روزنه rowzane خبری – تحلیلی
مندرج در ژورنال شماره ۷۴۳ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
شعبه ۱۱ دادگاه تجدیدنظر در رشت احکام بیش از ۶۰ سال حبس برای فعالان حقوق زنان و فعالان سیاسی در استان گیلان را تأیید کرد.
به‌این‌ترتیب، زهره دادرس به اتهامات “تشکیل گروه باهدف برهم‌زدن امنیت ملی” به ۹ سال و شش ماه حبس محکوم شده است. هشت زن دیگر به نام‌های فروغ سمیع‌نیا، سارا جهانی، یاسمین حشدری، شیوا شاه سیا، نگین رضایی، متین یزدانی، آزاده چاووشیان و زهرا دادرس نیز با همین اتهامات هریک به تحمل ۶ سال و سه ماه و ۱۷ روز زندان محکوم شده‌اند. دو تن دیگر از متهمان این پرونده، جلوه جواهری و هومن طاهری نیز هریک حکم یک سال حبس دریافت کرده‌اند.
اولین تصور از دیدن این خبر شاید این باشد که رژیم اسلامی در نبرد برای بقای خودش نه‌تنها کوتاه نمی‌آید و در برابر مردم و فعالین سیاسی عقب‌نشینی نمی‌کند، بلکه با تمام قوا می‌ایستد و سرکوب می‌کند. بله رژیم کوتاه نمی‌آید و برای سرنگون‌نشدن تنها می‌تواند دست به سرکوب بزند و به بند بکشد و حتی به‌صورت بی‌وقفه دست به اعدام بزند. همانطور که سازمان عفو بین‌الملل می‌گوید: “سه‌چهارم اعدام‌های ثبت‌شده جهان در ایران در سال ۲۰۲۳ اجرا شده است”. این حقیقتی تلخ و ناگوار است که مردم برای انسانی زیستن درگیر مبارزه با یک حکومت تا دندان مسلح هستند.
روی دیگر زندگی در ایران گستردگی مبارزه است. همین تعداد از فعالان و مبارزین سیاسی در گیلان را می‌توان به همه شهرها و استان‌های ایران تسری داد تا معلوم شود که مبارزه متشکل و غیرمتشکل در ایران موج می‌زند و حجم بالای دخالت در زندگی سیاسی و مقابله با حکومت اعدام و فقر و نابرابری همه‌جا و همه‌روزه جریان داد.
هر دستگیری به اهرمی برای مبارزه بیشتر علیه رژیم تبدیل می‌شود و خواست آزادی این عزیزان فضای جامعه را پُر می‌کند. این رژیم در برابر قدرت وسیع اجتماعی که مصمم به سرنگونی جلادان اسلامی است، نمی‌تواند همه مردم را به بند بکِشد. این حکومت در برابر این عزم اجتماعی نابود می‌شود. این است حقیقت ناب مبارزه در ایران. مردم گیلان، معلمان و فعالین حقوق زن، دانشجویان و فعالین کارگری می‌توانند کارزار وسیعی را برای لغو احکام این عزیزان شروع کنند و دانشجویان و معلمان و همه فعالین در سراسر کشور را برای چنین کارزاری به حرکت درآورند.
