سفر النشیف به ایران: چه باید کرد؟حمید تقوایی

چه باید کرد ما در قبال سفر نادا النشیف، معاون کمیساریای حقوق بشر سازمان ملل به ایران، را نه چارچوب رابطه سارمان ملل با جمهوری اسلامی، بلکه چارچوب جنگ مردم با جانیان حاکم در ایران تعیین میکند. سئوال قصد و نیت سازمان ملل یا جمهوری اسلامی از این سفر نیست، بلکه اینست که ما نیروهای آزادیخواه و مردم ایران چگونه میتوانیم از این سفر برای تهاجم دیگری به حکومت کشتار و اعدام استفاده کنیم.
این بعهده ما احزاب و سازمانهای آزادیخواه، نهادها و فعالین جنبش علیه اعدام و جنبش انقلابی زن زندگی آزادی است که با استفاده از فرصتی که این سفر فراهم میکند، ( از امروز تا ١٦ بهمن) پرونده همه جنایات جمهوری اسلامی را در برابر چشم مردم ایران و دنیا قرار بدهیم و جامعه ایران و جامعه جهانی را برای تعرض قدرتمند دیگری علیه جانیان حاکم بسیج کنیم.
این سفر با اعلام و ادعای رسیدگی به مساله اعدام و حقوق زنان در ایران صورت میگیرد و در نتیجه شرایطی فراهم میکند تا جنبش قدرتمند آزادی زن، که بیحجابی را به حکومت تحمیل کرده است، و جنبش توده ای علیه اعدام، که در هفته های اخیر گسترش بیسابقه ای یافته است، به تعرض دیگری به کل حکومت و کارنامه سیاه جنایات آن، این بار خطاب به سازمان ملل و نهدهای حقوق بشری جهانی، دست بزنند.
مشخصا فراخوان ما اینست که همه فعالین و نهادهای جنبش علیه اعدام و جنبش آزادی زن در داخل و خارج، همه خانواده های اعدامیها و محکومین به اعدام و زندانیان سیاسی، همه دادخواهان و فعالین جنبش دادخواهی، وکلای شریف زندانیان و محکومین به اعدام – که بارها اعلام کرده اند اعدامها و محاکمات موکل هایشان حتی بنا بر قوانین خود جمهوری اسلامی هیچ اعتبار و وجاهت قانونی ندارد- و همه مردم معترض به زندان و سرکوب و شکنجه و اعدام، شواهد و مستندات و شکوائیه ها و کیفرخواستهای خود را علنا خطاب به نماینده حقوق بشر سازمان ملل منتشر کنند و از او بخواهند که جمهوری اسلامی را بخاطر پایمال کردن حقوق بشر قاطعانه محکوم کند. از او بخواهند به ملاقات زندانیان بویژه زنان اعتصابی در زندان اوین، خانواده های زندانیان و خانواده های دادخواه از جمله خانواده مهسا و آرمیتا و کیان و محمد قبادلو، قربانیان شلیک به هواپیما، قربانیان شلیک به چشمها، مسموم سازی در مدارس و غیره و غیره برود و همه این فجایع را در گزارش خود منعکس کند. بویژه جا دارد زندانیان سیاسی شجاعی که فی الحال با اعتصاب غذای خود به موج اعتراضی تازه ای علیه اعدامها دامن زده اند، این بار با دست زدن به اعتصاب با خواست مشخص ملاقات با فرستاده کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل، توجه همه دنیا به جنایات جمهوری اسلامی را جلب کنند.
ممکن است جمهوری اسلامی بخواهد از این سفر به نفع خود بهره بردای کند و حتی سازمان ملل هم قصد برخورد محکم و قاطعی به جنایات رژیم نداشته باشد ولی این نه نیات و مناسبات بالائی ها، بلکه اعتراضات و مبارزات ما مردم است که نتیجه این سفر را تعیین خواهد کرد. ما میتوانیم فضائی بسازیم که فرستاده سازمان ملل عملا مجبور بشود موضع قاطع و محکمی علیه رژیم اتخاذ کند و در غیر این صورت خودش و سازمانش بی آبرو و بی اعتبار بشوند.
حمید تقوایی
١١ بهمن ١٤٠٢، ٣١ ژانویه ٢٠٢٤