روزنه rowzane خبری – تحلیلی
انترناسیونال: چند روز بیشتر به روز جهانی کارگر نمانده است. لطفاً از آخرین تحرکات به مناسبت این روز اعتراضی مهم جهانی برای خوانندگان ما بگویید.
شهلا دانشفر: تحرکات بسیار است. به‌ویژه اینکه روز بعد از اول ماه مه روز جهانی کارگر، روز معلم است و الان شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان طی بیانیه‌ای معلمان را به تجمعات اعتراضی به این مناسبت فراخوان داده‌اند. این فراخوان به درست برای روز یازده اردیبهشت که اول ماه مه است داده شده و قرار است معلمان در این روز ساعت ده صبح در تهران مقابل وزارت آموزش‌وپرورش و در استان‌ها و شهرستان‌ها مقابل ادارات آن تجمع کنند. بدین ترتیب امسال نیروی بزرگ معلمان هستند که در روز جهانی کارگر تجمعات سراسری خواهند داشت و این خود مراسم‌های اول مه امسال را گسترده‌تر، سراسری‌تری و پربارتر می‌کند. خواست‌هایی که معلمان قرار است به‌خاطر آنها تجمع کنند نیز قابل‌توجه است و در واقع خواست‌های کل جامعه هستند. ازاین‌رو فراخوان من به پیوستن وسیع خانواده‌های دانش‌آموزان همراه با فرزندانشان به این تجمعات است.
بخش اول خواست‌های معلمان در این فراخوان بر سر معیشت است و در صدر آن تعیین دستمزد عادلانه برای معلمان شاغل و بازنشسته، به‌گونه‌ای که حداقل تا بالای سطح خط‌فقر باشد و امروز بخش‌های مختلف کارگری نیز بر افزایش دستمزدها به بالای سبد معیشتی شصت، هفتادمیلیونی تأکید دارند. مطالبه دیگر معلمان تعیین بیمه تکمیلی قوی، کارآمد و فراگیر برای همه معلمان شاغل و بازنشسته و دانش‌آموزان است و می‌دانیم که یک فریاد بازنشستگان در تجمعاتشان بیمه رایگان است. بعلاوه در این فراخوان بر تعیین تکلیف فوری معلمان خریدخدمتی، حق‌التدریس و سرایداران مدرسه و رسیدگی به وضعیت معیشتی آنها از طریق پرداخت دستمزد و بیمه عادلانه، پرداخت بدون تأخیر، پاداش پایان خدمت معلمان در سال بازنشستگی همچون سایر نهادهای دولتی، اجرای کامل و واقعی همسان‌سازی حقوق بازنشستگان با شاغلین آموزش‌وپرورش و تدوین اساس‌نامه جدید صندوق ذخیره فرهنگیان با هدف تبدیل آن به شرکتی با مالکیت و مدیریت فرهنگیان و اداره آن توسط خودشان تاکید شده است. اینها همه موضوعات اعتراضی بسیاری از تجمعات بوده‌اند.
بخش دوم مطالبات اعلام شده معلمان در این فراخوان بر سر آموزش است و اولین بند آن خواست آموزش رایگان است. این مطالبات همه مردم در سطح جامعه است. بعلاوه در این بخش بر لزوم توجه به آموزش باکیفیت در مدارس و رفع تبعیض‌های جنسیتی و ارائه آموزش‌های جنسی و اجتماعی در مدارس در جهت کاهش مشکلات اجتماعی دانش‌آموزان تأکید شده است که خواستی بسیار مهم و پیشرو است. یک مطالبه قابل‌توجه دیگر در این بخش برنامه‌ریزی برای جلوگیری از بازماندگی از تحصیل و بازگرداندن کودکان محروم به نظام آموزشی کشور است که باتوجه‌به جمعیت چندمیلیونی خارج مانده از چرخه تحصیل اهمیت و جایگاه آن روشن است و بالاخره در این بخش بر دو مطالبه مهم پذیرش حق آموزش به زبان مادری و اجرای مفاد آن به‌عنوان گامی در راستای عدالت آموزشی و اختصاص بودجهٔ مناسب و کافی برای مدارس تأکید شده است. طرح چنین مطالباتی از سوی معلمان ارتباط مستقیم خواست‌ها و مبارزات آنها با کل جامعه را بیان می‌کند.
