جمهوری اسلامی بر سر دو راهی افزایش قیمت بنزین- مهران محبی

کارگر کمونیست 860

در ادامه زنجیره اعترافات پزشکیان به کمبودها و بن بست های اقتصادی، نوبت به اعتراف به کمبود بنزین و البته اعتراف به درماندگی از حل آن رسیده است.

خبرگزاری خبر آنلاین اقتصادی به نقل از پایگاه اطلاع رسانی ریاست جمهوری گفته است که تا پایان برنامه هفتم توسعه باید روزانه تولید بنزین به 129 میلیون لیتر برسد که در صورت تحقق آن، ایران بازهم در طول 5 سال آینده با بحران کمبود بنزین مواجه خواهد شد. سپس این خبرگزاری از پزشکیان می پرسد:” برنامه شما برای آزادسازی بنزین چیست؟” و  پزشکیان پاسخ می دهد: “من از روز اول به مردم تعهد داده ام که با آنها صادق باشم. امروز مسئله بنزین یک چالش جدی برای کشور ماست………..مصرف بنزین در حال افزایش است و ظرفیت تولید ما محدودیت هائی دارد…….در دولت وفاق ملی عهد کرده ایم که هیچ تصمیمی را بدون همراهی جامعه و رضایت آنها نگیریم”.

این پاسخ پزشکیان یکی دیگر از حقه بازی های حکومتی برای برون رفت از یک بن بست است. در شرایط کنونی همانطور که پزشکیان و قالیباف و دیگر سران دزد حکومتی به بن بست های بی شمار اقتصادی اعتراف می کنند، افزایش قیمت بنزین برای جمهوری اسلامی یک ضرورت حیاتی است، ولی می تواند به قیمت سرنگونی اش هم تمام شود.  از این رو  به یک کلاف سردرگم برایش تبدیل شده است.

افزایش قیمت بنزین از این جهت برای حکومت ضروری است که پزشکیان بودجه سال 1404 را بر مبنای پیش بینی افزایش 40 درصدی قیمت بنزین بسته است و بیش از 20 هزار میلیارد تومان برای آن به عنوان یکی از منابع تأمین بودجه در نظر گرفته شده است.

به این ترتیب، باز هم وقاحت و بی شرمی و دروغ گفتن مقامات رژیم از جمله پزشکیان که مدعی راستگوتر و صادق تر بودن با مردم نسبت به دیگر دزدان و شارلاتان ها است، آشکار می شود. این بی شرم که ادعا می کند هیچ تصمیمی  را (اینجا تصمیمات اقتصادی مورد نظر هستند) بدون همراهی و رضایت مردم نمی گیرد، قبلا در تدوین بودجه سال آینده، خودش و حکومت اش تصمیم گرفته اند که هم قیمت بنزین را افزایش دهند و هم 3 میلیارد دلار ارز ترجیحی 28500 تومانی برای واردات کالاهای ضروری از قبیل غذائی و داروئی حذف کنند و مجلس دزدانشان هم آن را تصویب کرده و عملا  مشکلات و معضلات فزاینده در سال آینده را برای مردم کلید زده اند.

جمهوری اسلامی می داند که سالی پر خطر در پیش دارد. بودجه اش جدا از اینکه باید برای تأمین منابع مالی آن با افزایش 40 درصدی بنزین و حذف 3 میلیارد دلار ارز ترجیحی برای واردات کالاهای ضروری بیشتر از گذشته دست در جیب مردم کنند، با کسری 1805 هزار میلیارد تومانی مواجه است که با مقایسه آن با کسری 500 هزار میلیارد تومانی بودجه سال 1403 و گرانی و تورم و کمبودهائی که تا حالا به دنبال آورده، می توان حدس زد که در سال پیش رو مردم با چه جهنمی روبرو خواهند شد. روشن است که در برابر این شرایط سطح و دامنه اعتراضات مردم افزایش یافته و رژیم با چالش و مخمصه ای بزرگ مواجه خواهند شد.

از اینرو واضح است که پشت ادعاهای وقیحانه پزشکیان مبنی بر حصول رضایت و همراه کردن مردم برای افزایش قیمت بنزین، یک وحشت پنهان است. پزشکیان و دیگر سران حکومت از خیزش و خروش مردم به خیابان علیه حکومتشان در نتیجه افزایش قیمت بنزین و گرانی های بیشتر وحشت دارند. می ترسند که آبان 98 با شدت و قدرت بیشتری بر متن فضای انقلابی در حال پیشروی تکرار شود و این بار طومار رژیمشان را در هم بپیچد.

