روزنه rowzane خبری – تحلیلی
– امسال در شرایطی روز جهانی کارگر را گرامی می‌داریم که اقتصاد فلج‌تر از هر وقت است. سونامی گرانی و بیکاری و بی‌تامینی بیداد می‌کند. حکومت از پاسخگویی به نیازهای اولیه جامعه چون برق و آب و… ناتوان است. درعین‌حال بازار اختلاس و چپاول‌های نجومی همچنان داغ و ویرانگر است. این شرایط جامعه را به نقطه انفجار رسانده است و ما با جنبشی اجتماعی و گسترده بر سر معیشت و رفاه در سطح جامعه روبروییم که جنبش کارگری یک ستون مهم آن است.
– به دنبال انقلاب زن زندگی آزادی رنگ و روی روزهایی چون روز جهانی کارگر که روز اعتراض به همه وجوه سرمایه‌داری وحشی حاکم و چالش حکومت در تمام زمینه‌هاست متفاوت شده و مهر انقلاب و گفتمان‌های آن را بر خود گرفته است. دستاوردهای انقلاب زن زندگی آزادی بر مبارزات مردم برای سرنگونی حکومت عمق بخشید و در بیش از دو سالی که از انقلاب می‌گذرد گفتمان‌های جامعه هر روز رادیکال‌تر، متعین‌تر، و شفاف‌تر شده و صف مردم سازمان‌یافته‌تر شده است.
– جمهوری اسلامی با سرکوب وحشیانه انقلاب را از خیابان‌ها جمع کرد، اما در این دو سه‌ساله جنبش انقلابی در اشکال بسیار متفاوت و تعرضی ای ادامه یافت تداوم پیدا کرد و مردم نه فقط حجاب و آپارتاید جنسیتی را زیر پا له کردند، بلکه علیه سرکوب و اعدام‌ها و علیه تعرضات حکومت در ایستاده‌اند. به‌ویژه در روزهای پایانی سال ۱۴۰۳ و آغاز سال جدید مردم با رقص و شادی آن‌هم در ایام رمضان فتح این خاکریز مهم حکومت را رسمیت بخشیدند و کل بساط آپارتاید جنسیتی را به چالش کشیدند.
– امسال همچنین در شرایطی روز جهانی کارگر را گرامی می‌داریم که سایه تقابل نظامی و خطرات آن سنگینی می‌کند و مردم به تجربه دریافته‌اند که پاسخ همه این بلایا خودشان و رهایی از جهنم جمهوری اسلامی است.
– بعلاوه امسال در حالی به تدارک اول ماه مه این روز مهم اعتراضی سراسری می‌رویم که جمهوری اسلامی در ضعیف‌ترین موقعیت و با صفوفی درهم‌ریخته خود را در مقابل مردمی می‌بیند که در کمین فرصتی برای پایان‌دادن به این جهنم هستند. جمهوری اسلامی شکست‌های سختی در منطقه خورده و در برابر فشارهای ترامپ در موضع تسلیم به‌پای میز مذاکره کشیده شده است. درعین‌حال اقتصادش فلج شده و دلار به بالای صدهزار تومانی رسیده و هیچ راه‌حلی برای پایان‌دادن به ورشکستگی اقتصاد و تخفیف بحران ندارد.
در چنین شرایطی است که از یکطرف تعرضات معیشتی حکومت بر کارگران و کل جامعه شدت یافته است و از سویی جمهوری اسلامی مثل ماری زخم‌خورده می‌کوشد با تشدید سرکوبگری‌هایش و افزایش شمار اعدام‌ها، اعتراضات جامعه را عقب بزند. در مقابل این سرکوبگریها جنبش علیه اعدام و اعتراض برای آزادی زندانیان گسترش‌یافته است و علی‌رغم این سرکوبگریها اعتراضات گسترده است.