آخرین بخش مطالبات معلمان در فراخوان روز یازده اردیبهشت آنان، مطالبات حقوقی و مدنی است که در واقع اعتراضی به بساط سرکوب حکومت و محرومیت جامعه از حقوق پایه‌ای چون حق تشکل و اعتراض است. در این بخش معلمان خواستار لغو تمامی احکام صادره توسط حراست و هیئت‌های تخلفات اداری علیه فرهنگیان و دانشجو – معلمان به دلیل فعالیت‌های صنفی، به‌رسمیت‌شناختن تشکل‌های صنفی مستقل و حق تشکل‌یابی و برگزاری تجمعات و لغو هر گونه قرارداد یا تفاهم‌نامه‌ای که باعث دخالت یا ورود نیروهای انتظامی و امنیتی به ساحت مدرسه شود هستند و بالاخره در بخش پایانی بیانیه فراخوانی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان به تجمعات روز یازده اردیبهشت چنین آمده است: “ما فرهنگیان ایران، بار دیگر اعلام می‌کنیم که این مطالبات حقوق بدیهی ماست؛ حقوقی که سال‌هاست مورد بی‌توجهی، انکار یا سرکوب قرار گرفته است. حاکمیت باید بداند که جامعه فرهنگیان دیگر حاضر نیست در برابر فقر، تبعیض، تحقیر و سیاست‌های مخرب آموزشی سکوت کند. ما آمده‌ایم که آموزش را نجات دهیم، منزلت معلم را بازگردانیم و آینده کودکان این سرزمین را از دست‌انداز سوداگری و تبعیض بیرون بکشیم. این راه را با اتکا به وحدت، آگاهی و حق‌خواهی ادامه خواهیم داد. در همین راستا شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران از همه همکاران شاغل و بازنشسته می‌خواهد که در تجمع روز پنجشنبه ۱۱ اردیبهشت که به مناسبت آغاز هفتهٔ معلم برگزار می‌شود شرکت کنند.”
من نیز هم‌صدا با شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان بر حمایت همه‌جانبه معلمان و مردم از این فراخوان معلمان به تجمعات روز یازده اردیبهشت و خواست‌های پیشرو معلمان تأکید دارم.
بدین ترتیب فراخوان معلمان برای یازده اردیبهشت پیوند روز معلم و روز کارگر را نشان می‌دهد.
علاوه بر فراخوان معلمان، بازنشستگان نیز هر ساله پیشتاز برگزاری چنین مناسبت‌هایی به‌ویژه روز جهانی کارگر هستند. ضمن اینکه کارگران نیشکر هفت‌تپه هر ساله در صف جلوی برگزاری روز جهانی کارگر بوده‌اند و امسال نیز در بیانیه خود بر برگزاری اول مه علیه فقر و گرانی و تبعیض تأکید کرده‌اند.
اما علاوه بر تحرکات برای مراسم‌های اول مه، ما بیانیه‌های اعتراضی به مناسبت روز جهانی کارگر را داریم و هم اکنون یازده تشکل از کارگران و معلمان در بیانیه‌ای مشترک به استقبال روز جهانی کارگر می‌روند. چنین بیانیه‌هایی صف متحد مبارزاتی کل جامعه را علیه بساط جهنمی جمهوری اسلامی به نمایش می‌گذارد.
در دل چنین تحرکی از اعتراض برای گرامیداشت روز جهانی کارگر و فرصت مناسب اول مه برای اتحاد مبارزاتی کارگران و کل جامعه علیه بساط توحش و بردگی سرمایه‌داری حاکم تأکید من بر برگزاری یک اول مه باشکوه، توده‌ای و سراسری است. باشد که روز جهانی کارگر را به نقطه عطفی در جنبش انقلابی زن زندگی آزادی تبدیل کنیم و مسیر به پیروزی رساندن انقلابمان را هموارتر سازیم.
