روزنه rowzane خبری – تحلیلی
مندرج در ژورنال شماره ۷۵۴ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
در میان چهار کاندید زن دو تن از آنان سعی کردند نقش زیرکانه‌ای در نمایش انتخابات بازی کنند. یکی از این دو کاندیدای زن حمیده زرآبادی (از طیف اصلاح‌طلبان) است. او در پاسخ به این سؤال که چه شد چادر را کنار گذاشت جواب می‌دهد: “در اثر اتفاقات اجتماعی جامعه‌مان تصمیم من تغییر کرد.” او اضافه می‌کند که به حجاب اعتقاد دارد و معتقد است که این یک انتخاب است و اینکه “انتخاب شما می‌تواند این باشد که این را دوست نداشته باشی.” حمیده زرآبادی در چارچوب سیاست “حفظ نظام اوجب واجبات است”، با یک زیرکی شیادانه با واژگان دختران و زنان انقلاب “زن زندگی آزادی” صحبت می‌کند و آن‌چنان از حق انتخاب حرف می‌زند که گویا نمی‌داند دختران و زنان انقلاب “زن زندگی آزادی” در ایران برای داشتن حق انتخاب و مقابله با حجاب اجباری کف خیابان با مزدوران مسلح رژیم رودررو هستند، فقط به این خاطر که در پاسخ به تحمیل حجاب اجباری انتخابشان این است که بی‌حجاب باشند. البته، اکثریت جامعه ایران دست مردان و زنان حکومتی را خوانده‌اند و با چنین تردستی‌های مضحک و به‌اصطلاح زیرکانه نمی‌توان سرکارشان گذاشت.
دیگر بازیگر زیرک در نمایش انتخابات زهره الهیان کاندیدای اصول‌گراست که دیروز انصراف خود را از ادامه کاندیداتوری اعلام کرد. خبرگزاری‌های حکومتی به آن دامن زدند تا انصراف زهره الهیان نه رد صلاحیت زنان از سوی شورای نگهبان بلکه پیروی این زن اصول‌گرا از “نگاه حکیمانه رهبرش” تلقی شود. این نقش زیرکانه هم البته فقط مصرف درون حکومتی دارد چرا که جامعه به ادا و اطوارهای انتخاباتی یک‌مشت جنایت‌کار تره هم خرد نمی‌کند.
اما با تأیید نهایی شش کاندیدای مرد در ادامه نمایش انتخابات باید این‌طور نتیجه‌گیری کرد که بقیه بازیگران در باندبازی انتخاباتی، تمایلی به ترک صحنه ندارند و می‌خواهند تا پرده آخر در صحنه بمانند. یعنی تا روز تصفیه‌حساب، روز قیام. آن هنگام که این بازیگران دوران سیاه در تاریخ ایران یا جام زهر می‌نوشند و یا در مواجهه با مشت گره‌کرده مردم صحنه را ترک می‌کنند. مردمی که نه تماشاگر بلکه خود بازیگران یک عصر جدید برای ساختن ایرانی آزاد و بنانهادن جامعه مبتنی بر عدالت و رفاه و زندگی انسانی هستند.
