شخصی و نیروی اطلاعات و امنیت لازم می‌آید تا اعتراضات سرکوب و سازمان‌دهندگان اعتراضات از میدان بدر شوند. جنایت در حق الهه محمدی و نیلوفر حامدی دو خبرنگار شجاع مدافع انقلاب زن زندگی آزادی از نمونه‌های بارز سرکوب خبرنگاران در جمهوری اسلامی است.

گفته می‌شود در غرب و کشورهای اسکاندیناوی آزادی مطبوعات و آزادی‌های مدنی و فردی به درجه بالایی و جود دارد و توسط دولت حفاظت می‌شود. این درست است؛ اما هر درجه از وجود این آزادی‌ها با خون‌دل و با مبارزه اجتماعی به دست آمده است و محصول نبرد جامعه با حاکمان سرمایه‌دار است. این نبرد برای محدودتر کردن آزادی بیان از سوی حاکمان در همه‌جا قابل‌مشاهده است. برای رسیدن به آزادی و از جمله آزادی مطبوعات باید از نظام سودپرستی که ضامن حفاظت از بردگی مزدی است فراتر رفت تا به جامعه برابر و انسانی رسید. آنگاه آزادی و برابری دو بال برای پروازِ آزاد اندیشه‌ها خواهند بود.