در بستر چنین شرایطی به استقبال برگزاری یک روز اعتراضی بزرگ و سراسری در ایران می‌رویم
محورهای مهم در تدارک یک اول ماه مه باشکوه
۱- نه‌تنها کارگران، معلمان، پرستاران و بازنشستگان بلکه ده‌ها میلیون نفر دیگر از مردم فقیر حاشیه‌نشین، جوانان بیکار و دانشجویان و اقشار فقیر جامعه، اکثریت عظیم مردم نقاطی مانند سیستان و بلوچستان و صدها هزار کارمند در اوج فقر و محرومیت به سر می‌برند. روز جهانی کارگر روز به میدان آمدن نه‌تنها کارگران بلکه همه این مردم است: همه مردم سرنگونی‌طلب، همه فعالین زن زندگی آزادی، بازنشستگان و معلمان و دانشجویان، زنان معترض، حاشیه‌نشینان و مردم کردستان و بلوچستان، و همه مردمی که زیر بار فقر و گرانی کمرشان خرد شده است. روز کارگر روز به اهتزاز در آمدن پرچم رهایی به زیر خط‌فقر رانده‌شدگان، روز به حرکت درآوردن این توده‌های عظیم معترض، و روز “اتحاد اتحاد علیه فقر و فساد” است. اول مه روز بلندکردن پرچم مطالبات اقتصادی و سیاسی یک جامعه معترض و به‌پاخاسته است. بگذار روز جهانی کارگر در هر محل کار و تحصیل، در هر محله و خیابانی، در هر پارک و میدانی در سراسر کشور روز بیرون آمدن، تجمع و اعتراض‌کردن، شادی‌کردن و جشن‌گرفتن، و شعاردادن و شعار نوشتن باشد.
۲- یک گفتمان مهم اول مه این است که اجازه نمی‌دهیم تبلیغات جنگی و گذاشتن دوراهی مذاکره یا جنگ بر گفتمان اصلی جنبش انقلابی جاری در جامعه سایه بیندازد. تم اصلی روز جهانی کارگر سرنگونی جمهوری اسلامی و نقطه پایان گذاشتن به صدسال حاکمیت ظلم و استثمار و همه وجوه توحش و بربریت سرمایه‌داری حاکم. همان تمی که بعد از ۱۴۰۱ محور اصلی تبلیغات چنین روزی شده است.
۳- به لحاظ موضوعات فوری معیشتی خواست افزایش چندین برابری دستمزدها و افزایش آن به بالای نرخ سبد معیشتی ۶۰ میلیونی و خواست‌های رفاهی ای چون درمان و تحصیل رایگان برای همه، بیمه بیکاری و مقرر شدن حقوق پایه برای همه افراد بدون درآمد و کم‌درآمد، تسهیلات لازم برای تأمین مسکن، ممنوعیت کار کودکان، ایمن شدن فوری محیط‌های کار و نیز حذف پیمانکاران و پایان‌دادن به شکل برده‌وار استخدام‌های موقت که ۹۷ درصد استخدام‌ها را در بر می‌گیرد و کارگران نفت نیروی معترض فعال آن هستند، از جمله موضوعات فوری مورد بحث در بیانیه‌ها و قطعنامه‌های روز جهانی کارگر است. به‌موازات آن ضروری است که اعتراض سراسری علیه سرکوب و اعدام و زندان محورهای سراسری اعتراضات کارگران و کل جامعه باشند.
۴-شعارهای اعتراضی بازگوکننده محتوای اعتراض در هر مناسبت است. شعارهایی که می‌تواند محورهای اصلی شعارهای اعتراضی کارگری در تجمعات و اعتراضات روز جهانی کارگر امسال باشد. عبارت‌اند از: “زن زندگی آزادی”، “اتحاد اتحاد علیه فقر و فساد، “اعدام، نه” ، “اتحاد اتحاد علیه فقر و گرانی”، “نه به آپارتاید جنسیتی”، “جنگ‌افروزی را رها کن فکری به حال ما کن”، “حکومت ضد زن سرنگون، سرنگون”، “شاغل و بازنشسته اتحاد اتحاد”، “زندانی سیاسی آزاد باید گردد”، “کارگر زندانی آزاد باید گرد”، “کارگر، معلم، پرستار، بازنشسته اتحاد اتحاد”، “جنگ‌افروزی کافیه، سفره ما خالیه”، “مرگ بر ستمگر، درود بر کارگر”، “آزادی، آزادی، آزادی”، “اختلاس‌های نجومی، فلاکت عمومی”، “روسری را رها کن، تورم را مهار کن”، “معیشت، منزلت، حق مسلم ماست”.
