جنبش اعتراضی پرستاران؛ تداوم انقلاب زن زندگی آزادی- کارگر کارگاهی- حمید دائمی

کارگر کمونیست ۸۴۷

کارگر کارگاهی- حمید دائمی

خبر شورانگیز اعتراضات و اعتصابات پرستاران در بیش از 40 شهر و حدود 70 بیمارستان و مرکز اورژانس از سراسر ایران، جان تازه ای به اعتراضات بخش های دیگر مزدبگیران جامعه بخشید و بار دیگر نشان داد که عزم و اراده جامعه برای سرنگونی نظام حاکم و همه اجزاء آن، خواست و مطالبه هر روزه همه اقشار و طبقات مزدبگیر است.

چندرغاز کارانه و حق‌الزحمه اضافه کار و تعرفه خدمات پرستاری ۱۳ ماه است که به تعویق افتاده و پرداخت نشده است.

وقتی صحبت از پرستاران و کادر خدمات درمانی می شود، همه ما بیدرنگ بیاد جانفشانی ها و زحمات شبانه روزی این پیش قراولان سلامتی و نجات جان انسان ها در دوران همه گیری کرونا می افتیم و با هر بار یادآوری خاطره آن دوران، یاد جانباختگان این عرصه برای ما زنده تر می شود. تلاش های شبانه روزی این عزیزان تنها نقطه امید مردم برای گذر از روزگار سیاه اپیدمی بود که سرمایه جهانی برای ما کارگران و مزدبگیران  رقم زده بود و ازبهداشت و درمان، بجز کاریکاتوری مشمئز کننده چیزی نصیب ما نمیشد.

اما از آن مهمتر، نقشی پر رنگ و قابل تقدیر پرستاران و کادر درمان و پزشکی در جریان روزهای رودرویی خیابانی جنبش زن زندگی آزادی با آدمکشان نظام منفور اسلامی در کمک رسانی به زخمی ها و خانواده های آنان بود. با وجود فشار و تهدید و سرکوب پرستاران از همه جوانب- مسئولین و مدیران مراکز درمانی و نیروهای امنیتی-  ایستادگی و جانفشانی های پرستاران مایه امید و مباهات ما کارگران و مزدبگیران بود.

امروز که بخش وسیعی از این قشر زحمتکش و مزدبگیر برای تحقق خواست “معیشت ومنزلت انسانی” پا به میدان نهادند؛ وظیفه‌ی همه ما کارگران و مزدبگیران حمایت همه جانبه و جانانه از پرستاران و کادر درمان است.

اعتراضات پرستاران دو واقعیت مهم پیش روی ما نهاده است. اول آنکه عرصه درمان و خدمات پزشکی همچون دیگر بخش های جامعه، بی در و پیکر و از هم گسیخته است. تابع هیچ ساختار و نظام علمی و انسانی- شبیه آنچه در بخش هایی از جهان رایج است- نیست. تبعیض و نابرابری و لجام گسیختگی تمام اجزاء آن را دربر گرفته و دچار فرسودگی  است وغیر قابل اصلاح بودن آن مانند تمامی دیگر بخش های جامعه با وجود حاکمیت این غارتگران است. واقعیت دیگر اینکه شرایط و وضعیت نیروی کار و مزدبگیر در این بخش از جامعه هم نظیر دیگر نقاط آن فوق العاده غیر انسانی و برده وار است و چاره کار تنها اعتصاب و اعتراض است. اگرچه فرصت هرگونه اعتراض و مطالبه ای از آنان سلب شده و به محض نشان دادن واکنش، بشدت با سرکوب و اخراج مواجه می شوند.

در نتیجه این دو واقعیت، جنبش امروز پرستاران خصلتی عام به خود گرفته و بسرعت گسترش یافته و در شرف همه گیری و سراسری شدن است. گرچه تهدیدها و دستگیری هایی صورت گرفته وبا وعده هایی بر سر راه این اعتراضات قرار گرفته اند؛ اما تا اینجا این خواست پیشرو که خواهان جابجائی نقش تعیین کننده پرستاران در سرنوشت اجتماعی خویش است، دست بالا دارد. مطالبات این دوره پرستاران و کادر درمان در حقیقت همه ساختار سیاسی و اجتماعی سرمایه حاکم را نشانه گرفته و به چالش کشیده است. یکی از اثرات آن که بنوعی “داغ کردن زمین زیر پای حکام” است، تقلاها و تکاپوی همه سویه  ی رژیم – بخصوص در دستگاه های 3 گانه و نیروهای امنیتی-اطلاعاتیش- برای خاموش کردن و به تعویق انداختن اعتراضات است، تا سر فرصت و از درون فشار و سرکوب را شدیدتر کنند.

خصلت های انقلابی جنبش پرستاران و عرصه جدید مبارزه آنان، بویژه وقتی که صحبت از منزلت طبقه مزدبگیر و تأمین خواست های پایه ای جامعه است، ازقبیل مبارزه با تبعیض و نابرابری در مراکز درمان، حقوق های متناسب با تورم و بالای خط فقر و اعتراض به مناسبات کار و خلع ید از نهادهای تحت سیطره حکومت – سازمان نظام پرستاری و بنگاه های واسطه کاریابی و غیره- و مهم تر از همه “درمان با کیفیت و رایگان برای همگان” نشان دهنده ماهیت انقلابی و همتراز با خواست ها و مطالبات  همه جامعه محروم و سرکوب شده است. چرا که این بار نه تنها مناسبات و موازین درون ساختار “نظام پرستاری” و “وزارت درمان و آموزش پزشکی”؛ که کل نظام را با همه یال و کوپالش به مصاف طلبیده و خواهان تغییرات بنیادی در این نهادهای انگلی سیستم است.

