جزای زن بودن در ایران – حسن صالحی

مندرج در ژورنال شماره ۸۰۴ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

یکی از مظاهر نفرت‌انگیز آپارتاید جنسیتی در ایران این است که اگر زن باشی و بخواهی کار کنی باید اجازه مرد را داشته باشی. فقط به این نمونه توجه کنید: ندا که دارای مدرک کارشناسی‌ارشد مهندسی نفت و گاز در ایران است، می‌گوید: “در مصاحبه شغلی از من خواسته شد که یک گواهی کتبی از همسرم ارائه دهم تا ثابت کنم که او به من اجازه داده تا کار کنم.” او می‌گوید، بعدازاین اتفاق احساس کرده که تحقیر شده و می‌افزاید: “به آن‌ها گفتم که من یک بزرگسال هستم و خودم تصمیماتم را می‌گیرم.”

در ایران زنان بیش از ۵۰ درصد از فارغ‌التحصیلان دانشگاهی کشور را تشکیل می‌دهند، ولی تنها ۱۲ درصد از نیروی کار را به خود اختصاص می‌دهند. اگر خواهر، همسر و یا دخترم برای گرفتن چنین مجوزی به من مراجعه می‌کردند، می‌دانید چه‌کار می‌کردم؟

خطاب به آنها که چنین مجوزی طلب کرده‌اند، می‌گفتم که مهم نیست این شغل را به خواهر، همسر و یا دختر من می‌دهید یا نه. من و خواهر یا همسر یا دختر من ذره‌ای برای این قوانین زن‌ستیزانه شما ارزش قائل نیستیم. خطاب به این مرتجعین می‌گفتم مگر برای استخدام مردها مجوز زنان را طلب می‌کنید؟ می‌گفتم طبق قانون انسانیت، شما باید به دلیل برخورد تبعیض‌آمیز و حرمت شکنانه نسبت به زنان جوابگو باشید و به این دلیل شما مجرم هستید.

منظورم بیشتر این است که عکس‌العمل به این به اصطلاح مجوزی که از ما مردان می‌خواهند باید نوعی اعتراض به بی‌اختیار بودن زنان باشد. تصورش را بکنید که اگر مردان زیادی به این رفتار تبعیض‌آمیز در اشکال مختلفی اعتراض می‌کردند الان ما بطور قطع بساط این قانون ارتجاعی را جمع کرده بودیم. اصلاً چرا نشود کارزاری از همین امروز راه بیندازیم. کارزاری تحت عنوان “اجازه زن دست خودش است. نه به تبعیض! ” می‌دانم که شماری از مردها در ایران با استفاده از امتیازات قوانین ستمگرانه جمهوری اسلامی، بطور قانونی همسرانشان را از کارکردن منع می‌کنند، ولی تعداد ما مردان برابری‌طلب بسیار بیشتر است. چرا نشسته‌اید؟! پرچم این کارزار را بدست بگیرید: “اجازه زن دست خودش است. نه به تبعیض!