با شعارنویسی بر درودیوار روز جهانی کارگر را گرامی بداریم.
عکس‌های کارگران زندانی، معلمان زندانی و افراد زیر خطر اعدام مثل عباس دریس، شریفه محمدی، پخشان عزیزی و… را همه‌جا بر دیوار شهرها نصب کنیم و در تجمعات همراه داشته باشیم.
به مناسبت روز جهانی کارگر همچنین می‌شود به تدارک شعاردهی‌های شبانه رفت و بار دیگر فریاد زن زندگی آزادی و مرگ بر دیکتاتور را بر فضای شهرها طنین‌انداز کرد.
۵- اول مه جشن همبستگی مبارزاتی سراسری با رقص و موزیک و شادی است. اول مه را به‌صورت جشن و تجمع و راهپیمایی و تظاهراتهای اعتراضی در محلات و در خیابان و در پارک‌ها برگزار کنیم. با به راه‌انداختن موزیک‌های خیابانی و در متروها و در هر کوی و خیابان می‌شود جشن اول مه را برپا کرد. حضور خانواده‌ها در جشن‌های اول مه یک فاکتور مهم در برپایی یک اول مه توده‌ای و شاد است.
و بالاخره گفتمان اول مه را همه‌جا جاری کنیم. در کلاس‌های درس بر سر روز جهانی کارگر گفتگو داشته باشیم. در دانشگاه‌ها اجتماعات اول مه را برپا کنیم و در محیط‌های کار بنرهای گرامیداشت روز جهانی کارگر را نصب کنیم و شیرینی پخش کنیم.
۶- مدیای اجتماعی یک کانون داغ گرامیداشت روز جهانی کارگر است. به مناسبت اول مه توفان توییتری بر پا کنیم و مدیای اجتماعی را به رنگ این روز اعتراضی در بیاوریم.
– برگزاری جلسات ویژه روز جهانی کارگر در مدیای اجتماعی، پخش وسیع عکس و پوسترهای کارگران زندانی و افرادی که زیر خط اعدام هستند و تأکید بر آزادی همه آنها، پیام‌های ویدئویی کوتاه به مناسبت روز جهانی کارگر از سوی فعالین کارگری، معلمان، بازنشستگان، دانشجویان، خانواده‌های دادخواه، ال جی بی کیوها و غیره و پخش آن در مدیای اجتماعی بخش دیگری از گفتمان‌سازی بر سر اول مه، روز جهانی کارگر است.
– مراسم‌های گرامیداشت روز جهانی کارگر
– اول مه کار را تعطیل کنیم و به تدارک تجمعات ویژه روز جهانی کارگر در مقابل مراکز دولتی همچون مجلس، اداره کار، وزارت کار و تأمین اجتماعی برویم. بازنشستگان در دو سال اخیر با فراخوان‌هایشان به تجمع به مناسبت روز جهانی کارگر در محل تجمعات همیشگی خود مقابل تأمین اجتماعی سنت این کار را بنا کرده‌اند. بازنشستگان امسال نیز مثل سال‌های گذشته می‌تواند پیشتاز برگزاری جشن اول مه باشند و تجمعات خود در این روزها را به گرامیداشت اول مه اختصاص دهند و با بر افراشتن بنر روز جهانی کارگر و سخنرانی‌های پرش شور خود و پخش شیرینی و سردادن شعارهای اعتراضی‌شان، روز جهانی کارگر را گرامی بدارند.
– شکل دیگر برگزاری اول مه در مراکز کارگری است. از جمله اختصاص ساعت اول قبل از شروع کار به گرامیداشت این روز و برافراشتن بنر روز جهانی کارگر و سخنرانی کوتاه به این مناسبت است. نیشکر هفت‌تپه تجربه آن را دارد و می‌شود این تجربه را تکثیر کرد.
– معلمان از فرصت اتصال روز جهانی کارگر و روز معلم که دوازده اردیبهشت است اعلام اعتراض کنند. بیانیه دهند و گردهمایی‌هایی را تدارک ببینند. معلمان در سال‌های گذاشته بر همین روال کار کرده‌اند و امسال نیز می‌شود با بهره‌گرفتن از تجربه‌های قبلی به استقبال برگزاری یک اول مه و روز معلم پرشوری رفت.
