مندرج در ژورنال شماره ۷۶۴ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
بیش از بیست هزار کارگر پروژهای پیمانی نفت در بیش از ۹۰ شرکت نفت و گاز در اعتصاباند. اولتیماتوم را کارگران نفت قبلاً داده بودند. این اعتصابات به اسم کمپین ۱۴ -۱۴ در ۳۱ تیر آغاز و بازتابی گسترده داشته است. افزایش دستمزدها، ۱۴ روز کار، ۱۴ روز استراحت و حذف پیمانکاران مطالبات محوری کارگران اعتصابی است.
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت در گزارش اخبار این اعتصابات مینویسد: “ما اعلام میکنم که اگر به کمپین و خواست ما برای ۱۴ روزکار و ۱۴ روز استراحت پاسخ داده نشود. اگر مزد ما متناسب با درخواستهای اعلامشدهمان افزایش نیابد و تبعیض در پرداختها و شرایط کاری از بین نرود وضع از همین قرار خواهد بود و تردیدی نداریم که بخشهای بیشتری از همکاران به اعتصاب خواهند پیوست.”
این شورا تمامی کارگران پروژهای را به پیوستن به این اعتصابات و اتحاد و همدلی فراخوانده است. در بخش دیگری از بیانیه خبری شورای سازماندهی کارگران پیمانی نفت با اشاره به چند دهه قلدری پیمانکاران مفتخور در نفت چنین آمده است: “چند دهه است که حقوحقوق ما کارگران نفت در زیر چنگالهای مافیای پیمانکاران له شده است. در این صنعت مهم اصل بر دزدی هرچه بیشتر از معاش ما و زورگویی بیشتر است. یک جنگ ما با فضای پادگانی شرکتها بوده است. در هیچ دورهای در برنامههای هیچ دولت و هیچ طرح بودجهای ما کارگران نفت جایی نداشتهایم. حتی بهصورت وعدهووعید. بیقانونی حاکم هم ویژه مناطق اقتصادی است که نشود حرفی زد. اما همانطور که قبلاً هم اعلام کردهایم دیگر بس است. به این بردگی تن نمیدهیم. ما مطالبه گریم. همانطور که بازنشستگان عزیز در خیابان فریاد زدند. همانطور که مردم صدایشان بلند شده است. حرف ما هم همین است. رأی بی رأی. از حقمان کوتاه نمیآییم.”
اعتصابات در نفت اتفاق سیاسی مهمی است و تأثیر مستقیمی در گسترش اعتراضات در نفت و جنبش کارگری میگذارد.
در فضایی که کل جامعه به خشم آمده از بساط جهنمی حاکم با فریاد “رأی ما سرنگونی است، انتخاب ما انقلاب زن زندگی آزادی” ادامه انقلاب را فریاد میزند، هزاران کارگر نفت با مطالبهگری و اعتصابات قدرتمندش فریاد رأی بی رأی را سر میدهد. از اعتصابات نفت وسیعاً حمایت کنیم.