آشکار است که پزشکیان و حکومت اش به دنبال راهی برای مقابله با خیزش مردم هستند. خودشان می دانند که هیچ انسانی در جامعه غیر از مزدوران وابسته به خود (البته اگر بشود نام انسان را بر آنها گذاشت) حاضر به پذیرش فقر و بیکاری، گرانی و کمبود بیشتر و ده ها بلای دیگر بر هزاران بلائی که تا امروز بر سرشان آوار شده، شود تا ماشین سرکوب و جنایت همچنان سرپا بماند و دزدان و باندهای مافیائی حکومت فربه تر شوند. می دانند مردم نسبت به سه برابر کردن بودجه ای که حکومت برای تقویت بنیه نظامی و تأمین منابع چپاول برای سرداران و فرماندهان نظامی اختصاص داده و فروش 40 درصد از نفت را مستقلا به نیروهای نظامی و سرکوبگر واگذار کرده و تنها 40 درصد به بودجه عمرانی اختصاص داده، معترض و متنفر هستند و این عوامفریبی ها برایشان چاره ساز نیست.

مردم محروم شامل بازنشستگان، کارگران، پرستاران و غیره سالهاست صدای اعتراضشان علیه فقر و گرانی و کمبود ها بلند است و نتیجه این اعتراضات و مطالبات تا امروز، تشکیل یک جنبش سراسری برای دفاع از معیشت است. نارضایتی و ضدیت با کلیت جمهوری اسلامی به خاطر همه کثافت کاری ها و چپاول دسترنج و ثروت هائی که باید صرف رفاه و آسایش جامعه می شدند و به خاطر کل جنایاتی که در حق مردم اعمال کرده است، شناسه سیاسی و اجتماعی جامعه شده است. آن وقت مهره منفوری مانند پزشکیان وقیحانه صحبت از جلب رضایت مردم برای تحمیل ریاضت کشی های بیشتر و به قعر دره فقر فرستادن شان می کند.

معلوم است که عموم مردم نه تنها به این دستبردها و هجوم های حکومت به معیشت شان رضایت نمی دهند، بلکه در برابر آن قرار خواهند گرفت و رژیم را زیر فشار بیشتر خواهند گذاشت و دور از انتظار نیست سال آینده در نتیجه تشدید فشارهای اقتصادی بر مردم و همچنین افزایش کمبودهای برق و آب و انرژی های دیگر، خیزش خیابانی قدرتمندی سربلند کند و کلک جمهوری اسلامی را بکند.

آنچه که در پشت چاپلوسی ها و حیله گری های پزشکیان برای افزایش قیمت بنزین پنهان است و در آینده با عملی کردن طرح ضد مردمی شان آشکار خواهد شد، قرار دادن صفوف مزدوران سرکوبگر مسلح در برابر بازگشت مردم به خیابان است و راهکارها و مطالعاتی که امروز پزشکیان برای افزایش قیمت بنزین به طوری که مردم زیر فشارهای اقتصادی قرار نگیرند، در موردشان حرف می زند، همان آماده سازی ماشین سرکوب و کشتار است که عملا و به طور مستقل به صاحب بخشی از نفت تبدیل شده است و طبیعی است که سرکردگان و فرماندهان و مزدوران در رده های مختلف در ازای سرمایه هنگفتی که سر در آن کرده اند و برای تداوم آن، به روی مردم معترض آتش بگشایند.

 اما هم پزشکیان و هم بقیه سران حکومت می دانند که مزدوران تا دندان مسلح شان با هر میزان پروار کردن و تجهیز کردنشان، در برابر خیزش آینده و حتمی مردم تاب مقابله نخواهند آورد و شکست خواهند خورد. اگر چنین نبود مطمئنا در لابلای چاپلوسی هایشان مدام به یکدیگر هشدار نمی دادند. در تازه ترین هشدارهای حکومتی، روزنامه جمهوری اسلامی با اشاره به شکاف عظیم طبقاتی و همگانی شدن فساد و رانت خواری و دزدی در جمهوری اسلامی در برابر فقر و گرسنگی اکثریت مردم کارگر و زحمتکش، به خودیهایشان اینگونه هشدار می دهد:” این بغض های فروخفته روزی به آتشفشان تبدیل خواهند شد و لشکر محرومان و گرسنگان را علیه مسببان این بی عدالتی به راه خواهند انداخت که نامی غیر از انقلاب لشکر گرسنگان نخواهد داشت. از چنین انقلابی نمی ترسید؟”.

این آن وحشتی است که سران حکومت را به سردرگمی کشانده و هر راهی را انتخاب و عملی کنند، نتیجه اش از پا درآمدن رژیمشان بوسیله انقلاب گرسنگان و آزادیخواهان و برابری طلبان خواهد بود.