– کارگران نفت خصوصاً کارگران ارکان ثالث و پالایشگاه‌های پارس جنوبی و مناطق نفت‌خیز جنوب در اهواز که یک کانون داغ اعتراضات کارگری در یک‌ساله اخیر بوده است، می‌توانند تجمعات اعتراضی خود در حول‌وحوش روز جهانی کارگر را به‌روز گرامیداشت اول مه و تأکید بر خواست‌های و مطالباتشان اختصاص دهند و می‌شود از هم اکنون تدارک آن را دید. شعارنویسی در مراکز نفتی، صدر بیانیه ویژه روز جهانی کارگر، و تجمعات مقابل پالایشگاه‌ها اشکالی از گرامیداشت روز جهانی کار در نفت است که تجربه‌اش را قبلاً داشته‌ایم.
– شهرهای کردستان به‌ویژه سنندج کانون داغ گرامیداشت اول مه بوده است. باز کردن گفتمان آن با فعالین در این شهرها به‌ویژه با معلمان و فعالین کارگری و جوانان محلات و اکتیویست‌های فعال زن و خانواده‌های دادخواه و دیگر اکتیویست‌های اجتماعی یک گام اولیه آن است. رفتن به میان مردم، پخش گل و شیرینی در میان مردم و شادباش گفتن این روز، در کردستان و به‌ویژه در شهر سنندج سنت است. می‌توان امسال این سنت زیبا را گسترده‌تر در تمام شهرهای کردستان احیا کرد. سنندج می‌تواند یک مرکز مهم اول مه و گرامیداشت آن باشد.
– گرفتن سالن برای برگزاری اول مه. پیام‌های کوتاه حاضرین و بعد جشن‌گرفتن مثل تجربه هشت مارس تهران ابتکار دیگری برای برگزاری روز جهانی کارگر است.
بر اساس همه این محورها از هم اکنون گفتمان‌های برگزاری روز جهانی کارگر را شروع کنیم. این کار را می‌شود با پخش یک پوستر سراسری برگزاری روز جهانی کارگر و با نوشته زن، زندگی، آزادی، گرامی باد اول مه، روز جهانی کارگر آغاز کرد. دست‌به‌کار شعارنویسی‌های خیابان و پخش تراکت و اعلامیه و نصب بنر در خیابان‌ها و مراکز مختلف شهر شد. برای روزهای نزدیک به‌روز جهانی کارگر شعاردهی‌های شبانه را تدارک دید و برای روز جهانی کارگر تئاتر و موزیک خیابانی و تشکیل زنجیره انسانی و همخوانی سرودهای اعتراضی و برپایی رقص و شادی را تدارک دید و محلات و مدارس و دانشگاه‌ها می‌توانند کانون‌های داغ چنین اشکالی از اعتراض باشند.
۵- اتحاد تشکل‌ها و اکتیویست‌های کارگری و اجتماعی برای برگزاری یک اول مه باشکوه
اتحاد تشکل‌ها و اکتیویست‌های کارگری و اجتماعی یک فاکتور مهم برای برگزاری یک اول مه با قدرت و توده‌ای است. یک‌قدم مهم این اتحاد بیانیه‌های مشترک کارگری و اجتماعی با امضاهای هر چه بیشتر است. برگزاری سمینارها و کنفرانس‌هایی بر سر روز جهانی کارگر و حضور طبق‌های مختلفی از اکتیویست کارگری و اجتماعی در این نشست‌ها است. بیانیه‌ها و قطعنامه‌های اول مه به طور واقعی می‌تواند محورهایی برای اتحاد مبارزاتی امضاکنندگان آن و شکل‌دادن به قطع رادیکال و معترض جامعه باشد.
روز جهانی کارگر می‌تواند روزی از اعتراض سراسری و وسیع مردمی باشد و در سیر تحولات جاری جامعه به نقطه عطفی برای پیشروی بیشتر تبدیل شود. به تدارک یک اول مه سراسری، اجتماعی و توده‌ای و شاد و اعتراضی برویم.
شهلا دانشفر، دبیر کمیته سازمانده حزب کمونیست کارگری
۲۴ فروردین ۱۴۰۴، آپریل ۲۰۲۵