انترناسیونال: به بیانیه مشترک ۱۱ تشکل به مناسبت اول ماه مه، روز جهانی کارگر اشاره کردید. نکات برجسته این بیانیه چه مواردی هستند؟ چنین بیانیه‌هایی چه جایگاهی در سیر پیشروی مبارزات کارگری دارند؟
شهلا دانشفر: بیانیه مشترک یازده تشکل به مناسبت روز جهانی کارگر یک اتفاق مهم در آستانه اول مه است. این بیانیه بازتابی از فضای پر التهاب اعتراضی جامعه است. از جمله در بخشی از آن چنین آمده است: “اول ماه مه در ایران در دل استمرار انقلاب «زن، زندگی، آزادی» با گستردگی اعتصابات و اعتراضات کارگران، معلمان، بازنشستگان، پرستاران، زنان و سایر اقشار اجتماعی برای تغییر شرایط موجود و پایان‌دادن به تبعیض، ستم و استثمار و قدرت سیاسی مافوق مردم در بی‌سابقه‌ترین نارضایتی و خشم عمومی، جامعه را در یک رویارویی قطبی برای تعیین تکلیف قرار داده است.
در این مصاف تاریخی، زنان همچنان در چنبرهٔ استثمار پنهان کار خانگی در روند تولید و بازتولید نیروی کار، به‌عنوان بخش مهمی از طبقهٔ کارگر، اول ماه می را در مسیر رهایی از بردگی و استثمار و مبارزهٔ بی‌امان علیه همه مناسبات تبعیض‌آمیز جنسیتی، طبقاتی و قومی ارج گذاشته و با تعمیق مطالبات خود همچنان به پیش می‌روند.”.
در تداوم بیانیه مشترک کارگران به پِیامدهای ویرانگر و خانمان‌برانداز سیاست‌های چند دههٔ حکومت فقر و بی‌تامینی، انواع بحران‌های معیشتی همچون بحران آب، برق، بیکاری و بحران‌های زیست‌محیطی و سخت و پرمشقت‌تر شدن بهره‌مندی مردم از یک زندگی عادی هم برای اکثریت مردم اشاره شده است.
در واکنش به این اوضاع بیانیه می‌نویسد: “اعلام کردیم ازآنجاکه “معیشت اساس زندگی‌ست”، دستمزد کمتر از نرخ واقعی سبد معیشت جرم است.”
بیانیه همچنین با اشاره به سرکوبگری‌های حکومت و زندان و سرکوب بر اعتراضات گسترده علیه این سرکوبگری‌های تأکید دارد. بر اتحاد و سازماندهی در تشکل‌های متکی به اِعمال ارادهٔ جمعی از جمله در شوراها و جنبش مجامع عمومی که می‌تواند به قدرت مادی برای تغییر بنیادین در ساختن زندگی مرفه، برابر و آزاد برای همه انسان‌ها تبدیل شود تأکید دارد و بالاخره بیانیه بر گرامیداشت روز جهانی کارگر تأکید کرده و می‌نویسد: “اول می را در کارخانه، خیابان، مدرسه، بیمارستان، و همه جای جامعه، با شکوه بیشتری گرامی بداریم. با خانواده‌هایمان در این روز تاریخی همراه شویم، “زن، زندگی، آزادی” را فریاد بزنیم و با صفی متحد و سراسری، عزم خود را برای پایان‌دادن به مناسبات کنونی اعلام کنیم. یازده تشکل امضاکننده این بیانیه عبارت‌اند از: اتحاد بازنشستگان، انجمن برق و فلز کرمانشاه، اعدام نکنید، چالش صنفی معلمان ایران، دادخواهان، شورای بازنشستگان ایران، شورای سازماندهی اعتراضات پرستاران، شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت، شورای سازماندهی اعتراضات کارگران غیررسمی نفت (ارکان ثالث)، کانون گفتگوی بازنشستگان تأمین اجتماعی، ندای زنان ایران
بیانیه‌ای با چنین تأکیدات محکم، یک اتفاق مهم در تدارک اول ماه مه امسال است.
زنده‌باد اول مه روز جهانی کارگر