اعتراض به ارقام تحقیر آمیز دستمزدها؛ در مقابل کار طاقت فرسا و کشنده در محیط های درمان، در حقیقت به چالش کشیدن سیستم  مافیایی درمان و پزشکی  در ایران است. همه جامعه می دانند که این بخش، یکی از پرسودترین و بزرگترین عرصه های درآمد در ایران است و باند بازی رانت خواری و کثافت کاری بسیاری در آن در جریان است. این در حالی است که میلیون ها انسان-از جنس  مزدبگیران- مطلقا از خدمات درمانی-حتی در اندازه ابتدایی و پایه ای آن-  محرومند.

اعتراض پرستاران به تمامی این ساختار فاسد است که با وجود  کمبود فاحش پرستار و تعداد زیاد نیروی متخصص و عمومی پرستاری و خدمات درمانی بیکار، استخدام بندرت، با حقوق های بشدت پایین و تحقیر آمیز؛ آنهم با ضوابط و مقررات دست و پا گیر و باند بازی رذیلانه مافیای کاریابی وابسته به رژیم صورت میگیرد. مقایسه وضعیت معیشتی و حقوق کار پرستاران در ایران و سایر جهان موضوعی است که همگان بدان واقفند. دستمزد پرستاران در مقایسه با مشاغل مشابه حتی در همسایگان ایران چندین برابر حقوق و دستمزد پرستاران ایران است و البته با برسمیت شناختن حقوق کار و مزایای شغلی و بیمه های متعدد در بسیاری از این کشورهاست.

خاموش کردن هرگونه صدای اعتراضی در میان این قشر از طبقه مزدبگیر، در فقدان امنیت شغلی و بی حقوقی محض نیروی کار، در سایه سرکوب تشکل‌های مستقل و حقیقی پرستاران؛ رمق زیستن را از آنان گرفته؛ تا جایی که در چند سال اخیر بیش از 20 هزار پرستار مجبور به مهاجرت شده اند.

جنبه مهم مطالبه این دوره جنبش پرستاری؛ تلاش در جهت ایفای نقش و دخالت در سرنوشت خود برای رهایی از بردگی و بیگاری است. این در حقیقت خواست همه زحمتکشان است. یعنی خواست و مطالبه همه جامعه و از جمله ما کارگران است. اصلی ترین خواست ما؛ سرنگونی نظام سر تا پا فاسد سرمایه داری است. با آغاز جنبش انقلابی زن- زندگی- آزادی این خواست عمومیت یافته و تقریبا همه جنبش های مترقی و پیشرو را به سمت  سرنگونی کامل رژیم سرمایه داری حاکم قطبی کرده است. جنبش پرستاران و اعتراضات و اعتصابات این دوره آن؛ چه در فرم و چه در مضمون، آنجا که خواهان رفع تمامی تبعیض هاست و خواهان تغییر در قوانین و مناسبات حوزه سلامتی و درمان است و همچنین تأمین و تعین “حق سلامت و بهداشت رایگان و با کیفیت برای همگان”، همچون دیگر جنبش های انقلابی -کارگران، معلمان، بازنشستگان، دانشجویان و غیره- پرچمدار مطالبات انقلاب زن- زندگی- آزادی، و مطالبه زندگی انسانی برای جامعه است.

یک دستاورد مهم اعتراضات پرستاران ابراز وجود نهادی چون شورای سازماندهی اعتراضات پرستاران است که به  طور واقعی به  مرجع مهمی در بازتاب مسایل مبارزاتی پرستاران  تبدیل شد. سربلند کردن چنین نهادهای از دل مبارزات مردمی الگویی برای سازمانیابی در بخشهای مختلف جاامعه است. 

ایفای نقش حمایتی ما کارگران از مبارزات پرستاران که نقش مؤثری برای تغییر توازن قوا به نفع مبارزات کل جامعه داشته است،  حمایت از اعتراضات کارگران نفت این مرکز کلیدی کارگری، حمایت از مبارزات کارگران واگن پارس اراک که یکماه است که در جریان است و محکوم کردن حمله وحشیانه حکومت به صف این کارگران میبایست به فوریت در دستور کار ما کارگران قرار گیرد.

خوشبختانه در روزهای اخیر که جنبش اعتراضی پرستاران پر دامنه تر شده، حمایت هایی را به خود جلب کرده است. ازجمله کانون صنفی معلمان، بازنشستگان تامین اجتماعی با همراهی بازنشستگان کشوری و مخابرات ، اتحادیه تشکل‌های کامیونداران و رانندگان سراسر ایران، بیانیه هایی -مشترک و مستقل- از سوی تشکل های مختلف، که حمایت و همبستگی خود را با اعتراضات و اعتصابات سراسری پرستاران اعلام نمودند. اما بسیار ضروری است که همه بخش ها و اقشار جامعه؛ کارگران و معلمان، دانشجویان، دانش آموزان، پزشکان، وکلا، تشکل های مستقل کارگری، زنان، فعالان اجتماعی  و دیگر آزادی خواهان و برابری طلبان، از این جنبش انقلابی و پیشرو حمایت های همه جانبه- در داخل و خارج ایران-  صورت گیرد.

زنده باد جنبش سرافراز پرستاران

زنده باد انقلاب زن- زندگی- آزادی

زنده باد حزب کمونیست کارگری